26/03/2020,

(Her)bestemming Berlijn: Ontsnappen aan de stadsdrukte op het Luisenkirchhofe

CHARLOTTENBURG – Charlottenburg was ooit de rijkste regio van Duitsland, en dat is duidelijk te zien op het 200 jaar oude ‘Luisenkirchhofe’. Je vindt er zowel extravagante als erg kleine graven en dat heeft voor een groot deel te maken met de val van de muur in 1989.

Het kerkhof ligt dan wel net buiten de stad, toch is er net zoals in de hele regio van Berlijn nog altijd veel autoverkeer aanwezig. Maar, eens je de toegangspoort binnentreedt, merk je niks meer van al die drukte. Met meer dan 12 hectare aan bomen en planten kan je er volledig tot rust komen. In tegenstelling tot wat je misschien zou denken van een kerkhof, is de sfeer er niet triest te noemen. De vele versierde graven en fluitende vogels doen je even vergeten waar je bent. 

Van de allerrijksten, naar de allerarmsten

Op dit moment vind je allerlei verschillende soorten graven op het kerkhof, veel grote en versierde maar ook minstens evenveel bescheiden en kleine exemplaren. Dat was niet altijd het geval, het Luisenkirchhofe was vroeger alleen bestemd voor de allerrijksten. Doorheen de geschiedenis veranderde dit. 

Dit is de open plek dat zich meer achterin het kerkhof bevindt waar de graven liggen van de gewone burger. © Keith Flameygh
Dit is de open plek dat zich meer achterin het kerkhof bevindt waar de graven liggen van de gewone burger. © Keith Flameygh
© Keith Flameygh
Voornamelijk aan de ingang van het kerkhof vind je grote graven, vaak familiegraven, die zeer omvangrijk zijn. De meeste zijn dan ook nog eens extra versierd waardoor ze nog meer opvallen. © Keith Flameygh
© Keith Flameygh
Na de val van de Berlijnse muur kon je als gewone burger ook begraven worden in een net iets meer bescheiden graf. © Keith Flameygh

De Berlijnse muur zorgde ook voor veel verandering: door de scheiding tussen West- en Oost-Berlijn in het midden van de stad konden veel mensen die aan één kant vastzaten hun geliefden niet meer gaan bezoeken. 

Beluister de reportage over het grootste kerkhof in Charlottenburg hieronder.

Slot Charlottenburg: even terug naar het oude Berlijn

Het grootste paleis van Berlijn in barokstijl geeft je meteen een imposant gevoel als je ervoor staat. Het is daarmee ook meteen één van de populairste bezienswaardigheden in Charlottenburg. Het paleis dateert nog uit de tijd van de Pruisische vorsten en werd gebouwd tussen 1695 – 1699 in opdracht van Frederik I. Later schonk hij het aan zijn vrouw Sophie Charlotte om te gebruiken als zomerverblijf.

© Keith Flameygh
© Keith Flameygh

Oorspronkelijke had het paleis de naam ‘slot Lietzenburg’, maar na de dood van Sophie Charlotte werd het omgedoopt tot Charlottenburg om haar te eren. Het werd later nog uitgebouwd met een oranjerie en de zo kenmerkende koepel. Tussen 1740 en 1747, toen Frederik de Grote er woonde, werd er een oostelijke vleugel bijgebouwd. Erna verhuisde hij naar het slot Sanssouci in Potsdam.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het slot zo goed als volledig vernietigd, waardoor er weinig originele meubels en decoratie overgebleven. Ook het vele porselein en het Delfts blauw moest grotendeels vervangen worden.

Ook al kan je niet naar binnen, er is genoeg te bezichtigen 

Het slot heeft een grote collectie Franse schilderijen in zijn bezit, nergens buiten Frankrijk zelf vind je zoveel schilderkunst uit de 18de eeuw. Daarnaast is er een grote feestzaal die volledig gedecoreerd is. Buiten rondom het slot werd een gigantische tuin opgebouwd, vanuit de eerste tekeningen die er waren van het paleis van Versailles. De tuin is zo’n 55 hectare groot en is daarmee zelfs groter dan het Volkspark Friedrichshain in Berlijn. Halverwege de tuin staat er een nogal sombere tempel, die gebouwd werd in de typische griekse stijl met een kleine zuilengalerij. In de tempel liggen de tombes van koning Friedrich Wilhelm III, keizer Wilhelm I en hun echtgenotes. 

Het slot Charlottenburg is ook zeker een aanrader voor wie graag wandelt want ookal bezoek je het paleis niet van binnen, toch is er ook buiten voldoende te bezichtigen. De omgeving is zo sierlijk aangelegd, dat je je even terug in het vroegere Berlijn kan wanen. Een fijne plek dus om te bekomen van de stadsdrukte.

Reportage, tekst en foto’s: © Keith Flameygh en Timo Piredda