25/03/2020

Transgender Arne (17): ’Het klopt niet dat je pas een man bent als je een penis hebt’

Elke jongere worstelt wel eens met zijn identiteit, maar voor Arne (17) veranderde het heel zijn leven. Twee jaar geleden kwam hij tot het besef dat hij transgender is. Hoe is het om ‘anders’ te zijn in onze samenleving? ‘Iedereen is anders op zijn eigen manier, ik zie mezelf gewoon als een jongen’.

‘Ik ben heel laid back. Je doet wat je wil, zolang het mij niet kwetst. Ik probeer mij zo weinig mogelijk aan te trekken van wat mensen denken, ik heb blauw haar voor een reden. In het middelbaar zat ik op een uniformschool. Toen ik ben gestopt dan had ik zoiets van ik ga dat gewoon doen. Sommige mensen op straat kijken wel eens raar en mijn papa is ook geen fan. Hij is heel traditioneel, hij houdt niet van piercings, gekleurd haar of tattoos en ik vind dat geweldig.’

Identiteitscrisis

‘Het moeilijkste is aan jezelf toegeven dat je transgender bent. In 2017 zat ik in een instelling omdat ik anorexia had. Mijn genderidentiteit was de aanleiding hier voor. Ik wou niet inzien dat ik transgender ben en worstelde met mijn lichaam. Dat had negatieve gevolgen voor mijn dieet. Tijdens mijn opname is het duidelijk geworden dat ik transgender ben. Je hebt psychomotorische oefeningen waarbij je voor de spiegel moet staan in ondergoed en beschrijven wat je ziet. De rest van je groep staat dan achter je. Je kan jezelf heel slecht omschrijven en je groep kan dat dan counteren. De therapeut vroeg aan mij “Wat vind je van jouw vrouwelijke vormen?” Zij bleef daar op hameren en toen ben ik boos weggelopen, dat was zo confronterend. Na mijn opname is dat stilletjes aan beginnen doordringen. Ik heb het als eerste aan mijn mama verteld. Zij reageerde heel goed, ze schrok er zelfs niet van. Op de terugweg van mijn eerste therapie heb ik dan gezegd dat ik vanaf dan Arne wou heten. Mijn ouders zijn gescheiden. De familie langs mama’s kant reageerden allemaal heel positief. Bij mijn papa was het veel moeilijker.’

‘Je wil kunnen loskoppelen van je leven als meisje’

‘Mijn papa wou een gesprek hebben over school. Ik heb dan verteld dat ik als Arne verder wou. Dat is direct geëscaleerd in ruzie, mijn papa heeft een typisch toekomstbeeld: studeren, trouwen, kinderen. En ik doe totaal het tegenovergestelde. Mijn psychiater raadde mij aan om afstand te nemen van elkaar. Ik slaap ook nooit meer bij hem. Enkele maanden geleden heb ik terug een grote discussie gehad met mijn papa via de telefoon. Daarna is hij voor een week alleen op vakantie vertrokken. Nu gaat het beter tussen ons, hij doet hard zijn best. Hij heeft ook getekend voor mijn officiële geslachtsverandering.’

‘Ik heb veel online vrienden, die zijn wel heel openminded. Zij reageerden allemaal positief. Mijn ex-vriendin had er ook totaal geen probleem mee. We kenden elkaar via de instelling. We hadden een pauze en in die pauze heb ik beslist om als Arne verder te gaan. Ik heb dat ook niet gezegd toen, ze hoorde het via via. Als je een relatie aan gaat met iemand vind ik wel dat je moet vertellen dat je transgender bent. Je kent elkaar intiem, het is belangrijk dat je je grenzen kunt aangeven. Bij onbekende mensen ben je dat niet verplicht. Je wilt kunnen loskoppelen van uw leven als meisje. Zij respecteerde mij voor wie ik ben.’

‘Transgender zijn is een deel van mij, maar niet mijn hele persoonlijkheid. Ik weet dat mensen mij vaak beschrijven als ’die transgender’ in plaats van te beschrijven wat voor persoon ik ben. Eén van de grootste misvattingen is dat mensen denken dat hormonen je persoonlijkheid veranderen. Ik heb nog altijd dezelfde persoonlijkheid, ik ben alleen assertiever geworden. Ik zal sneller zeggen dat iets me niet aan staat. Fysiek verander je hard, vanbinnen blijf je hetzelfde.’ 

‘Als mensen mij zouden aanspreken met “zij” dan voel ik mij 15 keer zo slecht’

Hormoonbehandeling

‘Je moet een jaar op gesprek voor je mag beginnen met hormonen. In begin leek een jaar heel lang, maar toen die dag er was, dan dacht ik ‘holy shit, het gaat beginnen’. Ik ben nog minderjarig, dan moeten je beide ouders toestemming geven. Uiteindelijk heeft mijn papa ingestemd. Na de eerste sessie ben ik beginnen wenen, eindelijk kon ik de eerste stap zetten van een lang proces om mezelf te worden. Je zit al 17 jaar vast in een lichaam dat niet overeenkomt met hoe je je vanbinnen voelt. Ik krijg nu vier maanden testosteron en je merkt dat mijn uiterlijk begint te veranderen. Mijn stem wordt dieper, daardoor heb ik minder angst om tegen onbekende mensen te praten. Als mensen mij zouden aanspreken met “zij” dan voel ik mij 15 keer zo slecht. Je bent zo trots op kleine dingen, bijvoorbeeld haar dat begint te groeien onder mijn navel. Mijn nichtje zei tegen mijn mama “Arne is een snor aan het laten groeien”. Ik vond dat echt geweldig.’

‘In begin shopte ik in mijn broer zijn kleerkast. Hij is wel veel groter en smaller dan mij, maar daardoor zijn die kleren ook breed genoeg. Al jaren koop ik op de mannenafdeling. Het enige dat nieuw was, waren mannenbroeken. Het was wel even wennen aan die mannenmaten. Uiteindelijk loop ik vooral in joggingbroeken rond. Ik heb het voordeel dat ik groot ben. Veel transgender-
jongens zijn rond 1.60 meter. Die worden nog vaker als meisje gezien. Je gezichtsstructuur verandert wel door de hormonen. Elke maand nemen we een foto van mijn gezicht om de evolutie vast te leggen.’

‘Fysiek verander je hard, vanbinnen blijf je hetzelfde’

Moeilijke keuzes

‘Veel mensen linken je geslacht aan geslachtsdelen, het klopt niet dat je pas een man bent als je een penis hebt. Ik wil geen geslachtsverandering doen. De kans dat die operatie goed lukt is 50 procent. De resultaten zien er ook vaak niet zo goed uit. Moesten de slaagkans hoger zijn, dan zou ik dat overwegen. Ik ga wel een borstamputatie laten doen, dat is iets dat mij heel hard stoort. Ik draag nu een binder die mijn borstkast plat doet lijken, dat is zo spannend dat het gezondheidsgevolgen heeft. Zonder kan ik gewoon niet buiten. Zwemmen is één van mijn passies, dat kan ik nu ook niet doen. Als de operatie achter de rug is lig ik elke week in het zwembad.’

‘Mijn geboortenaam was met een l, ik kan die naam niet uitspreken. Ik wou dat mijn nieuwe naam ook met een l begon, dus ik brainstormde met een transgendervriend. Lucas, Lars en Lander heb ik uitgeprobeerd, maar die pasten precies niet bij mij. Toen heb ik aan mijn mama gevraagd hoe ik zou geheten hebben als ik als jongen was geboren. Arne. Dat was direct beslist. Ik wist dat mijn papa het ook moeilijk ging hebben, dus dat is een mooi gebaar. Met andere namen had ik niet die klik. Je moet jezelf aanleren dat dat uw naam is. Mijn nieuwe voornaamwoorden waren de grootste uitdaging voor mijn familie. Als mensen ‘zij’ zeggen dan heb ik het gevoel dat zij mij nog zien als een meisje, dan denk ik: die gaan mij nooit zien als een jongen. Je moet tegen uzelf zeggen: ‘geef die mensen tijd’. Het is een moment van euforie als mensen hij/hem zeggen.’

‘Labels maken het makkelijker om je in de maatschappij te plaatsen, maar ze kunnen ook heel beperkend aanvoelen’

Op zoek naar een plaats in de samenleving

‘Labels kunnen mensen helpen om te begrijpen wie ze zijn. Dat betekent niet dat je hoeft te leven aan de hand van labels. Ik vond dat lastig dat ik niet kon plaatsen wie ik was. Nadat ik online research had gedaan, besefte ik dat transgender het beste bij mij paste. Ik ken wel mensen die geen label op zichzelf willen plakken. Ieder zijn eigen keuze. Labels maken het makkelijker om je in de maatschappij te plaatsen, maar ze kunnen ook heel beperkend aanvoelen.’

‘Als je iets tegen transgenders hebt, ga dan niet om met een transgender’

‘Landen zoals Dubai zijn heel discriminerend naar de LGTBQ+ gemeenschap. Transgenders zijn er niet toegelaten. Ze krijgen ook vaak te maken met geweld. Je kent die mensen niet persoonlijk, maar dat is toch pakkend om te zien dat mensen uit uw gemeenschap vermoord of lastig gevallen worden. Ik voel me er soms schuldig over, want ik maak zo’n dingen hier niet mee. Ik word niet bedreigd. Ze vechten zo lang om een eigen stem te hebben. Ik snap niet waarom mensen een probleem hebben met transgenders. Geef die mensen de kans om zichzelf te zijn. Als je iets tegen transgenders hebt, ga dan niet om met een transgender. Zo makkelijk is dat. Bij elke stap van mijn proces voel ik me meer mezelf.’

Tekst: Amber Lacasse, foto: © Arne

(Arne wou niet herkenbaar op de foto staan.)