29/05/2020,

“De modellenindustrie is een vleeskeuring, maar biedt je ook interessante kansen”

Gordana (26) begon 10 jaar geleden met wat toen een leukere versie van een studentenjob was, modellenwerk. Ze heeft in het laatste decennium verschillende landen bezocht en talloze dingen geleerd over de industrie.

‘Ik was altijd een tomboy. Het liefst van al spendeerde ik mijn vrije tijd al voetballend met mijn broer en at ik wat ik wou, wanneer ik dat wou. Als 16-jarig meisje begon ik te werken bij een vrouw, die mij had aangeraden om wat foto’s van mijzelf op te sturen naar Models Office. Zo begon de start van mijn carrière en 10 jaar later doe ik het nog steeds even graag.’

Begin carrière

‘Het begon met een paar fotoshoots hier en daar. Ik zat toen nog op het middelbaar dus veel vrije tijd had ik niet om verschillende shoots te doen. Wanneer ik een job had, was het meestal in het weekend. Heel soms tijdens schooluren, maar toen wist de hele school het direct en was er altijd wel commotie.’
‘Als 16-jarig meisje ben je jezelf nog volop aan het ontwikkelen dus om zo jong in de modellenindustrie te belanden was bij momenten wel moeilijk. Bij castings zit je met tientallen andere meisjes in een wachtzaal en het enige wat je kan doen is jezelf vergelijken. Er is altijd iemand magerder of iemand die beter geschikt is voor een bepaalde job. De modellenindustrie is eigenlijk gewoon een vleeskeuring. Begrijp mij niet verkeerd, de modellenindustrie is heel erg veranderd sinds ik ben beginnen werken. 10 jaar geleden werden de plus size modellen en de ‘Winnie Harlow’s’ nog niet zo geaccepteerd. Sociale media heeft daar een grote invloed op gehad. Dus het is wel een vleeskeuring, maar nu is er meer variatie en zijn bepaalde modellen soms te ‘normaal’ voor een job.’

Eerste cover

‘Ik herinner mij mijn eerste ‘grote’ job nog. Het was de cover van Flair en het was ik die aan een ijsje likte. Toen het uitkwam ging iedereen de magazine halen en er werd dagen over gepraat op school. Vooral mijn oma en opa waren trots, zo trots dat ze in een krantenwinkel hebben gevraagd of ze de poster van de cover mochten hebben.’

‘Na een paar jaar bij Models Office, waar ik talloze dingen over de industrie heb geleerd, was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Als 16-jarig meisje begon ik bij Models Office, maar na een tijd kreeg ik niet meer evenveel castings en opportuniteiten zoals bij het begin. Naar een ander agentschap overstappen was iets wat ik dus overwoog.
Na er een lange tijd over na te denken, besloot ik om de switch te maken. Zo begon mijn volgend avontuur, bij Dominique Models.’

 

Internationaal

‘Mijn job heeft mij talloze keren naar het buitenland gebracht. Van Fashion Weeks in Milaan tot werken voor Sofie D’Hoore. Ik heb hier heel veel mensen door leren kennen, iets waar ik altijd dankbaar voor zal zijn.’

‘The dark side’

‘Bij elke job heb je een positieve en negatieve kant. Als model kan die negatieve kant soms zwaarder doorwegen. Zo heb ik tijdens veel van mijn reizen meisjes watjes in Cola zien doppen zodat ze het gevoel zouden hebben dat ze een volle maag hebben. Er zijn honderden meisjes die lijden aan eetstoornissen, maar ze verbergen dat heel goed. Ikzelf heb mij gefocust op een gezond leven: gezond eten, sporten en een healthy mind.
Daarbuiten kom je soms in aanraking met heel bekende mensen, wordt er op het foute moment een foto genomen en verschijnt dit als een roddel op nieuwssites. Zo ontmoette ik ooit Jason Statham in een club in Cannes. Het klikte tussen mijn vriendengroep en die van hem dus ze bleven bij ons staan. Een dag later verscheen ik in een Daily Mail artikel als een mysterieus meisje dat dicht bij Jason zat.’

De toekomst

‘Ik wil zeker blijven verder werken in de modellenindustrie. Het doe mijn job heel graag, maar op een bepaald punt ga ik niet meer de persoon zijn die voor de camera staat. Ik studeer Handelswetenschappen met als afstudeerrichting Marketing, dus ik heb veel opties in de modellenwereld. Ik kan met de kennis die ik  heb voor een merk gaan werken of zelfs zelf een oprichten. Ik weet nog niet zeker waar mijn toekomst ligt, maar dat ik in deze industrie blijf werken is heel zeker.’

 

 

Tekst en reportage: Emma Aladin
Foto’s: archief van Gordana Radovic