Eline de Boeck werkt normaal als verpleegkundige op de kinderafdeling. Door het coronavirus werkt ze nu op een Covid-afdeling. Dit is toch een hele aanpassing.

Ondertussen werk je op de Covid-afdeling van het AZ Nikolaas?
‘Klopt, normaal werk ik in het AZ Lokeren op de kinderafdeling, daar moet ik verschillende dingen doen. Elk kind dat ziek is, gaat op consultatie bij de kinderarts of gaat langs op spoed.. Als die denkt dat het nodig is, wordt het kind opgevolgd in het ziekenhuis en komt die bij ons terecht. Dat kan zijn als een kind heel hoge infectiewaarden heeft in zijn bloed. Maar dat kunnen ook uitgedroogde kinderen zijn of kinderen die niet stoppen met overgeven. Waar je volwassenen opdeelt in een gewoon ziekenhuis, worden bij ons kinderen opgenomen met eender welk soort aandoening. Daarbovenop doen we ook nog dagziekenhuizen. Dit zijn kinderen die voor één dag in het ziekenhuis verblijven voor een ingreep, bijvoorbeeld buisjes laten steken in de oren of materiaal om een breuk goed te zetten er opnieuw uithalen. Mijn werk op de kinderafdeling is heel breed.’

Wat moet je dan nu doen?
‘Nu werk ik in het AZ Nikolaas op een Covid-afdeling. Op de revalidatie van mensen die van intensieve zorg komen of een andere afdeling en al iets stabieler zijn. Geriatrische patiënten liggen ook op die afdeling. De patiënten zijn daar wel nog ziek, maar niet meer heel ernstig ziek. Ze zijn al aan de betere hand. Wij zorgen ervoor dat ze aansterken en opnieuw dingen leren. Als ze van intensieve zorg komen hebben ze vaak sondevoeding gekregen of TPN, voeding via een infuus. Ze moeten opnieuw leren eten en leren lopen. Ook al hun spieren zijn afgebroken, dus moeten we de patiënten er opnieuw bovenop krijgen. Dat is iets totaal anders dan dat ik normaal doe. , de zorgen zijn anders, op een andere afdeling, een andere patiëntenpopulatie en ze werken met andere computer programma’s.’

Heb je het nu veel drukker dan daarvoor?
‘Drukker, niet echt, maar het is vooral intensiever. Je hebt een pak aan, masker op en schild op. Als je een kamer binnengaat, moet je nog eens een schort aandoen en handschoenen. Dat zorgt ervoor dat je trager moet werken en dat het ook lang duurt om mensen in de positie op hun bed te leggen. Je zweet gewoon verschrikkelijk hard en dat maakt het zeker zwaarder. Het nadeel is ook, vanaf je op een kamer bent, mag je er niet meer af. Dus als je ziet dat er iets vervangen moet worden zoals een deken, dan moet je uw kleren opnieuw uitdoen. Daardoor ben je heel lang bezig met je aan en uit te kleden elke keer je iets vergeten bent. Dat zorgt ervoor dat het fysiek veel zwaarder is dan op de kinderafdeling. Dus dat is wel een groot verschil.’

Zien jullie al verandering tegenover het begin van de quarantaine?
‘In het ziekenhuis zijn er ondertussen drie afdelingen gesloten. Op die afdelingen merken ze wel dat er minder patiënten zijn. Maar wij zorgen voor de patiënten die nog moeten aansterken, dus dat aantal daalt niet snel. Ik denk dat dat ook nog wel even zal duren, omdat er veel patiënten zijn die nog moeten revalideren achteraf. Daardoor blijft deze afdeling goed gevuld.’

Heb je er zelf voor gekozen om van Lokeren naar Sint-Niklaas te gaan?
‘Ik had gezegd dat het oké was, omdat het op de kinderafdeling enorm rustig was. Normaal is het nooit zo rustig. Kinderen mogen niet meer naar school, dus kunnen elkaar niet aansteken en er gingen niet meer veel kinderen naar de crèche. Ouders hadden ook veel schrik en de dagkliniek was voorlopig gesloten. In begin durfden ouders niet naar het ziekenhuis komen. Bij het begin van de corona-crisis was er afgesproken met het AZ Nikolaas dat de kinderen met koorts naar daar werden overgebracht. Ze hebben een grotere kinderafdeling en de kinderen werden daar in isolatie gelegd en getest op het coronavirus. Als ze negatief waren, mochten ze verhuizen naar een gewone kamer. . Een heel groot aantal van de kinderen komt binnen met koorts, want kinderen hebben bijna altijd koorts als ze ziek zijn. Wat er ook voor zorgde dat het bij ons extreem rustig was. Ik wist dat ik dan beter ergens anders ingezet kon worden waar ze wel hulp nodig hadden.’

Dus de bedoeling is wel om terug naar Lokeren te gaan?
‘Ja, vanaf dat het aantal opnamen blijft dalen, mag ik normaal gezien terug naar Lokeren. Het hangt er wel van af of er nog een piek komt. Ondertussen mogen wij terug kinderen opnemen met koorts, maar ook bij ons worden ze wel eerst getest en in isolatie gelegd tot het resultaat gekend is. Het wordt weer drukker, dus hebben ze meer mensen nodig op de kinderafdeling. De dagziekenhuizen mogen ook terug opengaan, dus dat zal er ook voor zorgen dat het bij ons opnieuw drukker wordt.’

Wat vind je van je werk nu?
‘Ik sta wel liever bij kinderen. Ik heb speciaal voor kinderen gekozen en heb daar een jaar voor bijgestudeerd. Maar het is niet dat ik dat nu tegen mijn zin naar het werk ga, integendeel. Ik sta met mensen waar ik nog nooit mee hebt samengewerkt, zij werken ook met andere programma’s en het is allemaal nieuw voor mij. Omdat het zo een rare situatie is, is iedereen wel veel verdraagzamer en wilt iedereen elkaar helpen. Ik heb nooit het idee dat ik aan mijn lot wordt overgelaten of dat ik te veel vragen stel. Deze situatie zorgt ervoor de je andere mensen leert kennen, en dat vind ik superfijn.’

Tekst: Louka Van Aelst
Foto’s: © Eline De Boeck