Tussen de bloemen op kot in een Mechels stadspaleis: ‘Het was een luxe dat je op je sloffen naar beneden kon lopen om een bloemetje te halen’
Winkelen in een voormalig klooster en historische kapel? Dat kan op wandelafstand van de campus Thomas More Mechelen in bloemen- en interieurzaak De Borght. Voor de reeks Reporting the City ontdekten onze 21bis-reporters Dewy De Leeneer en Helena Van Lierop dit boeiend herbestemmingsproject net buiten het centrum van de stad.
Ondernemer Hendrik Deckers kocht samen met zijn vrouw, Hilde De Meyts, het gebouw in 2015 en toverde het Mechels stadspaleis om tot een multifunctioneel domein. Boven de winkel bevinden zich momenteel achttien unieke studentenkoten. ‘Toen ik online foto’s zag van het pand begon mijn interieurhart meteen sneller te kloppen’, aldus Julia Swanenberg, oud-student aan Thomas More.
Dertig jaar geleden opende Hilde De Meyts een bloemenwinkel in de Guldenstraat in Mechelen. Doordat de winkel bleef groeien zocht ze naar een groter pand met meer mogelijkheden. Samen met haar man Hendrik Deckers besloot ze een voormalig klooster te kopen en volledig te renoveren. ‘Voor een winkel met grote potten en planten is een locatie met veel parkeergelegenheid een must’, aldus Deckers, eigenaar van het pand.
Dit bericht bekijken op Instagram
Stadspaleis in een nieuw jasje
Voordat het gebouw een winkel werd, heeft het verschillende functies gehad. Deckers vertelt ons iets meer over de interessante geschiedenis. ‘Oorspronkelijk was het gebouw een Mechels stadspaleis dat in de 17de eeuw bewoond werd door priester Johannes Van Wachtendonck. Eerst waren het twee aparte huizen, maar de priester bouwde er een voorgevel aan zodat het een geheel werd. Het pand bleef bewoond door de familie Van Wachtendonck tot de Arme Klaren het overkochten in 1840.’
‘De Arme Klaren, een kloosterorde die leefde in armoede, hebben het pand breder en groter gemaakt. Ze bouwden een kapel en een nieuwe vleugel zodat de zusters in het gebouw konden wonen. Achter elk raam bevond zich één kloostercel. Een klein kamertje voor de nonnetjes zonder verwarming en met alleen een bed en een klein tafeltje in. Dat was alles. Vroeger brachten de buurtbewoners eieren naar deze zusters, zij zouden dan bidden voor goed weer.’
‘Achter elk raam bevond zich één kloostercel. Een klein kamertje voor de nonnetjes zonder verwarming en met alleen een bed en een klein tafeltje in’
‘In 1970 werd Mariëtte Janssen de nieuwe eigenaar van het gebouw. Zij heeft er ouderlingentehuis Home Astrid van gemaakt. Dit werd de thuis van twintig bejaarden. In het begin was elke cel een bejaardenkamer, maar deze werden snel gerenoveerd en ruimer gemaakt. Onder leiding van Mariëtte onderging het voormalig klooster twee grote verbouwingen. Alle structuren werden in orde gebracht. De eerste, tweede en derde generatie van de familie hebben er gewoond. Die laatste wou Home Astrid niet meer verderzetten en besloot het te verkopen.’
Van nonnetjes tot studenten
‘We kochten het pand in 2014 en in juni 2015 zijn we begonnen met de renovaties’, aldus Deckers. ‘Het gelijkvloers werd een winkel, lunchrestaurant en evenementenruimte. De naam van de winkel bleef behouden en het restaurant werd Stassart11, vernoemd naar het adres. We spreken over serieuze verbouwingen zoals een grote glazen koepel en vloerverwarming. We wilden wel de charme van het gebouw behouden, zodat het winkelen in een kapel een unieke belevenis werd.’
Links: © De Borght, rechts: © Dewy De Leeneer
‘In september 2015 hebben we van de eerste verdieping studentenhuis Home Astrid gemaakt. Er zijn 200 kamers te weinig in Mechelen voor studenten. Op de dag dat de reservaties startten, stonden hier al 20 mensen aan te schuiven. Alle koten waren in april al verhuurd, nog voor ik eigenaar van het pand was. Waar vroeger nonnetjes- en bejaardenkamers waren, hebben wij studentenkamers gemaakt. Die hebben allemaal een eigen lavabo en toilet. We wonen boven het studentenhuis dus we zien de jongeren elke dag. In het begin van het jaar doen we een pizza-avond zodat iedereen elkaar beter leert kennen.’
Op kot tussen de bloemen
Julia Swanenberg (24) uit Eindhoven studeerde Interieurvormgeving aan Thomas More in Mechelen. Ze verbleef van 2016 tot 2019 in studentenhuis Home Astrid. ‘Ik heb enorm van mijn studententijd genoten. De school was top, ik woonde prachtig, ik zat helemaal op mijn plek.’
‘Ik ben via via bij studentenhuis Home Astrid terecht gekomen. Ik besloot naar Thomas More te gaan, want als wij in Nederland interieur willen studeren moeten we meteen naar een kunstacademie. Ook staat de hogeschool bij ons goed aangeschreven, zeker als je later wil solliciteren. Voor ons Nederlanders is de Thomas More hogeschool in Mechelen dus een logische keuze.’
‘Het inrichten van mijn kot was echt een feestje’
‘Toen ik online foto’s zag van het pand begon mijn interieurhart meteen sneller te kloppen. De grote ramen en veel lichtinval overtuigde mij om een kijkje te gaan nemen. Ik voelde meteen dat ik daar op mijn plek zou zitten. Ik besloot een studio te huren met eigen keuken en badkamer. Enkele keren per jaar organiseerde Hendrik en Hilde een huisavond zodat iedereen elkaar beter leerde kennen. Op de binnenplaats van het pand werd dan wat wijn en eten op tafel gezet. Het was een prachtige plek waar een hele grote picknicktafel stond.’
‘Het inrichten van mijn kot was echt een feestje. Het pand zelf heeft niet veel meer nodig, het maakte dus eigenlijk niet uit wat je er in zette. Zelf liep ik regelmatig naar beneden om een boeketje bloemen te halen voor op mijn kot. Qua interesses zat ik daar helemaal perfect. Het was een luxe dat je op je sloffen naar beneden kon lopen om een bloemetje te halen.’
‘Momenteel werk ik aan verschillende projecten. Ik heb mijn eigen bedrijf waarmee ik mensen help met de invulling van hun interieur. Verder werk ik ook mee aan de styling voor het tv-programma Alles uit de kast met Fred Van Leer op de Nederlandse televisie. Op de een of andere manier overlappen deze twee jobs elkaar, wat ik heel leuk vind.’
De Borght in volle groei
‘Een van de redenen waarom we een restaurant wilden openen was passage’, zegt Deckers. ‘De vorige winkel in de Guldenstraat lag in het centrum en daar passeren veel mensen. Hier lig je net buiten het centrum en heb je veel minder spontane voorbijgangers. We moesten er dus voor zorgen dat er toch wat traffic langskwam en dat onze nieuwe locatie bekend werd. Ons restaurant heeft vier jaar lang goed gedraaid, maar door de eerste lockdown in maart 2020 besloten we de lunchbar officieel te sluiten. We vinden dit jammer maar het heeft zijn functie gehad.’
‘Mensen geven geen geld uit aan reizen en feesten, dus spenderen ze hun geld aan het decoreren van hun huis‘
‘De laatste jaren is De Borght gegroeid en draaien we meer en meer omzet. In 1991 zijn we als bloemenwinkel begonnen maar nu hebben we ook kunst, grote potten en interieurdecoratie voor zowel binnen als buiten. De winkel heeft dus, zoals het gebouw, een hele evolutie ondergaan. In maart 2020 moesten alle winkels dicht en zijn we meteen gestart met een webshop. Daardoor hebben we de eerste lockdown goed overleefd. Algemeen hebben bloemen- en interieurwinkels het niet slecht gedaan. Mensen geven geen geld uit aan reizen en feesten, dus spenderen ze hun geld aan het decoreren van hun huis.‘
Nieuwe herbestemming
‘Door deze renovatie deden we veel ervaring op in het opknappen van historische gebouwen. Voor dit soort vastgoed zijn er weinig kandidaten omdat je nooit weet op welke problemen je kan botsen. Maar wij doen het graag. Je kan heel creatief zijn met historische panden net omdat je ze een nieuwe functie moet geven. Daarom zijn we twee jaar geleden aan een nieuw herbestemmingsproject begonnen in het hartje van Mechelen, het Hof van Cortenbach. Dit zestiende-eeuws stadspaleis dient nu als exclusieve pianowinkel, vastgoedkantoor en videostudio voor mijn bedrijf. Twee herbestemmingsprojecten zijn momenteel voldoende, maar je weet nooit wat de toekomst brengt’, zegt Deckers.
Tekst: Helena Van Lierop en Dewy De Leeneer, foto: © Helena Van Lierop