Met de herfstvakantie voor de deur, hebben we er allemaal onze vragen over. Zij die deze zomer toch op reis zijn geweest, zijn volgens velen de oorzaak van de tweede coronagolf. Volgens de cijfers van gezondheidsinstituut Sciensano begon de tweede golf al begin augustus. Wat volgde, was eigenlijk alleen nog maar meer reizigers, zeggen de cijfers van VAB-reisbijstand.

Dan, plots in september, wanneer alle kinderen terug naar school moeten en dus vele gezinnen terugkeren van hun reis, komt er een nieuwe opflakkering die de tweede golf alleen maar versterkt.

Ik heb gemixte gevoelens als ik mensen zie, op sociale media, die wel op reis gegaan zijn. Langs de ene kant ben ik super jaloers, want ik wil ook nieuwe landen en regio’s ontdekken. Langs de andere kant denk ik dat het allemaal domme mensen zijn. Ze brengen de risicopatiënten in gevaar en hebben geen moraal gevoel. Het lijkt me namelijk geen toeval dat er zoveel nieuwe besmettingen zijn vlak na een periode van een massa terugkerende gezinnen.

Er zijn duidelijk nog mensen die er hetzelfde over denken. Zo is de Nederlandse koning Willem Alexander met zijn gezin vroegtijdig moeten terugkeren van een familiereisje. Hij vertrok vrijdag 16 oktober met zijn gezin naar Griekenland en kwam de volgende dag alweer terug naar huis. De Nederlanders waren er niet mee gediend dat het land meer restricties toedient aan de inwoners terwijl de koning even naar het buitenland gaat.

Kan je hen ongelijk geven? Ik moet eerlijk bekennen dat ik in mei ook even al lachende zong ‘eigen schuld dikke bult’. De zoon van prinses Astrid, prins Joachim, was in Spanje en moest eigenlijk in quarantaine zitten. Hij was echter op een feestje terechtgekomen en nog geen vier dagen later testte hij positief voor het coronavirus. De koninklijke familie moet een voorbeeldfunctie geven en dat betekent in dit geval gewoon mooi thuisblijven.

Maar inmiddels leven we enkele maanden met het virus en ik snap de reisdrang heel goed. Ik studeerde af in juni en net zoals velen, wou ik dat vieren met mooie en verre reizen. Maar is het momenteel verantwoord om te reizen? Ik denk het niet. Ik zou niet graag die schuldige zijn die ervoor zorgt dat er weer tientallen doden vallen. Ik zou al zeker niet de reden willen zijn dat mijn ouders, mijn grootouders, of andere mensen in mijn omgeving ernstig ziek worden.

Begrijp me niet verkeerd, zodra we (internationaal) mogen reizen, ben ik weg naar een verre bestemming voor minstens een maand. Ik neem er met plezier de quarantaine bij.

Maar dat zal nog even moeten wachten.

Tekst en foto: © Sarah Buyle