Op het tennisveld oogstte ze veel lof, zowel voor haar prestaties als voor haar doorzettingsvermogen. Hoog tijd voor een openhartig gesprek in de woonkamer van de vergeten paralympiër, Chris Seyen (56) uit Voortkapel. ‘In mijn tijd kwamen alleen de Paralympische Spelen op televisie, meer was er gewoonweg niet.’

De foto zegt alles: een opgewekte vrouw in een rolstoel. Niet meer niet minder. Chris straalt in haar woonkamer vol herinneringen aan haar carrière, ze glundert. De ex-rolstoeltennisster is trots op haar woonkamer vol prachtige trofeeën, dat zie je meteen. Buiten dat vallen er maar weinig eigenaardigheden op in haar interieur die haar beperking benadrukken. Misschien een iets bredere deur? ‘Ik wil graag alles zo normaal mogelijk, ik wil niet dat mensen meteen denken dat hier iemand woont met een handicap’, zegt Chris al knipogend.

Karakter

Door haar enthousiasme vergeet je snel wat Chris op haar zesentwintigste meemaakte. Ze werd in de fleur opgeschrikt door een fataal ongeval met de motor. Ze raakte niet alleen levensgevaarlijk gewond maar verloor ook haar kersverse man waar ze amper zes weken eerder mee in het huwelijksbootje was gestapt. Het verdict kwam hard aan en veranderde heel haar leven. ‘Het was een hele aanpassing’, vertelt Chris. ‘Ik lag maandenlang in het ziekenhuis en moest alles opnieuw leren.’

Een voorbeeld

Als voorbereiding op het gesprek verzamelde Chris al haar trofeeën, de hele woonkamer ademt sportgeschiedenis. Na een jarenlange carrière als rolstoeltennisster kreeg ze heel wat prijzen. Er zijn zelfs al wat bekers beschadigd, anderen zijn bedekt met een laagje stof. Tijdens het openhartig gesprek blikt Chris terug op haar jaren als paralympiër, toen dat nog geen gekend begrip was. Enkele jaren geleden supporterden we massaal voor onze ‘wielemie’ Marieke Vervoort. Haar succes zorgde voor heel wat extra media-aandacht. ‘Ik wil ook benadrukken hoe belangrijk het is om te sporten. Ik wil het zo veel mogelijk mensen met een beperking aanraden want je haalt er zoveel energie en kracht uit,’ zegt ze vol overtuiging. De tafel staat misschien wel vol legendarische trofeeën maar dat vurige doorzettingsvermogen is misschien wel het mooist. Oordeel vooral zelf.

Tekst, reportage en foto: © Ellen Tavernier