Tatoeages zijn een vorm van zelfexpressie, maar voor Gen Z zijn deze permanente lichaamstekeningen meer dan dat. Een vorm van therapie, een manier om zich met elkaar te verbinden en een goudmijn vol met interessante verhalen. Drie jonge tattoo liefhebbers vertellen over hun meest impulsieve tatoeages.

Peter van Nuffel is een jonge tattoo enthousiast met een eigen studio in zijn woning. ‘Ik ben al heel mijn leven gefascineerd door tatoos en kunst’, zegt Peter . Zijn eerste tattoo liet hij op zijn achttien jaar bij een tattoo-artiest zetten. Zes jaar later en hij heeft al een grote collectie verzameld. De 25 jarige vertelt over zijn meest impulsieve tattoo: ‘Ik heb ooit een meet and greet gedaan met Marilyn Manson. Wat er vaak gebeurt is dat men dan om een handtekening vraagt en die dan vervolgens laat tatoeëren. Ik was dat niet van plan.’ Peter moet lachen wanneer hij verder gaat in zijn verhaal. ‘De ontmoeting was raar: ik kwam binnen in een ruimte en hij zat daar in een zetel. Ik ging naast hem zitten en met een stift in zijn hand zegt Manson al mompelend I’m going to draw a perfect circle. Toen zette hij een spiraaltje op mijn knie met alcoholstift.’

‘De volgende ochtend heb ik het zelf op mijn been getatoeëerd, de stift was mijn referentie.’ Peter vindt niet dat elke tattoo een betekenis moet hebben, maar dat het gaat over wat je er zelf aan hebt. ‘Mijn vrienden lachen er soms nog mee. Recent had iemand een meme gemaakt over hoe de tattoo op de kin van Buzzlightyear lijkt.’ Toch zal Peter nooit spijt hebben van zijn keuze, het is zijn kleinste tattoo maar het vertelt een groot verhaal.

Therapie

‘Tattoos laten zetten is voor mij een vorm van therapie’, zegt Fleur Van Belle. De 21 jarige studente journalistiek heeft acht tattoos, waarvan er zes impulsieve tattoos zijn. ‘Je hebt mensen die na een breakup hun haar knippen of kleuren, je hebt mensen die naar alcohol grijpen, Fleur verwerkte haar relatiebreuk op een andere manier en kwam op zoek naar afleiding bij een stick en poke artieste terecht. Daar ontsproot haar liefde voor de kleine tattoos. Stick and poke is een speciale tatoeage techniek waarbij men niet machinaal maar met de hand werkt. ‘Rustig met iemand nieuw praten over alles wat me dwars ligt en ondertussen een tattoo laten zetten, dat is mijn therapie,’ aldus Fleur.

‘Mijn tattoos zijn allemaal vrij natuurgericht’, zegt Fleur. ‘Mijn eerste twee tattoos zijn een takje met blaadjes en het woord Oke. Want Ik voelde me niet slecht, ik voelde me niet fantastisch, ik was gewoon Oke.’ De volgende twee tattoos waren een gloeilamp en een cactus omdat ze deze mooi vindt. De laatste twee zijn nog een takje en kus me: ‘omdat ik het een mooie zin vind’, beaamt ze.

Minitrofees

Jhon Jinhuang Ma is een film student aan Sint Lucas in Brussel, cinematografie is niet zijn enige passie. ‘Tatoeëren is mijn hobby. Ik heb een beetje op mezelf geoefend, daar komen mijn impulsieve tattoos vandaan’, zegt Jhon . Hij begon drie jaar geleden met tatoeëren toen was hij achttien jaar: ‘Ik ben ermee begonnen door een vriend die me de stick and poke techniek aanleerde’. Jhon zegt dat hij moeilijkere en mooiere momenten heeft meegemaakt. ‘Deze heb ik vertaald naar tattoos. Ze zijn als een minitrofee voor mij: ze laten zien wat ik doorstaan heb. Als ik ernaar kijk, weet ik dat ik het volgende ook kan doorstaan.’

Jhon heeft heel wat impulsieve tattoos op zijn benen. ‘Ik heb speelse tattoos met minder betekenis bijvoorbeeld mug life omdat ik toen heel graag koffie dronk. Uiteindelijk drink ik geen koffie meer, dus dat is best ironisch. I am sensitive omdat ik veel emoties heb en gevoelig ben. Die tattoo was een vorm van zelfacceptatie. Ook heb ik depressieve tattoos: een gebroken hartje, never lose yourself en fucked forever. Omdat ik dacht nooit meer liefde te vinden.’ Jhon beschrijft zijn tattoos met veel detail. Het is duidelijk dat ze het verhaal van zijn leven vertellen.

Jhon toont zijn tattoo machine: ‘het is oldschool, maar ik heb er al veel aan gehad’. Hij vertelt over de tatoeages die hij ermee plaatste: ‘Ik laat ook de zachtere kanten van mezelf zien in mijn tattoos, bijvoorbeeld de vallende roos en de één procent batterij, wat soms mijn gevoel is. De meest impulsieve tattoo dat ik heb, is een kruis. Toen ik net begon met tatoeëren had ik bij iemand een yin en yang tattoo gezet. Deze was een beetje mislukt, dus uit respect mocht hij er eentje bij mij zetten en dat werd dus een kruis.’ Hiermee sluit Jhon het verhaal van zijn lichaam af.

Tekst en beeld: © Margo Devillé