Het Drie Lindenstadion is tegenwoordig eigendom van de gemeente Watermaal-Bosvoorde. Nu wordt het stadion gebruikt voor rugby, atletiek, amateurvoetbal en de training van de jeugd van Union-Saint-Gilloise. De tweedeklasser laat haar jeugd op en af de trappen lopen, het hele stadion rond. Behalve één tribune die gemoderniseerd werd, staat het stadion er nog in zijn originele staat. De tribunes stralen geschiedenis uit en enkele memorabele matchen vonden hier plaats.

Het veld ligt er perfect bij, het is zelfs verleidelijk om mijn apparatuur even langs de kant te leggen en een balletje te gaan trappen. Wie kan er nog zeggen dat ze in een stadion met een capaciteit van 40.000 toeschouwers scoorden?

Het Drie Lindenstadion is dan ook een magnifiek stukje voetbalgeschiedenis. Racing Club de Bruxelles was de toenmalige voetbal -en- atletiekploeg die het gebruikte. Racing werd zes keer landskampioen, in 1897, 1900, 1901, 1902, 1903 en 1908 en ze wonnen ook één keer de beker van België in 1912. Het stadion opende op elf november 1948 met een galamatch tegen Italiaanse eersteklasser Torino. De Italianen waren de meest prestigieuze ploeg van dat moment in Europa. Torino won de match met 0-3. De legendarische ploeg zou jammer genoeg, vier maanden later, verongelukken in een vliegtuigcrash.

Het stadion ligt er nog exact hetzelfde bij als toen het gebouwd werd, met dat verschil dat de hoofdtribune gerenoveerd werd, wat jammer is. De ietwat modernere tribune steekt af op de onoverdekte betonnen kuip waardoor het omringd wordt.

Momenteel wordt het stadion nog gebruikt door amateurvoetbalploeg RRC de Boitsfort, atletiekclub Racing Club de Bruxelles en de Boitsfort Rugbyclub. De voetbaltak van Racing Club de Bruxelles werd in 1963 gefusioneerd met White Star AC in Elsene. Er zijn dus nog meerdere clubs die profiteren van het veld en de nieuwe tribune. Maar de prachtige ouderwetse kuip? Dat is een stuk geschiedenis, een monument van de simpele schoonheid dat een voetbalstadion ooit was.

Tekst en foto’s: © Wannes Averhals