Na de oproep van acteur Stany Crets om de maatregelen rond begrafenissen te versoepelen, richt nu ook studente Sarah Moens (20) zich tot de overheid. Zij verloor dinsdag haar grootvader en vindt maximum 15 personen op de begrafenis te weinig. Omdat zij en haar familie een hechte band hadden met hem, wil ze dat iedereen waardig afscheid kan nemen. ‘Hoe beslis je welke naasten niet naar de begrafenis mogen komen? We kunnen toch geen lotjes trekken?’

Maandagavond drukte acteur Stany Crets zijn pijn en verdriet uit in een emotioneel pleidooi op Facebook. Zijn 85-jarige moeder was overleden, maar door de huidige coronamaatregelen mogen hij en zijn familie geen waardig afscheid organiseren rond de koffietafel. Iets wat volgens Crets essentieel is om de pijn draaglijker en menselijker te maken.

Meer dan 3000 Facebookgebruikers deelden zijn bericht. Een van hen was studente Sarah Moens. Ook zij en haar familie staan nu voor een hartverscheurende beslissing. ‘Met alleen de kinderen en kleinkinderen van opa zijn we al met negentien. Hoe beslis je welke vier naasten geen afscheid mogen nemen?’ Daarom contacteerde Sarah zowel federaal premier Alexander De Croo, eerste-minister van Vlaanderen Jan Jambon en Antwerps gouverneur Cathy Berx om versoepeling te vragen. ‘Voorlopig heb ik enkel reactie gekregen van Berx’, zegt Sarah. ‘Zij was begripvol en wenste ons veel sterkte, maar kon er verder ook niets aan veranderen.’

Wel op de bus, niet in de kerk
Bovendien klaagt Sarah aan dat de maatregelen rond begrafenissen niet in lijn staan met andere coronamaatregelen. ‘Op een slecht verluchte bus zit je met twintig wildvreemden, in de winkelstraten lopen honderden mensen, zwembaden en musea gaan open voor bezoek en ook studieruimtes openen voor 40 studenten. Maar begrafenissen mogen nog altijd maar met vijftien mensen, terwijl er wel honderd binnen kunnen in een kerk of crematorium. Wat is er meer verlucht: een kerk of een bus?’

Dagelijks blijft Sarah mails sturen naar de overheid, in de hoop toch een waardig afscheid te kunnen nemen met heel haar familie. ‘En ik doe dit niet alleen voor mijn familie, maar voor iedereen die iemand moet afstaan. Zwemmen, shoppen, musea bezoeken en trouwen kunnen we nog heel ons leven. Afscheid nemen van onze opa kunnen we maar één keer. Ik ben ervan overtuigd dat dit een essentiële behoefte is voor de verwerking en voor onze mentale gezondheid.’

Tekst: Hanne De Vleeschouwer, foto: © Sarah Moens