Eden, Thorgan en Kylian Hazard, het zijn uitzonderingen, drie broers die het schoppen tot het profniveau en bekend zijn bij het grote publiek. Dat laatste geldt niet voor Xenia (26), Aaricia (22) en Munia (21) Smits. Maar verder is het scenario van de drie zussen uit Turnhout identiek aan dat van de broers Hazard. Ze behoren in Duitsland tot de top in het handbal.

Xenia speelt momenteel bij SG BBM Bietigheim in de eerste Bundesliga. Door de jaren heen speelde ze ook al bij HSG Bad Wildugen en HSG Blomberg-Lippe, stuk voor stuk Duitse topploegen. Haar grootste successen boekte ze wel in Frankrijk, waar ze vijf seizoenen speelde bij Metz. Zo pakte de Turnhoutse in 2016 de landstitel en werd ze uitgeroepen tot Belofte van het jaar. Een jaar later deed ze met datzelfde Metz nog beter, door de dubbel te pakken. Ook Europees werd het een boerenjaar met een halve finale in de Champions League.

Aaricia speelt een niveau lager en komt momenteel uit voor VfL Waiblingen Tigers een ploeg die meedraait in de 2de Bundesliga. Munia tot slot, speelt wel op het hoogste niveau, bij HSG Bad Wildungen. In ons land speelde ze eerder voor HC Uilenspiegel Wilrijk.

Dat ze alle drie België inruilden voor Duitsland, is trouwens geen verrassing, want het verschil in niveau en budgetten is ontzettend groot. Xenia was tien jaar geleden de eerste die richting onze oosterburen trok. Ze was amper zestien toen ze haar debuut maakte op het hoogste niveau.

Toen de Belgische topsportschool besloot om te stoppen met het handbalprogramma was ook de keuze voor Aaricia snel gemaakt. Twee jaar later tot slot volgde Munia als laatste haar zussen.

Wanneer de zussen terug in het land zijn en vertellen over hun profcarrière net over de grens, krijgen ze vaak te maken met verbaasde blikken.

Volgens de zusjes is de oorzaak hiervan het gebrek van herkenning in ons land. Net als bij andere sporten is de media een katalysator. Het feit dat het niveau hier niet zo hoog is, speelt natuurlijk ook een rol. Daardoor trekken alle Belgische talenten al snel Nederland, Duitsland of Frankrijk trekken omdat ze daar op een hoger niveau kunnen spelen. België loopt dus te snel leeg en dat is nefast voor onze eigen competities.

Bij gebrek aan niveau in de Belgische vrouwenploeg nam Xenia enkele jaren geleden de Duitse nationaliteit aan, toen ze de vraag kreeg. Zij speelt dan ook voor onze oosterburen. Aaricia en Munia kozen uiteindelijk wel voor onze nationale ploeg, de Black Arrows.

Toch hebben ze alle drie ook al de nodige dosis pech gehad. Xenia kon in 2019 niet deelnemen aan het WK door een schouderoperatie en voor Aaricia lijkt een rugblessure op termijn een einde te maken aan haar carrière. Haar besluit, om er aan het einde van het seizoen, een punt achter te zetten, lijkt vast te staan. De middelste van de drie zusjes wil vooral jonge spelers gaan coachen en dat lijkt ze in eerste instantie in Duitsland te willen gaan doen, waar ze ondertussen een leven opgebouwd heeft.

Munia bouwt ondertussen gestaag verder aan haar carrière. En de perspectieven van Xenia ogen misschien wel het mooist. Na een vroeg beëindigd EK met Duitsland, waar ze in december in de eerste ronde al werden uitgeschakeld, maken ze mogelijks nog kans op deelname aan de Olympische Spelen in Tokio. Al zijn ze daar wel afhankelijk van een beslissing in het Russische dopingdossier. De Duitsers zijn het eerste land dat mogelijks opgepikt wordt daardoor.

De zusjes Smits, een begrip in Duitsland, nu nog in ons land.

Reportage: Jolien Delval, foto: © Lieve Gross