Silke (29) vraagt zich al sinds haar elf jaar af wie haar biologische vader is. Ze is verwekt met behulp van spermadonatie. In België kan je niet zomaar contact opnemen met de donor. Doneren gebeurt namelijk anoniem. Donorkinderen hebben vaak de drang om hun vader te zoeken. Dat was zo ook voor Silke: ‘Ik wilde hem vinden maar het was emotioneel te zwaar om zelf te zoeken.’

In België geldt er anonieme spermadonatie. Als donor kom je niet te weten aan wie je gedoneerd hebt en als ontvanger weet je ook niet wiens zaad je ontvangen hebt. Er is uiteraard nog een derde partij die vaak vergeten wordt. De kinderen die voortkomen uit deze donatie. Zij hebben ook niet het recht op te weten wie hun biologische vader is. Daar knelt het schoentje voor velen. De kinderen hebben er namelijk niet voor gekozen om hun vader niet te kennen. Velen pleiten dan ook voor een verbod op anonieme donatie of de mogelijkheid om je donor te vinden als beide partijen hiervoor openstaan.

Leven schenken voor geld
Ook Silke is hier voorstander van. Ze las onlangs een artikel over landen waar anonieme donatie verboden was. ‘Er heerst vaak de schrik dat er niet meer genoeg donoren zullen zijn, maar dat is helemaal niet zo.’ Niet-anoniem doneren trekt gewoon andere donoren aan. De mensen die dan zullen doneren hebben er bewust voor gekozen en staan er ook voor open om mogelijke nakomelingen te ontmoeten. Want nu zijn er velen die doneren omwille van het geld en niet omdat ze iemand leven willen schenken.

‘Hij leek als twee druppels water op mijn broer’

Er heerst nog een groot taboe rond spermadonatie en donorkinderen. Er wordt volgens Silke vaak met een negatieve blik naar hen gekeken en iedereen heeft meteen zijn oordeel klaar. Ze hebben het recht niet om iemands leven zo binnen te vallen of doen hun ouders pijn door op zoek te willen gaan naar hun biologische ouders. Maar veel te weinig wordt er echt naar hen geluisterd.

Beluister hier de volledige reportage waarin Silke haar verhaal doet aan 21-bis reporter Janah:

Tekst en reportage: Janah Scheunis, foto: © Janah Scheunis