The Last Of Us, een videogame ontwikkeld door Naughty Dog, kreeg in 2013 de verdiende titel ‘Game of the Year Award’ en wordt tot op de dag van vandaag nog altijd gezien als een van de beste videospellen aller tijden. En dat is niet onterecht. Acht jaar na de uitgave besloot ik om dit wereldwijd geliefde spel opnieuw te spelen en te kijken of het nog altijd even fenomenaal is als we het ons allemaal herinneren.

Ik ben opgegroeid kijkend naar YouTubers die story based videospellen speelden en deze deelden op hun kanaal, tot ik zelf besloot om mijn handen vuil te maken en een controller op te pakken. The Last Of Us was een van de eerste videospellen die ik zelf van begin tot einde uitspeelde, alsook het spel dat mij het meeste is bijgebleven.

Het was dus een no-brainer dat ik de wereld van The Last Of Us opnieuw wou meemaken. Een meesterwerk, dat is hoe ik het spel ervaarde. Ik gebruik heel bewust de woorden ‘meemaken’ en ‘ervaren’, want dat is precies wat je doet tijdens The Last Of Us.

‘Done before’-verhaal maar niet minder pakkend

De game vertelt het verhaal van de veertigjarige Joel en het veertienjarige meisje Ellie. Samen reizen ze door de Verenigde Staten, dat overvallen is door een mysterieuze plaag die het merendeel van de wereldbevolking heeft veranderd in plantaardige monsters. Met een aantal gaten in zijn morele kompas, probeert Joel Elly naar veiligheid te brengen. Zij is namelijk de enige persoon die kan zorgen voor een geneesmiddel, dat de wereld terug naar zijn normale staat kan brengen.

Sounds familiar? Grote kans van wel. Deze verhaallijn is al meerdere malen gebruikt in series, films en ook videogames (lees: The Walking Dead). Je vraagt je meteen af waarom het spel dan zo populair is. Dat komt omdat deze hergebruikte verhaallijn prachtig geschreven is, met realistische personages die je hart veroveren na een minuut schermtijd. Je hoort me al aankomen: realistische personages + onrealistische situaties = succes. Simpele wiskunde als je het mij vraagt.

Na een hartverscheurende gebeurtenis in de eerste tien minuten van het spel, word je meteen gezogen in het verhaal en voel je exact wat de personages voelen. Van geluk en liefde tot woede en verdriet.

Hoewel het in eerste instantie lijkt dat de queeste van Elly en Joel centraal staat, zorgt de relatie tussen de twee voor de gamechanger. Het verlies van naasten, spannende avonturen en slechte puns (of goede, als je houdt van dad jokes): dat is hoe de relatie tussen Elly en Joel openbloeit en waarom het verhaal van The Last Of Us een enorm succes is. Kippenvel van top tot teen tijdens de dag en nacht waarin ik het spel uitspeelde. En dat is een teken van succes, zeker als je weet dat mijn bescheiden kamertje altijd meer dan 25 graden warm is.

Simpele maar effectieve gameplay

Naast het verhaal, speelt gameplay ook een grote rol in het succes van The Last Of Us. Ook hier kunnen we spreken van een simpel idee dat op een meesterlijke manier is uitgewerkt. In principe doe je doorheen de game steeds hetzelfde: jezelf uit een gevaarlijke situatie helpen. Dit doe je op twee manieren, namelijk sluipen of schieten. Hoe dan ook, je houdt je controller na zo’n situatie vast alsof het je eigen geweer is.

Aan de hand van de moeilijkheidsgraad die je op het titelscherm kiest, is de gameplay een fluitje van een cent of de moeilijkste opdracht van je leven. Perfect dus voor beginners die vooral het verhaal willen ontdekken, of pro’s die niet wegdruipen van een uitdaging.

De gave gameplay sluit perfect aan bij het hartverwarmende verhaal, dat op de dag van vandaag nog steeds zorgt voor een van de beste spellen van deze tijd. Heb je een Playstation en heb je, op een of andere manier, nog niet je tanden gezet in The Last Of Us? Grijp je controller, zakdoekjes en plof in je stoel. Want The Last Of Us is nog altijd een emotionele achtbaan waar iedereen eens in moet zitten.

Tekst: Jolien Pollet, eindredactie: Igor Bulcke
Foto’s: © Sony Playstation