Joepie, dat diploma is bijna binnen. Ik doorsta nu mijn derde opleidingsjaar journalistiek en er staan nog een heleboel leuke dingen op de planning. Momenteel is dat schrijven, schrijven, schrijven. Daarna nog wat schrijven en dan nog een beetje schrijven. Maar mij hoor je niet klagen, ik schrijf nu eenmaal graag. Ik kijk uit naar de angstaanjagende bachelorproef en kan niet wachten op de stressvolle stage. Ik ben er klaar voor en heb er zin in. Maar dat is blijkbaar raar. 

Zo ga ik te werk: krijgen we een deadline? Dan sta ik al klaar met mijn agenda. Oh daar, een blok waar we drie uur moeten wachten voor onze volgende les begint. De deadline is pas eind december, maar waar zal ik me tijdens die uren anders mee bezig houden? Ik plan in om aan de taak te werken en hij is sneller klaar dan verwacht. Ik kan de taak al indienen. Een zucht van opluchting weerklinkt door de eetzaal van het schoolgebouw. Oef, weer een deadline achter de rug. Stiekem ben ik fier op mezelf.

Dat verandert wanneer ik diezelfde week van drie medestudenten de vraag krijg of ik al een onderwerp heb voor de taak. Ik vertel ze tevreden dat ik deze al heb ingediend. Wow. Dat had ik beter niet gezegd. De blikken in de ogen van mijn collega’s boren mij de grond in. Ik sta daar, krijg commentaar op mijn ‘gedrevenheid’ en weet niet hoe ik mij moet voelen. De fierheid van daarvoor smelt langzaam weg in een plas schaamte. Ik hoor de afkeer in hun stem. Ik draai mij om en hoor nog net hoe er geroddeld wordt: ‘Hoe kan je zo gedreven zijn?’. De dag erna steekt een klasgenoot mij door dat ik overdreven veel werk en weer te goed bezig ben. Klinkt als een compliment, zou je denken, maar geloof me wanneer ik zeg dat dit niet zo is. Arrestatie wegens te snel taken maken komt langzaam dichterbij. Sorry, denk ik dan? Sorry dat ik mijn taak al heb ingediend, ik wist niet dat ik hier iets verkeerd mee deed. Sorry dat jullie nog geen onderwerp hebben. Sorry dat jullie de avond voor de deadline met stress achter jullie computer zitten terwijl ik met een glaasje wijn in mijn hand mijn favoriete serie binge. Sorry (not sorry)!

Tekst: Dewy De Leeneer, eindredactie: Helena Van Lierop
Foto: JESHOOTS.COM on Unsplash