Gordel aan. Sleutel in het contact. Handrem naar beneden. Versnellingspook in eerste zetten. Voet rustig van de koppeling halen en vertrekken. Bestemming: Veltem. En nu? Paniek.

Het is woensdagavond 18 uur. Mijn laatste les van de dag zit er op en werkende mensen keren huiswaarts. Het leukste moment van de dag is aangekomen: het spitsuur. Papa rijdt met Izzie de Seat Ibiza de parking naast Thomas More op en wisselt van stoel. Ik kruip achter het stuur en de stress slaat toe. Mijn allereerste keer rijden tijdens het spitsuur.

Ik rijd de parking af en nog geen twintig meter verder val ik een eerste keer stil. Vertrekken in derde versnelling, beginnersfoutje. Gelukkig kleuren de verkeerslichten enkele meters verder rood, dus de auto’s achter mij moeten sowieso wachten. Ik krijg mijn autootje weer gestart, om dan tien meter verder voor het rood licht te stoppen. Rood, oranje, groen. Ik mag weer vertrekken, maar val weer stil. Deze keer waren de auto’s achter mij minder goed gezind. Een heuse fanfare aan toeters en claxons wordt op mij afgevuurd. Nadat ik de rode lichten tweemaal bewonderde, geraakte ik eindelijk vooruit.

Ik rijd de zoo van Planckendael voorbij en begin traag maar zeker mijn chakra terug te vinden. ‘Rustig rijden, stilvallen gebeurt, het is een leerproces’, zegt papa tegen me. Plots hoor ik een luide sirene. Natuurlijk moet er uitgerekend nu een ambulance op mij afkomen. Papa geeft zijn volledig paniekerige dochter instructies. ‘Rijd goed rechts zodat de ambulance je kan inhalen’, vertelt hij me. Ik doe gestresseerd wat papa me zegt en laat de ambulance passeren. Ik heb het helemaal gehad.

Eindelijk begin ik Veltem te naderen. Voet vol op het gaspedaal want ik heb honger. Ik kan mama haar lekkere, zelfgemaakte wortelpuree al ruiken. Drie seconden in gedachten verzonken en er rijdt een halvegare uit een straat van rechts de voorrangsbaan op. Verkeersregels tellen blijkbaar voor sommige mensen niet. Ik druk vol op de rem en hoop dat er niemand in Izzie’s gat rijdt. Na een hele resem vloekwoorden vertrek ik verder huiswaarts.

De oprit van mijn huis oprijden. Versnellingspook in neutraal zetten. Handrem naar boven. Sleutel uit het contact. Auto op slot. En nu? Lekker eten.

Tekst: Maaike Huegaerts, eindredactie: Akyna Peeters
Foto: © Sonia Coenen