Daniel James Clarke (31) verliet zijn thuisland om de wereld te ontdekken. Hij vertrok zonder diploma en met schulden. Ondertussen is hij een succesvolle reisblogger en schrijft hij onder andere voor The Times en Lonely Planet. ‘Reizen maakt je aardiger en socialer wanneer je dat toelaat. Het heeft totaal veranderd wie ik ben. Ik heb een andere versie van mezelf gevonden.’

‘De laatste zeven jaar bezocht ik meer dan 50 landen. Het is een enorm privilege om de wereld te mogen ontdekken in combinatie met mijn job. Als reisfotograaf en travel writer kom ik in contact met zoveel nieuwe mensen en culturen. Ik leer constant bij. Ik schrijf voor The Times Newspaper UK en voor de wereldwijde reisgids Lonely Planet. Daarnaast heb ik ook mijn eigen reisblog. Ik woonde al in het Verenigd Koninkrijk, Indonesië, Nieuw-Zeeland en momenteel heb ik mij gesetteld in Portugal. Hier zou ik graag blijven wonen.’

De wereld rond met schulden

‘In 2014 besloot ik mijn job als restaurantmanager op te zeggen. Ik deed dit niet omdat ik mijn job niet leuk vond, maar omdat ik benieuwd was naar wat de wereld mij te bieden had. Ik was toen 24 en wou niet langer wachten. Ik verliet het Verenigd Koninkrijk om mijn eerste grote reis te maken, maar had niet veel geld. Ik had zelfs schulden. Het is natuurlijk niet aan te raden om met weinig geld te reizen, maar ik ben eigenlijk blij dat ik het op die manier deed. Anders zou ik nooit zoveel mensen ontmoet hebben en was ik waarschijnlijk nooit reisfotograaf geworden.’

‘Het is een andere belevenis om een land te ontdekken met je eigen ogen in plaats van door de lens van je camera’

‘Fotografie is altijd mijn grootste passie geweest, maar toch vind ik de job als travel writer het interessantst. De coronacrisis deed me van gedachten veranderen. Het is leuk om ergens naartoe te gaan zonder je zorgen te maken dat je altijd een camera bij de hand moet hebben. Op deze manier ben je constant aan het werk terwijl je reist. Als reisschrijver daarentegen kan je gewoon genieten. Je doet het meeste werk wanneer je thuiskomt. Het is een andere belevenis om een land te ontdekken met je eigen ogen in plaats van door de lens van je camera.’

British en drunk

Ik ben nog nooit ergens geweest waar ik het echt verschrikkelijk vond. Maar er waren natuurlijk wel een aantal plaatsen die me tegenvielen. Thailand was een plaats waar ik enkele jaren geleden, tijdens het hoogtepunt van het backpacking seizoen, met zeer hoge verwachtingen naartoe ging. Helaas vind ik Thailand kapotgemaakt door het toerisme. Het is heel British en drunk. Naar Marrakech keer ik ook niet terug. Ik voelde me nog nooit zo onveilig als daar. Ik was niet alleen, ik reisde samen met anderen. Ik denk dat het gevaarlijker is in groep te reizen dan alleen, omdat je zo meer aandacht trekt. Als ik alleen ben en ik voel me onveilig kan ik met mijn hoofd naar beneden van de situatie weglopen. Meestal heb ik wel snel vertrouwen in een situatie. Er zijn natuurlijk wel verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke soloreizigers. Als blanke man ben ik in dat opzicht bevoorrecht, omdat ze me niet zo gemakkelijk komen lastigvallen als bij een vrouw het geval is. Maar het is naïef om te denken dat een land helemaal veilig is. Soms heb ik het gevoel dat dat een probleem is in de wereld van de travel writers, omdat er schrijvers zijn die blijven vertellen hoe veilig ze zich in een land voelen, maar de realiteit is anders. Er gebeuren vreselijke dingen. Ik denk dat sommige reisbloggers daar eerlijker over moeten zijn.’

‘België is een fascinerend land, vooral van buitenaf vanwege de complexe bestuursstructuur’

‘Ik ben al twee keer in België geweest. Ik bezocht toen Brugge en Brussel. België is een fascinerend land, vooral van buitenaf vanwege de complexe bestuursstructuur. Brussel is een interessante stad omdat het zo internationaal is. De architectuur is mooi, het eten is lekker. België heeft veel sprookjesachtige steden. Ik wil er graag nog meer tijd doorbrengen, dus ik kom zeker terug.’

Je kan meer dan je denkt

‘Tijdens mijn wereldreis kwam ik tot het besef dat we tot veel meer in staat zijn dan we denken. Dat geldt voor iedereen ter wereld. Zelf heb ik dyslexie, dus ik dacht nooit dat ik schrijver kon worden. Maar als je er echt in gelooft, kan je op professioneel en persoonlijk vlak heel veel bereiken. Naarmate je meer mensen van over de hele wereld ontmoet, leer je dat we allemaal dezelfde personen zijn die in verschillende landen wonen. We hebben dezelfde behoeften en wensen. Reizen maakt je aardiger en socialer wanneer je dat toelaat. En dat is geweldig. Reizen is voortdurend leren. Het heeft totaal veranderd wie ik ben. Ik heb een andere versie van mezelf gevonden.’

‘Soms speel ik bordspelletjes met mijn vrienden en drinken we wijn, die momenten zijn om te koesteren’

‘Natuurlijk zijn er ook nadelen aan alleen reizen. Ik mis mijn familie en vrienden enorm. Soms eet ik samen met mijn ouders via Skype. Dan koken we dezelfde maaltijd en zitten we samen aan tafel. Of ik ga naar supermarkten waar ze producten uit Engeland verkopen, gewoon om me thuis te voelen. Soms speel ik bordspelletjes met mijn vrienden en drinken we wijn, die momenten zijn om te koesteren.’

‘Later wil ik mijn eigen B&B openen op het platteland ergens in Noord-Spanje of Portugal. Een kleine plek, met ongeveer zes kamers. Een plek waar ik me thuis voel, samen met mijn hond. Hier en daar hoop ik nog wat te reizen, maar niet zo intens als nu. Naar het Verenigd Koninkrijk keer ik niet terug, dat besloot ik na de Brexit.’

Dan’s drie beste tips voor soloreizigers

• ‘Leer zoveel mogelijk mensen kennen voor je vertrekt. Dit kan via sociale media of via sites zoals couchsurfing.’
• ‘Zorg dat je altijd meer geld hebt dan je denkt nodig te hebben, want er gebeuren altijd onverwachte dingen.’
• ‘Kies de juiste bestemming. Er zijn plaatsen waar het een stuk makkelijker is om alleen te reizen.’ 

Tekst: Dewy De Leeneer en Helena Van Lierop
Afbeelding: © Daniel James Clarke