Deze week kondigde de Qatarese minister van Energie een grote gasdeal met Duitsland aan. Vanaf 2026 wordt Duitsland voor 15 jaar voorzien van gas uit Qatar. U kent de kleine golfstaat misschien al: Het land waar vrouwenrechten onbestaande zijn, en van LGBTQ- rechten al helemaal geen sprake is.  

Om dan nog maar te zwijgen over de vele ‘gastarbeiders’ die in ronduit erbarmelijke omstandigheden de stadions voor koning voetbal bouwden. Wanneer arbeidsmigranten ingezet worden om voor een hongerloon en in de loden hitte gedwongen gevaarlijk stuntwerk te verrichten, zodat het WK voetbal het Qatarees imago op kan blinken, krijg ik het niet over mijn hart dit onder noemer gastarbeiders te kwalificeren. Dit is eerder moderne slavernij.  

Wanneer je als (rijk) land zelf te weinig arbeidskrachten hebt, is het logisch dat je elders op zoek gaat. Het minste wat er als wederdienst verwacht wordt is een menswaardige behandeling van deze redders in nood. Want dat zijn ze in principe: ze redden Qatar van de wereldwijde blamage, die ongetwijfeld gevolgd zou hebben, wanneer de WK-stadions niet op tijd af waren geraakt. De Qatarese behandeling van deze ‘gastarbeiders’ is het equivalent van mensen thuis uitnodigen voor een vijfgangenmenu om ze dan lauwe ravioli uit blik voor te schotelen. Ik hoop dat u wat gastvriendelijker bent wanneer u mensen thuis uitnodigt. En zeker dat uw gasten het geluk hebben uw woning levend te verlaten.  

Ook de Duitse nationale ploeg denkt er hetzelfde over. Vlak voor aanvang van hun eerste groepsmatch poseerden ze voor de obligate ploegfoto allemaal met de hand voor de mond. Hiermee wilden ze aanduiden dat ze door de FIFA monddood gemaakt worden. Het zit zo: de Duitsers planden, samen met nog een aantal West-Europese ploegen (waaronder België), met een regenboogarmband te spelen. De FIFA verbood dit echter en dreigde met sportieve sancties. Gevolg: geen enkel land wil sportief gestraft worden, dus trokken ze gezamenlijk hun kak in. Geen regenboogarmband en geen gezamenlijk statement.   

Iedereen, behalve Duitsland dus. En net daarom is het jammer dat nog geen week later deze gasdeal bekendgemaakt wordt. Zo veel waarde wordt er dus gehecht aan de mensenrechten in Qatar. Als onze westerse wereld écht een probleem heeft met de manier waarop landen zoals Qatar met mensenrechten omgaan, wordt het misschien tijd er echt naar te handelen in plaats van halfslachtige statements te maken. Al verdenkt de cynicus in mij de Qatari ervan dat de timing van deze bekendmaking geen toeval is: jullie kunnen statements maken zo veel jullie willen, zolang wij geld in het laatje brengen pikken jullie alles.  

Tekst: Wout Libin
Beeld: © Steffen Prößdorf