RECENSIE – Mirror Mirror in het MoMu: het modemuseum als pretentieus poppenhuis
Met Mirror Mirror probeert het MoMu, in samenwerking met psychiatriemuseum Dr. Guislain, de link tussen mode en psychologie te onderzoeken. Geniaal, want kleding heeft alles te maken met hoe we ons tonen aan de wereld en voelen. Het leek even dat alle ingrediënten voor een goed recept aanwezig waren, maar ergens in de bereiding liep het toch fout.
Het is de eerste tentoonstelling sinds het MoMu in Antwerpen een jaar geleden, kort na haar grote opening, terug moest sluiten door problemen met de klimaatregeling. De expo E/Motion, over emoties die leven in de samenleving en die tussen de opening na een driejarige renovatie en de klimaatproblematiek liep, was goed opgebouwd en had een samenhangend verhaal waar mode steeds de rode draad was. Het legde de lat hoog voor alle komende tentoonstelling waar het MoMu zich aan zou wagen.
Maar Mirror Mirror probeert te veel onderwerpen aan te snijden en mist de samenhang en het actuele kader, dat E/Motion net zo sterk maakte. Het bezoek voelde dan ook als uitkijken naar een specifiek gerecht in je favoriete restaurant, om dan te horen dat het op is. Je kiest de op een na beste optie, maar diep vanbinnen smacht je nog steeds naar het gerecht waar je de hele weg aan dacht.
Begrijp ons niet verkeerd; de tentoonstelling heeft ook heel wat memorabele delen. Zeker de eerste zaal, waar indrukwekkende werken van ontwerpers Issey Miyake, Rei Kawakubo en Molly Goddard stonden. De stukken gingen in dialoog met schilderijen van hedendaagse kunstenaars, zoals de Ierse Genieve Figgis. Kleuren en vormen vloeiden samen in een geheel. De onverwachte silhouetten pasten perfect bij het onderwerp en lieten ons nadenken over hoe we met kledij ons lichaam proberen te vervormen voor de ogen van anderen. Eetstoornissen werden kort aangehaald, maar het MoMu speelde op veilig en ging er niet dieper op in.
View this post on Instagram
Andere zalen focusten zich respectievelijk op poppen en avatars. Hoewel deze ideeën passen binnen het kader, misten ze heel wat diepgang. De plotse hoeveelheid poppen aanwezig was verwarrend, eens te meer omdat een goede link naar het onderwerp ontbrak. MoMu bleef zich vastkleven aan de vage omschrijving dat poppen menselijke replica’s zijn die ergens zweven tussen mens en object. Pop na pop was aangekleed met miniatuurkleedjes: soms leken we beland in het Speelgoedmuseum in Mechelen. Waar zijn de iconische kledingstukken? Ook de zaal erna, die het digitale verhaal behandelde, bracht geen diepere gedachtegang teweeg en was niet meer dan beeldmateriaal losjes verbonden aan mode. Voor de hand liggende vragen zoals ‘Hoe beïnvloeden poppen de kijk naar ons lichaam?’ of ‘Hoe tast het digitale tijdperk ons zelfbeeld aan?’ blijven onbeantwoord.
Mirror Mirror mist de maatschappelijke ondertoon die vorige keer zo sterk aanwezig was en die van E/Motion een succestentoonstelling maakte. Jammer, want mode en zelfbeeld zijn zo verstrikt dat een modemuseum altijd een mensenmuseum is. Dat weet ook het MoMu, maar toch blijf je deze keer op je honger zitten.
De dubbeltentoonstelling ‘Mirror Mirror’ loopt nog tot 26 februari 2023 in MoMu Antwerpen en Museum Dr. Guislain Gent.
Tekst: Jens Roothoofd, eindredactie: Femke De Kerpel, Renee Henderickx
Foto: © Jens Roothoofd