Je rijbewijs halen is te duur, dat is een mening die duizenden jongeren en ouders met mij delen. Je betaalt voor je theorie-examen, rijlessen en praktijkexamen al snel bijna 2000 euro, en dat voor iets waar je eigenlijk niet zonder kunt. Het is niet dat het openbaar vervoer zoveel goedkoper is, maar dat is iets voor in een andere column.

Ik ben geen goed voorbeeld op vlak van je rijbewijs halen. Ik heb twee keer mijn theorie-examen afgelegd en heb dan veel te lang gewacht met oefenen. Daarna ben ik twee keer gefaald op het praktijkexamen en moest ik vervolgens mijn theorie-examen opnieuw afleggen omdat mijn voorlopig rijbewijs verlopen was. Het kan sneller, en dus ook goedkoper. Maar zelfs als je het ‘modeltraject’ volgt, blijft het een peperdure rekening. Laten we alles eens op een rijtje zetten. Van het aankopen van het theorieboek tot het verplicht terugkommoment.

Het theorieboek dus, het begin van onze lange en dure tocht. Op bol.com vind je het voor net geen 35 euro. En ok, ik weet dat je je theorie ook online kunt leren, maar op veel van die websites moet je inloggen met een code uit … dat boek. Je hebt goed gestudeerd en gaat met volle vertrouwen naar het examencentrum om je theorie-examen af te leggen. “Dat is dan 18 euro alstublieft”. Ik kan me herinneren dat ik daar drie jaar geleden maar 12 euro voor betaalde.

Gefeliciteerd, je bent geslaagd! Op naar het gemeentehuis voor mijn voorlopig rijbewijs. Ik krijg een lelijk, roze, plastic kaartje in mijn handen geschoven waar ik net 25 euro voor betaald heb. Hierna begint het duurste deel van onze rijbewijs-reis: de rijlessen. Je kan met je ouders leren rijden, al moeten die sinds 1 maart 2024 wel een verplichte vormingscursus voor begeleiders volgen, kostprijs: 20 euro.

Rijlessen volgen bij een erkende rijschool, is nog een stuk duurder. Bij de rijschool waar ik heb leren parkeren en de laatste details heb gefinetuned, betaal je 80 euro per uur rijles. Als je niet met je ouders leert rijden, maar alles met de rijschool doet, moet je verplicht 20 uur rijles volgen. Als ik even snel reken, want dat kan ik in tegenstelling tot fatsoenlijk autorijden wel, is dat 1600 euro en dus het grootste deel van onze totale prijs van ongeveer 2000 euro.

Voor je praktijkexamen betaal je 48 euro, wat ik ergens kan begrijpen. Je examinator moet ook betaald worden, en eigenlijk riskeren die elke keer hun leven, een meer dan terechte vergoeding als je het mij vraagt. Vanaf dit moment kan ik dus niet meer op mijn eigen ervaringen rekenen, maar heb ik beroep gedaan op vrienden die wel geslaagd zijn voor hun praktijkexamen, en mijn andere goede vriend: Google. Je betaalt dus opnieuw 25 euro voor zo’n mottig, roze, plastic kaartje. Gelukkig mag je dat deze keer, tenzij je echt hele domme dingen doet, wel bijhouden.

Vervolgens moet je na een half jaar nog eens terugkomen naar het verplicht (!) terugkommoment, waar je een slordige 122 euro voor betaalt. Vind je dat nu te duur en stel je dat terugkommoment uit, dan betaal je een boete van 61 euro. Je gaat dus beter gewoon wanneer dat van je verwacht wordt.

Als we alles bij elkaar optellen, betaal je net geen 2000 euro. Er zijn sommige dingen waarvan de prijs te rechtvaardigen valt, maar er zijn er ook die volgens mij veel goedkoper kunnen, of zelfs gratis zouden mogen zijn. Gelukkig zijn mijn ouders geduldig en vriendelijk genoeg om dat allemaal voor mij te betalen, ook al is de prijs dus ook gestegen. Maar als je dat als student allemaal zelf moet betalen, mag je heel wat uren werken, en dan mag je hopen dat je voor die studentenjob geen rijbewijs nodig hebt.