RECENSIE – Duitse Netflix-hit ‘Die Kaiserin’ grijpt je wederom bij de keel
Een tijdreis naar het Oostenrijkse keizerrijk van de 19e eeuw, confronterende waarheden over koninklijke plichten en persoonlijke wensen, politieke noodtoestanden in Europa, intriges en familiegeschillen. Dit krijg je allemaal voorgeschoteld in het tweede seizoen van de Netflix-serie Die Kaiserin.
Het Duitstalige kostuumdrama is gebaseerd op het bewogen leven van de bloedmooie Habsburgse keizerin Elisabeth, beter bekend onder de bijnaam Sisi. In het eerste seizoen zagen we hoe de jonge Elisabeth onverwachts trouwt met de net benoemde keizer Franz Joseph I, hoe ze vastzit in het strenge keizerlijke keurslijf dat wordt opgelegd door haar schoonmoeder aartshertogin Sophie, en zo gedwongen wordt om haar excentrieke en vrijgevochten karakter aan de kant te schuiven.
Vanaf 22 november kan je in het tweede seizoen zien hoe het verhaal zich verderzet. Zo ben je getuigen van hoe het belang van een mannelijke troonopvolger niet alleen de keizerin, maar ook het hele Weense hof in zijn greep houdt. Daarnaast hangt er ook een duistere politieke wolk boven het paleis, want de honger naar onafhankelijk bij de Italianen wordt steeds groter. Deze twee thema’s slepen het hele seizoen aan en creëren gedurende zes afleveringen een tegenstrijdige dynamiek van verbondenheid en afstand tussen het keizerpaar.
Indrukwekkende cast
Eén van de succesingrediënten – of misschien wel hét succesingrediënt – van de serie zijn ongetwijfeld de acteerkunsten van twee hoofdrolspelers. Zo lijkt de rol van keizerin Sisi wel gemaakt voor actrice Devrim Lignau. Naast de treffende gelijkenis met de beeldschone keizerin, gaven vooral Lignaus sprankelende ogen en vastberaden blik het vrijgevochten, non-conformistische kantje van Sisi perfect weer. Hiermee geeft ze een meer genuanceerd en realistischer beeld van het personage weer dan oervertolker Romy Schneider in 1955 deed.
Daarnaast wil ik ook Melika Foroutan, die de rol van aartshertogin Sophie vertolkt, bedanken. Ik heb nog nooit iemand zo goed de tweestrijd zien spelen tussen loodzware keizerlijke plichten en verborgen persoonlijk verdriet. Voor een personage dat zo weinig sympathie opwekt bij de kijkers, heeft Forouton me bij één bepaalde scène bijna tot tranen toe ontroerd. In de scène zie je een gebroken aartshertogin Sophie, die omwille van pijn uit het verleden haar verdriet en frustratie uit door een kussen gewelddadig meerdere messteken toe te dienen. Voor mij is het duidelijk, de twee ‘power ladies’ van het Weense hof zijn rasechte actrices.
Commercieel, maar zeer entertainend
Sommige geschiedeniskenners zijn het misschien eens met mij over de magnifieke acteerprestaties in Die Kaiserin, maar zullen minder kunnen genieten van de Duitse serie door de historische mistappen van de makers. Zo wordt het huwelijk tussen Elisabeth en Franz Joseph I te romantisch voorgesteld. Hoewel ik niet ontken dat er nooit liefde was tussen de twee, was het huwelijk in werkelijkheid een echtverbintenis tussen neef en nicht om het Habsburgse rijk veilig te stellen. Daarnaast was Elisabeth nog maar 16 jaar toen ze met de 23-jarige Franz trouwde. Kort gezegd, ik denk dat we hun huwelijk vandaag eerder ongepast dan romantisch zouden noemen.
Toch denk ik dat die historische onjuistheden geen argument mogen zijn om Sisi als niet-kwalitatief af te schrijven. De serie doelt namelijk eerder op een esthetisch plezier dan op de correcte weergave van keizerin Elisabeth en de rest van de koninklijke familie. Ik vind dat je het doel van de serie – entertainen – voor ogen moet houden wanneer je er een oordeel over velt. Kortom, het oog wil ook wat, en het ook kreeg ook wat. Laat die geschiedenisliefhebbers maar naar documentaires over Sisi kijken.
Foto: © Netflix
Tekst: Flora Granecz