Jong of oud, al fan van in het begin of maar sinds kort, GIMS houdt met iedereen rekening. In ‘Le Dernier Tour’ gaat hij terug in de tijd om zijn bekendste hits en nummers die hem nauw aan het hart liggen voor een uitverkocht Vorst Nationaal te spelen.

Het podium opkomen met krukken, niet veel artiesten zullen het Linh, het voorprogramma van vanavond, al hebben voorgedaan. ‘Voor ik naar hier kwam heb ik een klein ongelukje gehad, maar ik wilde alles op alles zetten om hier vanavond voor jullie te spelen’, vertelt ze als ze onder begeleiding achter haar keyboard gaat zitten. Ik ben absoluut geen fan van akoestische sessies, maar als een artieste met zoveel passie, emotie en toonvastheid zingt, kan je niet anders dan wat meer appreciatie tonen voor het genre. Nu ze toch al voor bijna een jaar in Brussel woont kan ze ineens met Angèle een nummer opnemen.

De mens is toch een gemakkelijk te vermaken soort. Het maakt niet uit of het een impuls van het moment is van de steward in kwestie, maar hij laat de 7000 mensen in het publiek zonder problemen zeker vijf keer de Mexican Wave maken. Mijn avond is al gemaakt nog voor het concert begint. Vorst Nationaal, mag ik deze man inhuren als animator voor de verjaardagsfeestjes van mijn kinderen later?

Wanneer de lichten uit gaan en je een man met zonnebril achter een keyboard ziet staan, is het begrijpelijk dat je denkt dat GIMS netjes tussen zijn bandleden in op het podium staat. Oeps, foutje. Pas enkele tellen later komt de superster het podium op. En hoe? De krachtige stem die je kent van de studio-opnames is even sterk live, als het al niet sterker is. In het gospel zouden ze zo’n stem goed kunnen gebruiken.

Als je begint met je monsterhit Est-ce que tu m’aimes? en je het publiek hele strofes laat meezingen, zorg je met dit koor van 7000 stemmen voor een magische sfeer. De boxen vlak voor het podium spuiten tijdens Bella enkele malen vuur de lucht in. Je voelt de hitte tot aan het eerste balkon, dus kan je begrijpen dat GIMS zelf een handdoek nodig heeft om het zweet op te deppen. Waar een andere artiest tijdens hun concert simpelweg van outfit verandert, besluit GIMS zijn fans te belonen door zijn (bezwete) handdoeken in het publiek te gooien.

Dankjewel voor de gratis handdoek, GIMS, maar ik zeg toch ‘non, merci’ tegen een bezweette handdoek. Ook al ben je mijn allerfavoriete zanger. Sfeer maken en zorgen voor voldoende schwung in de keet, weet GIMS als geen ander. Heb je een nummer met een internationaal bekende artiest die er vanzelfsprekend niet in levenden lijve kan bij zijn op het concert, laat een opname spelen of laat het publiek de strofes zingen.

Met zoveel mensen aanwezig heb je steeds het gevoel alsof je met je hele campus één gigantisch grote karaoke aan het houden bent. Twee superfans op de rij achter ons die luidkeels meezingen, en een jongen met het Downsyndroom die helemaal aan het losgaan is op de muziek maakt de ervaring zovele malen specialer en inniger. Gaat hij nu echt zomaar zonder een degelijk afscheid van het podium aflopen, dacht ik na het laatste nummer. Gelukkig enkel een propere T-shirt aandoen en nog twee bisnummers spelen om de avond in stijl af te sluiten.

Tekst & foto: Céline De Munter