De 29^ste editie van de VN-klimaatconferentie COP ofwel Conference of the Parties is afgelopen, dit keer in Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Vele mensen zijn boos, want het uiteindelijke bedrag van de klimaatfonds voldoet niet aan de verwachtingen. De ontwikkelingslanden krijgen jaarlijks 300 miljard dollar van de rijkste landen, een bedrag dat moet behaald zijn tegen 2035. Het bedrag is te weinig en komt veel te laat, zegt Greenpeace. Hoewel deze editie dit jaar niet veelbelovend was, hebben de klimaatconferenties wel de fundamenten gelegd voor een toekomstige klimaataanpak.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Greenpeace Belgium (@greenpeace_be)

De eerste COP ging door in 1995 in Berlijn. Het eerste serieuze akkoord, het Kyotoprotocol werd overeengekomen in 1997 en trad in werking in 2005. Het doel van het protocol was om de broeikasemissie te verminderen tot zo’n 5%. De overeenkomst maakt deel uit van het Raamverdrag van de Verenigde Naties en werd verlengd tot een tweede Kyotoprotocol of het Doha amendement (2013-2020). Het amendement verhoogde het doel van een broeikasemissie naar 18%. Het ambitieuze Klimaatakkoord van Parijs van 2015 heeft als doel de wereldwijde opwarming van de aarde te beperken tot 2 graden, vergeleken met de pre-industriële periode 1850-1899. ‘Ondanks de teleurstelling van de akkoorden van COP 29 kunnen we stellen dat het Klimaatakkoord van Parijs een mooie basis vormt voor wat de klimaatfundamenten van de toekomst’, aldus Antoine Collard, persverantwoordelijke van Greenpeace.

COP 29 Bakoe, Azarbeidjan
Na lang onderhandelen, liep COP 29 vorig weekend op z’n einde. Ontwikkelingslanden vroegen voor een bedrag van minstens 1.300 miljard dollar aan de rijke landen, maar ze moeten het doen met minder. ‘De financiering is gestegen van 100 naar 300 miljard dollar, dat lijkt veel maar dat is het niet’ zegt Collard. ‘Er is gewoon veel meer nodig: eerst de reducering van de broeikasgassen en energietransitie. Het kost veel geld om die energiesystemen te veranderen. Het tweede is adaptatie, dus alles wat er moet gebeuren in landen om de gevolgen van de klimaatverandering aan te pakken en het derde is de compensatie met de schade die er al is aangericht, meestal in arme landen die de klimaatverandering niet hebben veroorzaakt. Dus die 300 miljard is absoluut niet genoeg.’

Green Deal dankzij het Klimaatakkoord van Parijs
Ondanks de teleurstellingen staan we zonder het Klimaatakkoord van Parijs nergens. Het akkoord zorgde bijvoorbeeld voor de Green Deal, zegt Collard. ‘Zonder de COP hadden we nooit de Green Deal. Momenteel zijn er wel veel politieke veranderingen in het spel op Europees niveau. Er was een zeer ambitieuze regel rond ontbossing in de Green Deal. Daar waren veel onderhandelingen over in 2022. Enkele weken voor die regel inging werd er gevraagd om die uit te stellen voor een jaar. Dus zijn die regels nu jammer genoeg aangepast’.

Wat zonder de jaarlijkse klimaatconferentie?
Klimaatcrisis blijft belangrijk, ook voor Greenpeace. ‘Wij vinden het belangrijk dat die landen blijven samenkomen om problemen te kunnen aanpakken en hun visie verder aan te scherpen. We geloven nog steeds dat die momenten belangrijk zijn en ons kunnen helpen om samen een oplossing te vinden voor de mensheid.’ Voor COP30 in Belém in Brazilië is Greenpeace hoopvol. ‘COP30, gelegen in het hart van het Amazonewoud, biedt kansen om zowel de klimaat- als de biodiversiteitscrisis aan te pakken. We mogen de moed niet laten zakken’, aldus Collard.

Tekst: Lilan Halwyn
Beeld: © 2018 Fred Murphy