
Kinderopvang wordt duurder: ‘Investeer niet in opvangplaatsen, maar in het personeel’
De kinderopvang wordt opnieuw duurder. Dat besliste Vlaams minister van Welzijn Caroline Gennez (Vooruit) in de Vlaamse regering. Met een schijnoplossing als deze gaat de Vlaamse regering opnieuw voorbij aan de voortwoekerende kernproblemen in de kinderopvang. Hoe ziet de sector die maatregel zelf in?
De kinderopvangsector staat al jaren onder druk. Wachtrijen lopen op, opvanglocaties sluiten hun deuren, de media schijnt licht op wanpraktijken, en personeelstekorten maken de situatie bijna onhoudbaar. Wanneer de Vlaamse regering dan beslist om de kinderopvang nog duurder te maken, voelt de sector zich opnieuw in een hoek gedreven. De maatregel gaat om een indexering van 3,6 procent van de ouderbijdrage in de inkomensgerelateerde kinderopvang. Dat betekent dat ouders betalen voor opvang naargelang hun loon. Voor de laagste inkomens betekent de indexering een stijging van 1,4 euro per maand, voor de grootste verdieners kan dat oplopen tot 25 euro. Op jaarbasis betalen zij dus zo’n 300 euro meer. Daarnaast stijgt het kindergeld niet mee.
Joke Vermeir (35), verantwoordelijke van het kinderdagverblijf Harlekijntje in Jette, had liever andere maatregels gezien. ‘Het is een grote vraag waar die centen naartoe zullen gaan. Ze beweren miljoenen vrij te maken voor meer opvangplaatsen, maar de realiteit is dat we daar geen personeel voor hebben. Integendeel, we moeten steeds meer plaatsen opgeven.’
De indexering heeft vooral zware implicaties voor de ouders. Negentig procent van de ouders van kinderen in de opvang moet werken om recht te hebben op opvang. ‘Het is vooral die groep die de maatregel zal voelen, want zij zullen meer moeten betalen. Maar ook ouders die het nu al moeilijk hebben, die bijvoorbeeld van een uitkering leven of slechts één loon hebben, komen hierdoor in de problemen,’ vreest Joke. ‘Daarnaast zullen de zorgmedewerkers wederom belast worden met administratie, zullen ze herinneringen moeten uitsturen en misschien zelfs incassobureaus moeten inschakelen. Zo komen de gevolgen opnieuw in het kamp van de kinderzorg terecht.’
Joke benadrukt ook dat de Brusselse kinderopvang tegen het idee is om kinderen van niet-werkende ouders te weigeren. ‘Mensen met één loon of koppels die deeltijds werken, vallen in dit systeem uit de boot. De overheid haalt de centen bij mensen die voltijds werken, maar impliciet sluiten ze de kwetsbaren in onze samenleving verder uit.’
Een oplossingsgerichter beleid zou het vrijgegeven budget investeren in de mensen die nu al in de sector werken om hen daar ook te houden. ‘Dat is het grootste probleem. We vinden geen mensen, en degenen die we hebben, haken af. Verhoog de lonen en geef kinderbegeleidsters voordelen. Als je de job zou opwaarderen, zouden zij ook gelukkiger zijn. Als de kinderzorg dat imago weer kan uitstralen, zullen mensen er hopelijk opnieuw tot aangetrokken zijn.’
Tekst: Una Roosen
Beeld: Ksenia Chernaya via Pexels