Op een vroege lentedag, 20 februari, stroomt het AFAS-stadion langzaam vol. De rijen achter de foodtrucks worden langer, de Maes-vaten vliegen de deur uit en de geur van frieten en hamburgers vult de lucht. Voor fervent supporter Astrid Dubin is het opnieuw een hoogtepunt van de week: “De wedstrijden van Malinwa staan altijd met stip in mijn agenda. Dit is mijn twintigste jaar als abonnementhouder, en hoe slecht het ook gaat, ik blijf komen. Een echte KV Mechelen-supporter steunt zijn ploeg in goede en slechte tijden.” Samen met 13.865 andere ‘Kakkers’ is ze klaar om haar ploeg vooruit te schreeuwen.

Weinig spektakel op het veld

Twintig minuten voor de aftrap maakt de ‘Malinwa Harmonie’ haar gebruikelijke tocht door het stadion. De gezangen van de supporters worden luider, terwijl de grond steeds meer gevuld raakt met lege bekertjes. Bij de opkomst van de spelers klinkt ‘You’ll Never Walk Alone’ en gaan de supporters als één blok achter ‘de Malinwa’ staan. De laatste frisse pintjes worden besteld en de laatste lege stoeltjes worden gevuld. Het stadion davert, maar zodra de wedstrijd begint, valt het tempo drastisch terug. Het tempo van de wedstrijd ligt laag en de kwaliteit is ver te zoeken.

In de 26^ste minuut breekt er onverwacht gejuich los wanneer STVV-speler Wolke Janssens de bal in eigen doel werkt. De supporters springen recht en scanderen de naam van hun ploeg, maar Astrid schudt haar hoofd en neemt een slok van haar drankje. “Als je zo moet winnen…” zucht ze. “Het lijkt wel of we niet meer willen aanvallen. Scoren lukt niet meer, tenzij de tegenstander het voor ons doet. Een hele helft en geen enkel schot op doel, dat zegt al genoeg.”

De meeste Mechelen-supporters laten het niet aan hun hart komen. De supportersgezangen worden na de rust gewoon hervat. “Ons bomma die speelt bij de Racing, Ons bomma die speelt centerveu, en als ze den bal ni kan kroagen, dan sjot ze de keeper erdeur.” KV-supporter Peter Kerremans brult de tekst mee en roept lachend. “Als er op het veld niks te beleven valt, maken we zelf wel sfeer!”

Op het veld zien we weinig verandering aan het spelbeeld. Beide ploegen lijken vooral bang om te verliezen, maar op de tribunes vallen de Mechelaars nog niet in slaap.  Sjaals zwaaien in de lucht, trommels dreunen op het ritme van het gezang, en de supporters zetten het stadion in vuur en vlam.

Late gelijkmaker slaat sfeer om

De supporters zetten de overwinningsliederen in en de vrijwilligers sluiten de extra vaten al aan. Maar dat is zonder Andrés Ferrari gerekend, de Uruguayaanse spits maakt de gelijkmaker in de 92^ste minuut. Het bruisende AFAS-stadion verandert plots in een lege concertzaal.

Voor Peter is de late tegengoal een pijnlijke déjà vu: “Het is al weken hetzelfde liedje. Zodra we op voorsprong komen, kruipen we achteruit. Aanvallers worden vervangen door verdedigers, en we kruipen achteruit. Dit is ontzettend frustrerend voor ons, want elke wedstrijd lijkt wel hetzelfde scenario.”

Na het laatste fluitsignaal klinkt boegeroep, maar dat wordt al snel vervangen door applaus. Ook na een slechte wedstrijd staan de supporters achter hun ploeg. De spelers verlaten het veld en de supporters gaan naar huis. Voor wie nog zin heeft in een feestje, blijft het Verelst-Kaffee open. Er is weinig reden tot vieren, maar het is tenslotte vrijdagavond.

Supporters winnen de wedstrijd

Hoewel het geen wedstrijd voor de geschiedenisboeken was, bleven de Mechelse supporters hun ploeg steunen. Dat bleef niet onopgemerkt: Sporza riep hen zelfs uit tot ‘Man van de Match’.

Volgende week wacht alweer een cruciaal duel, dit keer op verplaatsing tegen Beerschot. Voor KV Mechelen wordt het opnieuw een strijd om niet in de gevarenzone te belanden. Wat wel vaststaat: de supporters zullen er opnieuw staan om hun ploeg te steunen.