Gisterenavond nam KVC Westerlo het in eigen huis op tegen concurrent Sporting Charleroi. De inzet: het ontlopen van de gevreesde play-downs. Westerlo zat in een goede flow, het was al drie wedstrijden op rij ongeslagen. Goede hoop dus bij de supporters om opnieuw belangrijke punten te pakken. Zo ook bij Erik Maes (71) en Marcel Van den Broeck (73). Ooit door hun vaders meegenomen naar de voetbal, nu beide al ruim 60 jaar Westel-abonnee.

“Moeten we u de weg naar het stadion is tonen jongske?” De begroeting van Erik op de parking is hartelijk. De beide heren hebben er duidelijk zin in, zij gaan enkel uit van winst later op de avond. Voor het stadion is een tent opgetrokken om de thuissupporters met de nodige technobeats op te warmen voor de wedstrijd. “’t Is hier druk amai, maar ja liever druk en in eerste dan dat er geen kat is en we in tweede spelen.” We nestelen ons naar binnen en begroeten het gebruikelijke groepje waarmee Erik en Marcel naar de voetbal komen.

“We zijn van de kempen, wij zijn van Westerlo. We eten geire pensen, we komen met de vlo!” In een goedgevuld Kuipje wordt het bekendste Westelse-supporterslied luidkeels meegezongen. Op het veld is het pakken minder, in het eerste halfuur zijn er amper noemenswaardige wapenfeiten. De scheidsrechter krijgt van Erik een rake “Pinokkio” naar het hoofd geslingerd na een schwalbe van een Charleroi-speler. Dan helemaal uit het niets: corner voor Westerlo en Vuskovic kopt staalhard binnen. Vreugde alom bij mijn gidsen, al is dat net iets serener dan ‘het jong volk’ rond ons. We gaan rusten bij 1-0: “Als Cercle morgen nog punten laat liggen staan we er echt goed voor”. Voor Erik is de overwinning al binnen.

Niets is minder waar. Charleroi komt met enkele straatlengtes voorsprong als beste ploeg uit de kleedkamer. Na 10 minuten maken de bezoekers gelijk, 5 minuten later wordt het 1-2. De frustraties lopen op, vooral bij Marcel. De eigen verdediging moet meer verdragen dan de brave ‘Pinokkio’ van eerder in de wedstrijd. “Jonge hoe kunde nu zo staan slapen, diejen Turk maar geld erin pompen en dan kopen ze zo’n spelers”. Westerlo probeert nog terug te komen, maar tevergeefs. Dan gebeurt in het slot het onvermijdelijke, in minuut 93 krijgen ze het deksel op de neus. Heymans legt de 1-3 eindstand vast.

In het stadion is het plots opvallend stil. De goede sfeer van voor de wedstrijd heeft plaats gemaakt voor realisme. “’t Is weer terug naar af, als we volgende week in Leuven weer ni winnen zijn we mij part zeker van de play-downs. Daarna moet den Anderlecht nog naar hier komen dus ja daar kunt ge ook ni op punten rekenen” analyseert Marcel. De mannen zijn hard voor hun ploeg: “We wisten dat het moeilijk ging worden, ‘t is vooral de manier waarop. Onze verdediging stond gewoon echt te slapen, als ge zo speelt hoort ge misschien inderdaad wel thuis in de play-downs.” De mensenmassa verlaat het stadion, zo ook Erik en Marcel . “Al een geluk da den Beerschot ons niet meer zal inhalen!” knipoogt Marcel nog.