‘Wat is je droomjob?’ Een vraag die mij al iets te vaak werd gesteld. Als negentienjarige moet ik weten wat mijn dromen zijn en welke job ik de rest van mijn leven wil uitoefenen. Waarom? Ik heb werkelijk geen idee. Het geeft enkel een enorme druk. Niet alleen bij mij, maar bij velen.

Toen ik klein was, wilde ik leerkracht worden. Ik speelde vaak met knuffels als leerlingen en had een whiteboard, net echt. Later, in het middelbaar, wilde ik dan weer “iets” in de media doen. Schrijven was altijd iets dat mij enorm aansprak. Het was een hobby. Toch ben je als kind voortdurend bezig met wat je wilt worden. Moet ik politieagent zijn? Misschien wel dokter of dierenarts? Vragen die kinderen zich al stellen.

Ik ben nu negentien jaar en ik voel de druk om te weten hoe mijn toekomst er uit moet zien. Je moet in het middelbaar een keuze maken over welke richting je uitgaat en hoort meteen je droomjob te kennen, maar is dat niet belachelijk? In het middelbaar kampte ik met een depressie en schoolmoeheid. Hierdoor is het moeilijk om na te denken over je toekomst, wanneer je zelf het gevoel kent dat je deze niet hebt. Wanneer mensen dan naar mij kwamen en vroegen naar wat ik later wilde doen, kreeg ik kortsluiting in mijn hoofd. Hoe moet ik weten wat ik later wil doen als ik niet weet hoe ik morgen overleef?

De druk in onze maatschappij ligt veel te hoog. We moeten zo vroeg en zo lang mogelijk werken, terwijl we best nog zo veel mogelijk hobby’s uitoefenen. Want waarom zou je even stilzitten? Vorig jaar bevond een derde van de Belgische arbeiders zich in een risicozone voor een burn-out. Als je aan jongeren gaat vragen of ze die druk voelen, zal meer dan de helft ‘ja’ zeggen. Ik merk dat zelf ook wanneer we met vrienden samenkomen. Het onderwerp volwassen worden en werk komen altijd ter sprake. ‘Mijn oma vroeg weer wanneer ik eindelijk eens een studentenjob zoek.’ Of ‘Ik ben zo blij jullie even te spreken want ik heb zo veel stress door school.’

Wat is een droomjob zelfs? Het is belachelijk dat je dit allemaal moet weten. In mijn ogen moet je job ook helemaal niet je dromen vervullen. Het is beter om deze juist buiten je werk te vinden. Wanneer je van je dromen of hobby’s je werk maakt, verlies je vaak de liefde die je ervoor hebt. Dat is zonde. Als je voldoende verdient en niet ongelukkig wordt van je werk, dan is het in mijn ogen genoeg. Ik wil reizen en culturen ontdekken. Als ik dit kan doen in mijn werk als journalist, dan ben ik een blij mens, maar het hoeft niet. Reizen kan ook buiten je werk om en is zo vaak leuker, als er geen verplichtingen zijn.

‘Leven om te werken of werken om te leven?’ Het is een dilemma dat vaak besproken wordt. Iedereen moet vooral doen wat die wil, maar laten we de generaties na ons niet vergeten en die druk van onze maatschappij lager te houden. Wanneer je meer rust hebt en je gelukkig bent, zullen je dromen vanzelf uitkomen. Ik kijk alvast geen vijf jaar vooruit, dus stop met mij te vragen naar die toekomst.

Tekst: Tess Van Holsbeeck

Foto: Magnet.me via Unsplash