‘Een heel jaar lang leeft Jochem toe naar die vier dagen.’ Wat voor velen een gewone week in mei lijkt, is voor Jochem Schaepherders (34) en zijn mama Pascal Massez het absolute hoogtepunt van het jaar. Van 28 tot en met 31 mei vinden in Kortrijk de Special Olympics plaats. Met zijn negende deelname dit jaar is Jochem een echte veteraan in de piste. Bij manege Verbrande Brug in Grimbergen traint hij elke week om het beste van zichzelf te geven. 

Zodra je de kantine van de manege binnenstapt, valt je oog meteen op de goedlachse eigenaar. Met een lach waar werkelijk iedereen vrolijk van wordt, toont hij me waar Jochem Schaepherders samen met zijn mama op mij zitten te wachten.  Sinds Jochem twee jaar oud is, maken het ritme van galopperende hoeven en de geur van zand deel uit van zijn leven. Sindsdien deed hij al acht keer mee aan de Special Olympics, waar hij nooit zonder medaille de piste verlaat. ‘We proberen hem te leren dat deelnemen belangrijker is dan winnen, maar de medailles zijn te belangrijk voor Jochem’, glimlacht Massez.

Ze vertelt dat zo’n dressuurwedstrijd er bij de Special Olympics iets anders uitziet. ‘Meestal blijven de proeven elk jaar wel ongeveer gelijk. Er zijn zes variaties in de dressuur. De stapproef, drafproef en galop met telkens twee niveaus. Jochem rijdt momenteel in het tweede niveau van de stapproef. Door zijn fysieke beperking aan de benen is het moeilijk om het paard genoeg aandrijving te geven voor draf of galop (situatie waarbij het paard steeds sneller rijdt, red.).’

‘Voor hem is het een enorme vrijheid om elke dag andere activiteiten te doen’

Wanneer de training begint bloeit Jochem helemaal open. Samen met zijn paard Ch’ador betreedt hij de piste en doet hij een eerste opwarmrondje. Terwijl ze Massez wacht op de andere ruiters, bereidt ze de les voor.  ‘Bij de Special Olympics hangen we in de piste bordjes met letters op. Daardoor is het voor de ruiters makkelijker om te weten waar ze naartoe moeten rijden. Aangezien lezen voor sommigen moeilijk is, staan er ook figuren zoals een banaan of teddybeer op.’

Daarna is het aan Jochem. Hij oefent zijn routine voor de Spelen en die verloopt zonder grote problemen. Achteraf is hij ook tevreden. ‘Het oefenen ging goed vandaag. Ch’ador is mijn favoriete paard om op te rijden. Ze luistert altijd goed en we voelen elkaar goed aan. Tijdens de wedstrijd zelf kan ik niet op haar rijden, dus dat is nog spannend.’

Op het einde van de training helpen zowel mama als stiefpapa zodat Jochem van zijn paard kan. Voor hen is het zalig om dit met hun zoon te doen. ‘Het is zo mooi om te zien hoe Jochem iedere keer openbloeit. Voor hem is het belangrijk dat hij in iets kan uitblinken. Hij voelt zich vaak anders, maar kan op deze manier zijn talenten tonen.’

Wat naast de paarden?

In de week spendeert Jochem zijn dagen in het dagcentrum ‘Delacroix’. ‘We gaan elke dag met de bus naar het dagcentrum en daar zijn verschillende ateliers. Het leukste is dat we om de twee weken gaan paardrijden bij ‘Centrum Therapeutisch Paardrijden’, zegt Jochem enthousiast. ‘Daar kan ik meer oefenen en zij brengen de paarden mee voor de Special Olympics. Mijn trainer daar is niet mama, maar Benny.’

Andere activiteiten die Jochem er graag uitoefent, zijn zwemmen, knutselen en kaarsen maken. Voor zijn mama is het enorm fijn dat hij er zo gelukkig is. ‘We halen hem ieder weekend op en brengen hem zondagavond terug. Voor hem voelt het als een enorme vrijheid en doordat er elke dag activiteiten zijn, is hij continu bezig.’

Kerstjumping als hoogtepunt

Naast de Special Olympics is de kerstperiode een andere favoriet van de ruiter. ‘We gaan elk jaar naar de kerstjumping in Mechelen. Ik kan daar een hele dag naar kijken. Na de wedstrijden schrijf ik alle punten en cijfers op.’ Op de vraag of hij er zelf een keer wil rijden, was hij heel duidelijk: ‘Nee dat zie ik niet zitten. Dat zijn wel heel veel mensen. Ik kijk liever toe vanop de tribune.’ We moeten de wedstrijden ieder jaar opnemen, zodat Jochem er thuis naar kan kijken. Een heel jaar lang kijkt hij dezelfde beelden terug en daar wordt hij echt gelukkig van’, vertelt zijn mama. ‘Zijn hele kamer hangt vol met paarden en beroemde ruiters. Olivier Philippaerts, Jos Verlooy en Pieter De Vos zijn voor mijn zoon echte helden.’

Leven tussen de dieren

Jochem is altijd opgegroeid tussen de paarden, maar ook thuis groeit zijn liefde voor dieren verder. ‘We hebben drie hondjes: Filoe, Chanelle en Loukie. Die zie ik heel graag en ik krijg er veel aandacht van. We hadden ook een eigen paard, Goliath, maar die is ondertussen te oud om op te rijden.’

Volgens zijn mama had hij hier een speciale band mee. ‘Toen ik vroeger op Goliath reed, wilde die soms niet meewerken, maar bij Jochem blijven ze altijd mooi staan. Dat heeft hij eigenlijk met alle paarden.’

Samen met zijn twee broers, moeder en stiefvader Rudy Bogaerts vormt Jochem een hecht gezin. Gebeten door de paardensport is het iets wat hen allemaal verbindt. Als moeder en als trainer brengt Massez veel tijd door met haar zoon. ‘Hij is enorm aanhankelijk en gedreven. Voor Jochem is planning wel heel belangrijk en wanneer die verandert, kan hij dat soms niet plaatsen. Dat is iets waar we rekening mee houden.’

Voor Jochem is paardrijden niet gewoon een sport. Het is zijn manier om zijn talenten te tonen. De dieren brengen hem rust en vriendschap. En wat hij na de Special Olympics gaat doen? ‘Dan begin ik te dromen over de kerstjumping en de Spelen van volgend jaar.’

Tekst en beeld: Tess Van Holsbeeck