Vroeger kocht de Maneblusser zijn vlees in de Oude Mechelse Vleeshal. Sinds 2019 is het pand omgetoverd tot een culinair speeltuin. Welkom bij de Vleeshalle. De nieuwste trekpleister in het hartje van Mechelen.

Twaalf drank- en eetkraampjes én een pop-up bereiden culinaire lekkernijen. Ideaal voor een snelle hap of een flinke portie voor de grote eters onder ons. Chauvinisten opgepast want de gerechten zijn niet typisch Belgisch. Integendeel. Het hippe pand presenteert traditionele schotels van over heel de wereld. Van Spaanse Paëlla tot ambachtelijke Ierse Black Pudding. Zelfs de vegetariërs sluiten ze niet uit. Voor hen zijn het saladebuffet en de avocado bar van de partij. Hebt u toch écht zin in Belgisch eten? Dan zijn de handgemaakte kroketten uw match made in heaven.

Er is weinig sprake van bediening. Selfservice is een onderdeel van het concept. Wil je iets bestellen? Dan is het jouw taak om zelf naar de standhouder te gaan. Je kan ook op de website van de Vleeshalle jouw keuze maken. Zo kies je je gerecht(en) en ga je die vervolgens halen bij de standhouder zelf.

https://www.instagram.com/p/B2_EHxGI78e/

Eerste halte? De bar! Die bevindt zich in het centrum van de Vleeshalle. Mijn ogen gleden over de menukaart en landden op de mocktail ‘Virgin Mojito Vanille’. Het heeft een verrassende smaak. De munt verfrist het drankje terwijl de vanillesiroop er een zoete toets aan geeft. De servering van het aperitief is verzorgd, maar niet speciaal. Alvast een goede start voor 5,90 euro!

Na het aperitief begon mijn zoektocht naar een voorgerecht. Keuzestress. De Viëtnamese varkens nems van standhouder BĀMBŪ trokken de aandacht. Laten we dat bestellen! Het gerecht is sober geserveerd in een rood, plastic mandje. Voor 9,50 euro krijg je vier varkens nems vergezeld door een hoopje sla. Het varkensgehakt en rijst vermicelli vullen de gefrituurde loempia’s. Het bijhorend zoetzuur sausje maakte het voorgerecht helemaal af. Toch even bij vermelden dat de nems een lichte toets van koriander hebben. Dus alle anti-koriander betogers achteraan, jullie zijn gewaarschuwd.

Mijn smaakzintuig snakte naar meer en de zoektocht zet zich voort. Deze keer trok standhouder Alma Libre de aandacht. In de etalage verleidden de voorbeeldgerechten mij één voor één. Méér keuzestress. Uiteindelijk nam de chef het voortouw. Ze suggereerde om de nachos met kip uit te proberen (voor 12 euro). Volgens haar zijn de nachos het ideale fingerfood om onderling te delen.

Vanuit de zitruimte benaderde de chef ons met het gerecht. ‘Eet smakelijk’; zei de dame toen ze het bord op het tafeltje neerlegde. Over de presentatie van de nachos is weinig over nagedacht. Opnieuw is het gerecht standaard maar verzorgd geserveerd in een houten schaal.

De combinatie van de smeuïge guacamole, de hartigheid van de kaas en de pikante smaak van de salsa brachten het geheel in een mooi evenwicht. Naar eigen zeggen is de guacamole een specialiteit van het huis. En dat proef je ook. De traag gegaarde kip in combinatie met de sterke kruiden is een smaakbom. De Mexicaanse saus geeft het geheel een rokerige, maar toch zoete smaak. Als laatste werkte de chef de nachos af met zure roomsaus en romige geitenkaas die de chips juist wat pit gaf.

Tijdens je lunchpauze of borreltijd is de Vleeshalle ideaal om eens lekker te eten. Toch zijn degenen met grote honger hier snel hun geld kwijt. Goedkoop zijn de gerechten niet.

Zoals voordien vermeld, is zelfbediening een belangrijk onderdeel van het concept. Als je bij de standhouder een gerecht bestelt, moet je wel dichtbij de standhouder blijven. Zo vindt het personeel je tenminste terug. Anders wacht je nog lang op je eten. Via hun website kan je ook bestellen maar deze methode is niet duidelijk aangegeven. Je ziet dat de zelfbediening zijn negatieve kanten heeft. De klant zet zelf zijn of haar eetgerei weg maar dan loop je het risico dat de tafels niet proper achtergelaten zijn. Werkpuntje.

Überhaupt is de Vleeshalle een fijn concept met heerlijke gerechten. Zeker een aanrader voor iedereen die graag lekker eet. De Vleeshalle en ik plannen alvast onze volgende rendez-vous.

Tekst: © Rose-Ann Melis, Foto’s: Rose-Ann Melis