551 studenten aan de Thomas More hogeschool kozen in 2019 om stage te lopen in het buitenland. Dat aantal is door de jaren heen alleen maar gestegen. Studenten Bo Heremans (21) en Line Has (21) delen hun buitengewone ervaringen over hun stage in Nepal en Zuid-Afrika. Je leert andere culturen kennen, staat op je eigen benen en verlegt je grenzen. 

Inge Vervoort (International Office Thomas More) wist te vertellen dat goed nadenken over stageplaatsen en samenwerkingen met partners van over de hele wereld belangrijke aspecten zijn voor een hogeschool. ‘Het is belangrijk dat er een toegevoegde waarde is aan een buitenlandse stage. Er wordt goed nagedacht over wat er past bij welke opleiding.’ 

De eerste stap die je zet is melden bij je internationale coördinator dat je geïnteresseerd bent in een buitenlandse stage. Je legt een motivatiegesprek af en bepaalt samen met hem/haar een geschikte bestemming voor je opleiding en/of afstudeertraject. Dat is ook hoe het bij onze studenten Bo en Line verliep. 

Bo hoorde dat ze in de derde fase van haar opleiding Leraar Secundair Onderwijs, aan Thomas More in Mechelen, op Zuid-stage kon gaan. En had meteen het gevoel dat het iets voor haar ging zijn. ‘Ik voelde dat ik zoiets gedaan moest hebben. Ik ben een echt reizigerstype en ga graag op zoek naar avontuur.’ 

De opties waren Nepal, Suriname en Tanzania. Het toeval is dat Nepal haar laatste persoonlijke keuze was en dit land door haar coördinator werd gekozen. Ondanks de grote verrassing is Bo er toch voluit voor gegaan. Haar stagementor vond Nepal het best bij haar passen en achteraf heeft ze ook ingezien waarom dit zo was. 

‘Ik wou eens iets anders gedaan hebben, iets dat ik anders nooit zou doen. Iets dat speciaal ging zijn. Mijn stage was dat zonder twijfel.’

Line die op dat moment ook aan Thomas More Mechelen studeerde maakte dezelfde beslissing. Als studente Communicatiemanagement, binnen het afstudeertraject Event & Experience, lagen alle opties voor haar open. Ze wou een mooie herinnering overhouden aan de periode op de hogeschool. Alle kansen die daarbij op haar pad kwamen, greep ze. ‘Ik koos voor Zuid-Afrika omdat ik altijd een kriebel had om naar de andere kant van de wereld te gaan.’ Van kleins af aan heeft Line de reismicrobe te pakken. Samen met haar ouders maakt ze veel reizen. 

‘Ik kwam opeens de ideale vacature tegen en toen wist ik, ja het wordt Zuid-Afrika.
Zodra je zo’n kans krijgt moet je die grijpen.’

Een goede voorbereiding is het halve werk

Zodra je de bestemming kent, is het tijd voor de volgende stap. De voorbereiding. Line had last minute beslist om naar Zuid-Afrika te gaan. Hierdoor verliep het bij haar als een sneltrein. ‘Er moest nog veel gebeuren op een korte tijd. Drie dagen voor mijn vertrek was alles definitief in orde. Dat was een heel stresserende periode.’ 

‘Ik zou als tip willen meegeven om alle instanties en ambassades zo snel mogelijk te contacteren. Alles wat je meteen kan doen, moet je meteen doen. Maak zeker een lijstje met alles wat in orde moet worden gebracht.’

Doe je alles liever op je eigen tempo? Voorzie dan zeker 3 tot 4 maanden om de nodige papierwinkel correct te verwerken. Vervoort raadt aan om thema-avonden bij te wonen op je hogeschool om kennis te maken met de cultuur en levensstijl van je land. Contact opnemen met mede-studenten of alumni die naar je bestemming zijn geweest, is ook een goed idee. Zij kunnen je waarschuwen en tips meegeven voor je vertrek. 

Zo verliep het bij Line: ‘Ik heb informatie opgezocht over de cultuur van Zuid-Afrika. Ik heb mensen gecontacteerd die er al waren geweest. Het is belangrijk om te weten wat er allemaal in het land speelt en ik wou daarvan op de hoogte zijn.’ 

Bo werd ook klaargestoomd voor haar vertrek naar Nepal. En hoe kan dat beter dan met het vak Interculturele Competenties Ontwikkelen? Binnen dat vak kreeg ze colleges en lezingen over cultuurverschillen, de actualiteit en het onderwijs in derdewereldlanden. ‘Ik heb een paper geschreven over Nepal en het onderwijs daar. Dankzij dat vak kreeg ik de juiste verwachtingen. Ik kwam in contact met mijn bestemming op een leerrijke en aangename manier.’

‘Ik heb me voldoende voorbereid maar niet tot in het extreme. Ik wou me er ter plaatsen nog wel laten verrassen.’

Ready, set, go! 

Het is tijd om te vertrekken. Bo ging naar Nepal met een goede dosis enthousiasme. Haar aankomst had dat gevoel nog sterker gemaakt. ‘Ik werd hartelijk welkom geheten. De mensen daar waren heel gastvrij. Ik deed stage bij de Himalayan Academy, in Kathmandu. Dat is de hoofdstad van Nepal. Naast de school hebben zij een hostel, een soort van internaat. Mijn stageschool heeft voor mij het verblijf voorzien. Ik moest geen eigen accommodatie regelen.’

Bo verbleef in de leefomgeving van de leerlingen. Ze was bij alles betrokken en voelde zich verantwoordelijk voor de kinderen die in het hostel woonden. Bo creëerde een goede band met de leerkrachten van de Himalayan Academy. Deze ervaring was nooit hetzelfde geweest als ze had gekozen om in een eigen appartement te verblijven. 

‘Buiten het feit dat ik er stage liep en les moest geven wou ik ook gewoon betrokken zijn in het dagelijkse leven van mijn leerlingen. Ik vond niet dat het moest eindigen na mijn lessen.’

Line haar onthaal in Zuid-Afrika was even positief. Ze is op haar stageplaats Greenpop (een niet-gouvernementele milieuorganisatie) in Kaapstad hartelijk ontvangen. ‘Ik kwam aan op een maandag. Dan is het Monday Morning Meeting bij Greenpop. Iedereen doet dan samen yoga om de week rustig te beginnen. Er werd onder andere gebabbeld over het afgelopen weekend. Iedereen was toegankelijk en positief.’

Line was evenement-stagiaire. Samen met haar waren er nog vijftien andere stagiaires. Ieder met zijn/haar eigen verantwoordelijkheid en takenpakket. Gedurende haar stage van 12 weken heeft meegewerkt aan twee grote evenementen. Er was een oriëntatiedag  waarbij Line meteen mocht helpen. Dat maakte haar aankomst onvergetelijk.

‘Greenpop heeft als doel om van Kaapstad een groenere en duurzamere plek te maken. Ik voelde me er thuis na de eerste dag. Het was wat ik had verwacht. Zowel de stage als Zuid-Afrika paste helemaal bij mij.’

Samen sta je sterker 

Alleen vertrekken naar een ver land is niet voor iedereen weggelegd. Studenten worden tegengehouden wanneer blijkt dat ze niet klaar zijn om de uitdaging (alleen) aan te gaan. Inge Vervoort zegt dat indien de student toch wil vertrekken, er geadviseerd wordt om met 2 of 3 studenten samen naar dezelfde bestemming te reizen. Bij Thomas More wordt dit toegepast wanneer je besluit om buiten Europa stage te lopen. Opleidingen gaan na of alle bestemmingen en stageplaatsen studentvriendelijk zijn. 

Bo kan ervan meespreken. Zij ging samen met medestudent Joren naar Nepal. ‘Thomas More stuurt nooit iemand alleen op Zuid-stage. Ook al kende ik hem eerst niet goed, na onze buitengewone ervaring in Nepal is Joren mijn beste vriend geworden.’ Joren was er voor haar op de moeilijke momenten. Ze hadden elkaar. Bo raadt aan om samen met een medestudent naar het buitenland te gaan. Voor haar had het alleen voordelen. 

Een blik achter de schermen

Eenmaal aangekomen op hun bestemming gingen Line en Bo aan de slag bij hun stageplaats. Line was aanwezig bij Greenpop van 9 uur tot 16.30 uur. Soms tot 17 uur. Haar stageperiode was twaalf weken lang. ‘Ik heb actief meegewerkt aan verschillende evenementen. Het ultieme doel van Greenpop is om van Kaapstad een groenere en duurzamere plek te maken. Mijn eerste evenement vond plaats in Platbos. Daar organiseerde we het Reforest Festival. Een festival dat in het teken staat van het planten van bomen.’ 

‘Vlak na de eerste dag vertrokken we naar Platbos voor het eerste evenement. Het Reforest Festival had een plezante hippie vibe. De sfeer zat meteen goed.’

Line werkte ook mee aan het Eden Festival of Action. Dat stond in het teken van een ‘zero waste’ leven. De bezoekers volgden er workshops, lezingen en inspiration talks. Dit evenement had als doel om de mensen die al in het onderwerp geïnteresseerd zijn, extra te informeren op een innovatieve manier.

‘Ik heb bij Greenpop heel veel geleerd. Elke dag was er een uitdaging, maar wel een hele mooie.’

Bij Bo in Nepal ging het er iets anders aan toe. Zij gaf in de voormiddag vier uren les. Vijf dagen per week. Behalve op woensdag en zondag, dat waren haar vrije dagen. Op zaterdag werd er gewoon naar school gegaan, maar om de twee weken ging ze helpen bij Giving Asha. 

Giving Asha is een organisatie die zich inzet voor de armere gezinnen, kan worden vergeleken met het OCMW hier bij ons. ‘Ze plaatsen armere gezinnen samen in een dorp. Ze worden gesponsord. Met het klein beetje geld dat de ouders verdienen hebben ze de kans om hun kinderen naar school te laten gaan.’ 

‘Bij het bezoeken van de kleine dorpen kreeg ik een klop van de hamer. Het was heel heftig en choquerend.’

Voor Bo was Nepal de ideale bestemming. ‘Voor het onderwijs was het zeker de moeite. Je gaat er back to the basics en leert je plan trekken. Je moet het daar doen met wat je hebt. Papier was vaak het enige materiaal.’ 

Na deze ervaring heeft Bo het gevoel dat ze niet veel nodig heeft om goed les te kunnen geven. Zij geeft nu het lesgeven hier een extra touch. Ze had een fantastische band met de leerlingen en dat vond ze het beste van allemaal. 

‘Ik huppelde door de school. Ik was er heel open. Mijn manier van lesgeven was ook  anders. De leerlingen keken uit naar mijn les. Dat vond ik prachtig.’

Het verhaal van Bo en Line is nog lang niet verteld. Hoe gingen ze om met de cultuurverschillen? Wat was hun levensstijl daar? Hadden ze last van heimwee? De antwoorden op de deze vragen ontdek je in het volgende artikel van deze reeks. Hou 21bis.be zeker in de gaten.

Heb je zin gekregen om zelf je grenzen te verleggen? In elke opleiding is dit mogelijk. Maak een afspraak bij je internationale coördinator en wie weet lees je hier volgend jaar je eigen ervaringen.  

Tekst: Sofie Kerremans, foto’s: © Line Has, Bo Heremans & Sofie Kerremans

Dit artikel is onderdeel van de reeks ‘Aan de andere kant’ waarbij we nagaan welke impact andere culturen hebben op onze westerse levensstijl. Wat doet een cultuurschok met je en hoe zit het met het studentenleven aan de andere kant van de wereld?