CHARLOTTENBURG-WILMERSDORF – Wie Westend zegt, denkt al snel aan het Olympisch stadion. Maar Westend is meer. Een kwartiertje wandelen van het stadion waan je je zowaar in Parijs. De Funkturm, een toren die doet denken aan de Eiffeltoren, torent boven de gebouwen uit. 

Maar liefst 150 meter hoog is de Funkturm. Een toren die al van ver te bezichtigen is bij het binnenkomen van de Duitse hoofdstad. De vergelijking met de Eiffeltoren is snel gemaakt. Op het gebied van design is er bijna geen verschil te bemerken. Toch is de Parijse variant nog een dikke honderd meter hoger.

Adrenalinekick 

Het bezoek aan de toren begint met een intense spanning. We stappen de lift in en krijgen als bezoeker meteen de keuze: het restaurant bezoeken of helemaal naar boven gaan om het platform te bezichtigen. Eens een keuze gemaakt, schiet de lift je omhoog tegen vier meter per seconde. Als je last hebt van hoogtevrees is deze toren zeker geen aanrader. Zelfs zonder hoogtevrees dwingt de lift je tot een adrenalinekick waardoor je je in een pretpark zoals Bobbejaanland of Disneyland waant.

Koning van Berlijn

Eenmaal op het platform aangekomen, blazen de februariwinden, die storm Sabine bij heeft, je bijna omver. Toch verandert dit niks aan de ervaring die je krijgt. Het grauwe weer maakt snel plaats voor de prachtige skyline die Berlijn te bieden heeft. Je ziet werkelijk alles van de Duitse hoofdstad. Van het Olympisch stadion tot zelfs de Fernsehturm in de verte, de hoogste toren van de stad.  ‘Het is echt een indrukwekkend zicht. Als je de toren voor de eerste keer bezoekt, is het echt fantastisch’, zegt Eva, een van de medewerkers van de Funkturm. De stress in de lift was het waard. Even voel je je als de koning van Berlijn.

Niet altijd rozengeur en maneschijn  

Op een groot feest moet de toren nog enkele jaren wachten. Binnen een paar jaar blaast ze namelijk honderd kaarsjes uit. Ze werd gebouwd in 1924 in opdracht van de Duitse architect Heinrich Straumer. Na twee jaar hard werk ging de toren voor het eerst in gebruik in 1926 als tv- en radiozendmast.

Negen jaar later, in 1935, wordt het eerste geregelde televisieprogramma uitgezonden via een antenne aan de top van de toren. In datzelfde jaar krijgt de Funkturm een eerste grote tegenslag te verwerken. Een grote brand in de tentoonstellingszaal vernietigt alle zendapparaten. Ook het restaurant overleefde de brand niet. Het zal niet de laatste keer zijn dat het restaurant vuur vatte. Na een paar maanden renovatiewerken werden de televisie-uitzendingen hervat.

‘Waarom zou je naar Parijs gaan als je de Eiffeltoren ook gewoon hier in Berlijn kan bezoeken?’

Een kleine tien jaar na de eerste tegenslag, in 1945, volgt al snel de tweede. Projectielen uit de Tweede Wereldoorlog vernietigen een van de poten die zich op 38 meter hoogte bevinden. Ook het restaurant komt er weer niet zonder kleerscheuren vanaf. Het brandt weer helemaal uit. De herstellingswerken aan het restaurant zouden vijf jaar duren vooraleer ze weer de deuren konden openen.

De toren zou nog enkele decennia in zijn volle glorie blijven werken totdat de televisiemaatschappijen een andere toren verkozen om zijn signalen uit te zenden. De radiozenders bleven nog wel gebruik maken van de Funkturm, maar uiteindelijk in 1989, na de val van de Berlijnse muur, kwam ook deze samenwerking ten einde. Sindsdien wordt de toren gebruikt als monument, waarbij toeristen van het uitzicht kunnen genieten of iets kunnen eten in het restaurant.

Populariteit 

De Funkturm zie je al van heel ver, maar heel populair is ze niet bij toeristen. ‘De toren trekt de aandacht omdat je ze bijna niet kan missen, maar ze is niet zo populair als je denkt. In Westend heb je natuurlijk het Olympiastadion. Dat is veel populairder bij toeristen’, zegt Eva. 

https://www.instagram.com/p/B8jYwXEgzvE/

Dedryck & Dodi, Belgen in Berlijnse loondienst

Het veld waar Hertha BSC zijn thuismatchen speelt

Ongeveer op een kwartiertje wandelen van de Funkturm-toren bevindt zich het bekendste gebouw in deze streek. 75.000 toeschouwers. Zoveel mensen zitten er bijna wekelijks in het Olympisch Stadion in Berlijn. Daarmee is het het derde grootste stadion in Duitsland. Op het veld bevinden zich ook enkele Belgen. Rode Duivels Dedryck Boyata en Dodi Lukebakio geven wekelijks het beste van zichzelf voor hun club Hertha BSC, de grootste en rijkste club van de Duitse hoofdstad. Hertha doet het niet naar verwachtingen dit seizoen. De ambitieuze ploeg staat slecht enkele punten boven de degradatieplaatsen in de Bundesliga, de eerste klasse in Duitsland.

 ‘Het stadion is voor Hertha zoals een huurwagen. Je mag het gebruiken, maar je moet het in dezelfde staat teruggeven.’

In het stadion is er van Hertha BSC niets meer te bekennen. ‘Het stadion is niet van de club maar van de stad,’ zegt de gids. ‘Na elke wedstrijd moet Hertha ervoor zorgen dat alle reclame, alle vlaggen, alles wat ook maar te maken heeft met Hertha verdwenen is. Het stadion is voor Hertha zoals een huurwagen. Je mag het gebruiken, maar je moet het in dezelfde staat teruggeven.’

Het stadion werd gebouwd in 1934 door de neoclassicistische architect Werner March, maar werd pas geopend voor de opening van de Olympische Spelen van 1936. Die Spelen zullen voor altijd in het teken staan van Jesse Owens, de Amerikaanse atleet die viermaal goud won en wie Hitler weigerde een hand te geven omwille van zijn huidskleur. Iets wat hij bij alle andere blanke medaillewinnaars wel deed. Maar sinds het Wereldkampioenschap voetbal in 2006, waarbij het stadion vernieuwd werd, wordt het niet enkel meer gebruikt voor sportwedstrijden. Zo traden onder andere Beyoncé en Jay-Z al op in de arena, maar ook Rammstein verkocht het stadion al uit. 

Het machtige Olympiastadion van buitenaf

Tekst en foto’s: © Strahinja Ristovic & Jens Jacobs

Als je maar geen genoeg krijgt van Westend, neem dan zeker eens een kijkje op de Storymap. Hier vind je nog vijf extra locaties die zeker de moeite waard zijn om eens een bezoekje te brengen.