WEDDING – In Wedding, boven de hippe buurt Mitte in Berlijn, kan je op een aparte plaats dineren. Café Pförtner was vroeger een conciërgewoning en werd na de val van de Berlijnse Muur omgetoverd tot een artistiek restaurant met zitplaatsen in een oude sixtiesbus. Maar als je wil studeren kan dat in de oude Charité bibliotheek en wie zin heeft in een leuk feestje kan best langs Zentraler Festplatz passeren.  

In een grauwe straat in Wedding, een stadsdeel van Berlijn, staat een fleurige bus. De oude bus lijkt net uit de jaren 60 geplukt en geplakt in het grijze decor van de straat, waar het niet helemaal thuishoort. Ze is verbonden aan een oud, hoog gebouw, dat vroeger diende als conciërgewoning. We openen de deur en een warme gloed komt ons tegemoet. Een kruidige geur doordringt je neus. Er hangt een huiselijke, gezellige sfeer en op de achtergrond speelt jazzmuziek. ‘Peter komt meteen hoor’, verwelkomt een medewerker. Alle medewerkers zijn jonge, frisse mensen en dragen een zwart T-shirt. Niemand heeft er haast en iedereen doet zijn ding. 

Het interieur is letterlijk en figuurlijk uniek. Overal waar je kijkt, zie je een ander meubelstuk, nergens staan twee dezelfde voorwerpen. Je merkt duidelijk dat elk meubel al eens heeft geleefd, inclusief gebruikssporen. De muren en deuren zijn bekleed met stickers en posters. Aan de achterkant van het gebouw kom je uit in de oude sixtiesbus. Een apart tafereel. Stoelen zijn gammele, oranje zitjes uit de vroegere autobus en zelfs de stoel van de chauffeur is intact gebleven. 

Een bescheiden man
‘Hallo!’ Peter Ulrich, de eigenaar van Café Pförtner, zet zich bescheiden aan een tafeltje in de bus met een kop koffie in zijn hand. Hij vertelt dat hij vijf jaar geleden het hele café overkocht, inclusief de sixtiesbus. ‘Ik was hier jaren vaste klant, maar toen werd er geklaagd dat ik mij te veel bemoeide met het koken’, lacht Peter, ‘dus na een paar weken werd ik eigenaar en kocht alles over.’  

Peter hield de bus intact, maar veranderde het interieur en de buitenkant. ‘De kunst op de carrosserie van de bus is gemaakt door kunstenares Maria Gideon. Vorige zomer vroeg ik haar of ze er iets moois van wou maken. Voordien was de bus gewoon beklad met graffiti.’ Zelfs de kleuren die Peter koos voor de bus zijn een bewuste keuze. Zwart, rood en wit. Volgens Peter pasten deze kleuren goed bij de rest van het interieur. 

  

‘Hier woonde vroeger de portier. Vandaar de naam Pförtner’ 

Van portier tot artiest
‘Die gebouwen daar waren vroeger garages waar de paardenkoetsen werden onderhouden.’ Peter wijst naar een grote hangar naast de bus. Later werden deze grote hangars gebruikt om autobussen op te lappen. Het gebouw naast de bus is ook een deel van het restaurant en was voor de val van de Berlijnse Muur een conciërgewoning. ‘Hier woonde vroeger de portier. Vandaar de naam Pförtner (poortwachter red.)’, zegt Peter, ‘Een tijd later werd dit een artiestenhuis, waar artiesten konden slapen en werken. Maar ze hadden uiteraard een café nodig.’ Hij is niet zo enthousiast over het eten dat vroeger werd opgediend. ‘Ze serveerden eten uit blik en slechte koffie’, lacht Peter cynisch, ‘dat is nu gelukkig anders.’

https://www.instagram.com/p/B1-qNS3I2nZ/

De liefde van de klant gaat door de maag
De indringende geur in Café Pförtner ruik je tot ver achteraan in de bus. Het water komt je meteen in de mond, en niet geheel onterecht. Lekkere gerechten passeren en laten een warme gloed van vers gekookt eten achter. Peter houdt zelf van koken en heeft er een carrière als kok op zitten. Zijn passie en creativiteit gebruikt hij om in Café Pförtner pure en verse gerechten te creëren.  

Het menu verandert dagelijks en is geschreven op een antiek krijtbord aan de toog. ‘Wij serveren internationale maaltijden die gemaakt zijn met regionale producten’, verkondigt Peter. ‘We kijken naar de oorsprong van producten en de manier waarop ze zijn gemaakt. Alle gerechten worden bereid met minder zout en zonder smaakversterker. Zo komen de pure smaken van de producten goed tot hun recht.’ Zelfs voor vegetariërs en veganisten zijn er genoeg opties. 

‘Ik vind het belangrijk dat mensen hier inspiratie opdoen en samenkomen met elkaar’ 

Een fijne gemeenschap
Café Pförtner opent elke week de deuren voor lokale of doorbrekende artiesten. Zelfs het Berlijnse nachtleven bruist tot in de sixtiesbus. ‘We spelen alle soorten muziek. Van rock tot klassiek en natuurlijk ook techno. Alle werknemers brengen hun eigen muziek mee en die spelen we dan door de dag heen. Zo kan iedereen zichzelf zijn en zijn eigen ding doen.’ Dat is voor Peter heel belangrijk. Voor hem is Café Pförtner een open restaurant, waar iedereen welkom is. ‘De concerten en feestjes die hier gehouden worden, zijn gratis. Ik vind het belangrijk dat mensen hier inspiratie opdoen en samenkomen met elkaar. Vele artiesten en creatieve zielen komen hier een kop koffie drinken en brainstormen over hun volgende project. Het is een fijne gemeenschap’, zegt Peter enthousiast. 

Iedereen is hartelijk welkom in Café Pförtner en de sixtiesbus. Een kleine community, zo kan je het inderdaad noemen. Immer mit der Ruhe. 

Medizinische Bibliothek Charité 

Café Pförtner is een vaste waarde bij Berlijnse studenten net zoals de Medizinische Bibliothek van Charité. De medische bibliotheek is een van de belangrijkste onderzoeksplaatsen voor de medische sector in Berlijn. Dit is de ontmoetingsplaats voor Charitéstudenten; zij kunnen hier samen studeren, onderzoeken en publiceren. Dit gebouw was niet altijd een bibliotheek. 

Voor de val van de Berlijnse Muur was charité een kerk. Het werd in 1727 opgericht door Friedrich Wilhelm als militair ziekenhuis. In 1906 opende het Rudolf Virchow-ziekenhuis, hier bevindt zich de bibliotheek. De geneeskundestudenten van Charité oefenen in dit ziekenhuis de praktijk.  

‘De gebouwen rondom hebben verschillende functies, sommige zijn bedoeld voor research, anderen om even te ontspannen en een koffietje te drinken’, zegt Nele Muller, een studente die werkt in de bibliotheek. 

Lugubere geschiedenis 
De nazi’s gebruikten de ziekenhuizen van Charité om experimenten uit te voeren op het Joodse volk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vele gebouwen van Charité vernield, die werden opnieuw opgebouwd na 1945. Na de oorlog had de DDR de macht over Charité. Ondanks het donker verleden van Charité is het nu een van de meest prestigieuze instellingen.

 Studenten hebben ook nood aan ontspanning. In Wedding ligt er het evenementenplein ‘Zentraler Festplatz’. Dit is de perfecte plaats om even niet aan studeren te denken en plezier te hebben met vrienden.  

Losgehen in Wedding 

De Zentraler Festplatz ligt vlakbij luchthaven Tegel in Berlijn. Door de urbanisatie in de binnenstad van Berlijn konden de traditionele pleinen niet meer gebruikt worden. Na de terugtrekking van de geallieerde beschermingsmachten uit Berlijn en nadat de munitiebunkers in 1999 waren gesloopt, werd het gebied vlakbij luchthaven Tegel als evenementenlocatie gebruikt. Zentraler Festplatz is een open vlakte van 60.000 vierkante meter, waar jaarlijks het bekende Oktoberfest plaatsvindt.  

  Theresa Wesseler, een Berlijnse studente, ging er naar het Berlin’s Spring festival. Het is een lentefestival dat lijkt op een kermis. Elk jaar vindt het festival plaats rond de paasperiode op de Zentraler Festplatz. Naast kermisattracties vind je op het festival ook talrijke eetstandjes. Zo zijn er traditionele Duitse snacks zoals braadworsten, maar ook klassiekers zoals pannenkoeken en suikerspinnen.  

https://www.instagram.com/p/B9xBX4jKTWN/

‘Het Berlin’s Spring festival is een aanrader voor iedereen die houdt van plezier maken en lekker eten’ 

Theresa is fan van het Berlin’s Spring festival. ‘Het Berlin’s Spring festival is een vreugdevol festival waar veel volk naartoe komt. Het is een aanrader voor iedereen die houdt van plezier maken en lekker eten’, voegt Theresa toe.  

Zin om Wedding te verkennen? Klik dan hier en ontdek de hotspots in een digitale rondleiding.

Tekst en foto’s: © Margot Pinceel, Amber Lacasse en Jolien Ceulemans