Op Moederdag, de tweede zondag van mei, zetten we onze moeders in de bloemetjes. Sommigen doen dat letterlijk en brengen een bezoek aan het graf. Hanne Van Keyenberg (19) verloor haar moeder toen ze 15 was.

In september 2014 vertelden Jacques en Vera hun kinderen dat hun moeder kanker had. Voor de derde keer al. Nog geen twee jaar later stierf Vera aan een hersentumor en verloren Hanne (19),  Lander (19) en Wout (13) hun moeder.

De eerste hersentumor kreeg Vera toen Hanne vier jaar oud was. Via een operatie werd de tumor weggehaald. De tweede keer werd de hersentumor verwijderd door een stralingsbehandeling in combinatie met chemotherapie. Hanne was op dat moment negen jaar oud. De hersentumor keerde terug en deze keer zou medicatie Vera genezen. Alleen kwam het nooit zover. Vera kreeg steeds zwaardere medicatie tot er geen medicatie meer bestond die haar nog kon redden. Ze kwam op een wachtlijst terecht om een nieuw medicatiemiddel te testen, maar ze is nooit van die wachtlijst geraakt. In februari 2016 overleed Vera. Hanne was op dat moment 15 jaar oud.

Eerste moederdag na het overlijden

‘Die eerste moederdag was wel zwaar, want je ziet de hele tijd reclame op televisie en je hoort anderen er over praten. Het weekend van moederdag waren we op weekend met een vriendengroep en toen ging het er ook over. Ik had aan iemand gevraagd wat haar cadeau voor moederdag was en nadat ze het had verteld, vroeg ze aan mij wat mijn cadeau was. Dat was even moeilijk. Nu heb ik daar minder last van. Je mist het wel natuurlijk, maar het wordt anders.’

Toen de moeder van Hanne 14 jaar oud was, is ze zelf haar moeder verloren aan een longaandoening. De opa van Hanne is daarna hertrouwd en Hanne heeft zijn nieuwe vrouw altijd als haar oma beschouwd.

Afscheid

Afscheid nemen konden Hanne en haar broers niet, maar ze waren er wel op voorbereid. Ze zagen hun moeder achteruitgaan en ze wisten dat het zou gebeuren.

‘We wisten dat we elkaar hadden. En dat is genoeg.’

De laatste weken lag Vera in een coma dus een laatste gesprek met haar kinderen heeft ze niet gehad. Hanne legde zich er toen bij neer dat het gedaan was en bleef bij haar moeder terwijl ze aan het aftakelen was.

‘De laatste weken kon mijn moeder amper een conversatie voeren. Je kon amper tot haar doordringen. Haar lichaam was op. In haar coma kreeg ze elke dag dosissen morfine van de dokter zodat ze rustig kon heengaan en minder pijn zou hebben.’

Rouwproces combineren met schoolwerk

Als 15-jarige naar school gaan en ondertussen ook nog eens een rouwproces verwerken is niet evident. Dat ondervond Hanne ook.

‘Voordat mama was gestorven had ik het moeilijker met school omdat ik liever bij mama in de zetel zat dan op mijn kamer huiswerk te maken. Toen studeerde ik minder en wou ik het liefst zo snel mogelijk mijn huiswerk maken. Nadat mama was gestorven moest ik mijn tijd niet meer verdelen tussen mijn huiswerk en mama. Plots had ik dus ook gewoon tijd voor huiswerk, maar dat ging niet altijd even vlot.’

Op zo een jonge leeftijd een van je ouders verliezen heeft een enorme impact op je manier van leven. Hanne vindt dat ze sneller volwassen moest worden en niet volledig meer kind kon zijn.

‘Deze gebeurtenis heeft mijn leven enorm veranderd. Opeens was er nog maar één ouder om voor alles te zorgen. Dus ben je verplicht om zelfstandiger te worden en zelf dingen te regelen. Ook mijn kijk op de wereld is veranderd. Je beseft dat het allemaal gewoon zo snel gedaan kan zijn. Daarom probeer ik zo veel mogelijk te genieten van familiemomenten, want het is geen zekerheid dat binnen x-aantal jaar iedereen van mijn familie hier nog is.’

Het overlijden van haar moeder heeft ervoor gezorgd dat de band met haar vader nu veel sterker is.

‘We hebben niet echt veel gepraat, maar we waren er wel voor elkaar. We wisten dat we elkaar hadden. En dat is genoeg.’

Weggesmeten kans

Veel Belgen hebben afgelopen zondag hun moeder voor het eerst sinds de lockdown teruggezien. Net op moederdag versoepelden de maatregelen en mocht ieder huishouden vier personen ontmoeten. Velen brachten dan ook een bezoek aan hun moeder om deze dag te vieren. Al staat niet iedereen op goede voet met zijn of haar moeder.

‘Ruzies zijn normaal in gezinnen, maar als kinderen hun ouders for granted nemen, dan vind ik dat altijd wel wat dubbel. Zij hebben hun beide ouders nog. Zij hebben de kans om met hun beide ouders contact op te nemen. En die kans smijten ze nu weg terwijl ik nog heel graag gewoon één gesprek met mijn moeder zou willen hebben. Die kans krijg ik niet meer. Dus geniet van elk moment dat je nog hebt met elkaar en probeer zoveel mogelijk gelukkig te zijn nu het nog kan.’

Tekst: Amber Vanneck, foto’s: ©Hanne Van Keyenberg