09/05/2020

Honkballer Drew (20): ‘Ik hoop toch iets te betekenen voor het Belgische baseball’

Honkbal of baseball is in België niet zo populair. Iedereen kent de sport of heeft het al eens gedaan op school. Bij ons zijn vooral voetbal en wielrennen enorm populair, maar in Amerika is dat helemaal anders. American Football is de populairste sport, maar op de tweede plaats staat baseball. Drew Janssen speelde veertien jaar baseball in België voor hij naar Amerika vertrok om zijn droom achterna te gaan. Het baseballseizoen in Amerika is door de coronacrisis stopgezet. Drew is nu al een paar weken in België. Voor hem was het beter om even terug thuis te komen.

‘Ik ben op mijn drie jaar begonnen omdat mijn ouders al langer baseballfans waren. Iedereen in mijn familie speelt of speelde baseball. Voor mij was het dan ook geen moeilijke keuze.’ Drew begon zijn baseballcarrière bij de Merksem Greys. Na een aantal goede jaren in Merksem vertrok Drew naar de Squirrels in Borgerhout. Van zijn 15de tot zijn 19de speelde hij bij de ploeg uit Borgerhout. Na een korte passage in Australië vertrekt Drew dan toch naar Amerika.

Amerika
Drew was de jongste debutant in de eerste ploeg van België. Op zijn 15de speelde Drew zijn eerste wedstrijd voor het vaderland. ‘Met de nationale ploeg van België speelden we vaak Europese toernooien. Ik vond dat altijd leuk om te doen. Vaak zaten er veel scouts op de tribune. Zo ben ik dan ook gescout door meerdere scholen uit Amerika. Een aantal scouts zijn dan naar België gekomen. Zij vertelden hun verhaal en uiteindelijk koos ik voor de Frontier Community College in Chicago. Normaal zou ik twee jaar naar die school gaan, maar door de coronacrisis wordt dat drie jaar’, zegt Drew.


Drew speelt het liefst met nummer 7 op zijn rug © Drew Janssen

Aanpassen
Overal waar je komt is het aanpassen en dat was niet anders voor Drew. ‘Aanpassen, ja, je traint elke dag. Wij hadden twee groepen, de pitchers, de spelers die gooien en de veldspelers zou ik maar zeggen. Wij trainden de eerste week om vijf uur in de ochtend.  Die training duurde ongeveer tot zes uur. De week erna was dat van zes tot zeven uur want dan wisselden wij met de veldspelers. Dat was een uurtje fitnessen en daarna gingen wij terug naar ons kot op school.’

‘Wij aten dan meestal eieren om proteïnen binnen te spelen. Na het eten, rond een uur of negen, begint school. Meestal was het dan les tot 12. Dat is dan mijn voormiddag. In de namiddag ga je terug op je eigen kot en probeer je wat slaap in te halen. Dat kan tot drie uur want dan begint onze training met de hele ploeg. Die training duurt meestal twee à drie uur. Het hangt ervan af wat de coach wilt doen natuurlijk. Na de training ben je vrij, maar dan doe je je huiswerk voor school. Dit doen we dan elke dag behalve op woensdag en in het weekend.’

Amerikaans seizoen
Het baseballseizoen in de Verenigde Staten begint pas na kerst. Tussen september en december speel je alleen vriendschappelijke matchen. In deze voorbereidingsmatchen kiest de coach de spelers waarvan hij denkt dat het niveau aankunnen. ‘De eerste periode, september tot januari, is oefenseizoen. Zoals hier juli en augustus zijn voor voetbal. Je moet wel presteren want daar wordt er dan gezien wie het niveau aankan en wie niet. Je begint dan met een ploeg van ongeveer zestig spelers en tegen januari blijf je met 40 over. Er vallen dus 20 spelers af en dat is redelijk veel.’

‘Na de kerstperiode begint spring season. Dat is het echte werk. Dan begint de competitie pas echt. Daar spelen wij dan 50 à 60 wedstrijden per jaar. Daar waren wij dan juist mee begonnen. Wij hadden 21 wedstrijden gespeeld. Wij hadden dertien wedstrijden gewonnen en acht verloren. Dat is helemal niet slecht. In het begin speelde ik wel oké, maar niet heel speciaal. Nadien begon ik pas echt goed te spelen’, zegt Drew


Drew in actie voor België © Drew Janssen

Geschiedenis
Dat Drew goed aan het spelen was in zijn eerste jaar in Amerika bleef niet onopgemerkt. Na een goede wedstrijd werd Drew verkozen tot pitcher of the week in de National Junior College Athletic Association. ‘Ik had een wedstrijd met 8.1 innings. Niemand van de tegenpartij is op een honk geraakt. Toen ik gooide heeft de tegenstander geen punt gemaakt. De hele wedstrijd niet.’ Tijdens dezelfde wedstrijd was er ook iets dat voor het eerst gebeurde in de geschiedenis van de school. Drew en Mac Grant, een ploeggenoot, behaalden een no hitter. Niemand van de tegenpartij kon successvol in het veld slagen en geraakte niet tot bij een honk.


België en USA
‘Je kan België qua baseball niet vergelijken met de Verenigde Staten. In College speel je tegen allemaal jongens van uw eigen leeftijd. Als je in België in een eerste ploeg speelt, speel je tegen echte mannen. De mentaliteit is ook helemaal anders. In België train je twee keer per week. Je drinkt ook  iets met je teamgenoten achteraf. In het weekend speel je dan twee wedstrijden en na de wedstrijd drink je weer een pintje. In de Verenigde Staten kan dat niet. Daar is alles veel professioneler. Het is er echt gemaakt om prof te worden’, vertelt Drew.

‘Bij ons is baseball helemaal niet zo populair. De sport wordt ook niet gepromoot en heel wat kinderen gaan voetballen of basketten. Drew hoopt dat baseball groter wordt en dat hij iets voor het Belgische baseball kan betekenen. ‘Ik denk dat baseball wel gaat groeien in Belgie. Zoals hockey, denk ik. Als de sport beter wordt dan kan het ook makkelijker groeien. Eenmaal er een Belg in de MLB, de grootste baseballcompetitie ter wereld, komt, dan hebben de kinderen ook een voorbeeld. Ik hoop dat ik dan in die zin wel iets kan betekenen voor het Belgische baseball.’

Toekomst
Drew was aan een sterk seizoen bezig. De coronacrisis gooide roet in het eten, maar Drew hoopt om volgend jaar op hetzelfde niveau te spelen. Er was al een beetje interesse vanuit de MLB, maar Drew blijft met de voeten op de grond en hoopt binnenkort op een professioneel contract. ‘Ik zou binnen dit en twee jaar een profcontract willen tekenen bij een MLB ploeg. Zo kan ik alleen maar beter worden en geld verdienen met dat wat ik graag doe en dat is enorm mooi.’

Tekst: Strahinja Ristovic, foto’s: © Drew Janssen