25/11/2020

Designer Alexander Marinus (26): ‘De klok tikt verder en we zijn er nog lang niet’

Alexander Marinus is een Belgische designer die drie jaar geleden afstudeerde aan de Design Academy in Eindhoven. Zijn afstudeerproject heette Hey Jute, en dat is een liedje dat nog lang niet uitgezongen is. Hij won er dit jaar ook de Henry van de Velde design award voor.

‘De eerste stappen van mijn project Hey Jute zette ik al in 2016. Mijn startpunt was de espadrille schoen: I love them, en ik wou misschien een nieuwe versie ontwerpen.’ Maar dat idee liet Alexander al snel varen, nadat hij meer te weten kwam over de zool van de espadrille, origineel gemaakt uit jute. Hij besloot zich verder te verdiepen in wat toen voor hem nog een onbekende vezel was. ‘Langs de ene kant las ik dingen als ‘the golden fibre’, ‘de langste en sterkste vezel’, ‘oh zo geweldig’ en langs de andere kant las ik dat het niets waard is en dat je er alleen maar jute zakken mee kan maken. Ik begon mij af te vragen waar het nu juist misloopt in dat proces en ik heb toen besloten om de espadrille te laten voor wat het was en mij volledig te focussen op jute.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Hey Jute (@hhheyjute)

Context is key

Alexander ziet een cruciale link tussen cultuur, samenleving en natuur. Volgens hem is de grens tussen die dingen slechts een illusie en is alles met elkaar verbonden. Dat inzicht dankt Alexander voor een stuk aan zijn studies: ‘Op school was context altijd een heel belangrijk gegeven. Het ging niet zozeer over je vrije expressie, maar meer over rondkijken en de context in kaart brengen. Op basis van geschiedenis, geografie en sociaal politieke aspecten tot een design voorstel komen, was de norm.’

‘Video is een goed medium daarvoor omdat je verplicht wordt om duidelijk te zijn’

Ondanks dat zijn studies hierbij aansloten, denkt Alexander dat het altijd al in hem zat om de context in kaart te brengen. Een voorbeeld daarvan is zijn liefde voor film. ‘Al van jongs af aan was ik erg geïnteresseerd in film en zelf film maken. Dat is nooit echt verdwenen en ook tijdens mijn opleiding was het voor de hand liggend om mijn verhaal in een filmpje te gieten en zo te communiceren naar de buitenwereld. Ik ben dat dus ook blijven ontwikkelen. Ik vind het heel belangrijk om te communiceren over je proces, en waarom wat je doet de moeite is om te doen. Video is een goed medium daarvoor omdat je verplicht wordt om er goed over na te denken en duidelijk te zijn. Ik probeer mijn video’s toegankelijk te maken, zodat ook niet-specialisten het begrijpen. Dat maakt dat mijn producten, in mijn geval textiel, beter geapprecieerd en begrepen worden.’

‘De meningen daarover zijn natuurlijk verdeeld: sommige designers zeggen ‘hoe meer je iets moet uitleggen, hoe slechter je werk is’, maar daar ben ik het niet mee eens. Iets moet mooi en aantrekkelijk zijn, dat is de buitenste laag, maar dan vind ik het net heel waardevol als daaronder nog andere lagen zitten van betekenis.’

Sustainability

‘Ergens ben ik wel jaloers op ontwerpers of designers die niet de nood voelen om zichzelf te verantwoorden en gewoon lekker ‘maken maken maken’. Dat zijn vaak ook dingen die veel verkoopbaarder zijn.’

Zelf is Alexander er nog niet in geslaagd om zo te werken. ‘Ik voel altijd ergens de nood om te verantwoorden waarom ik doe wat ik doe en waarom dat goed is. Sustainability en het milieu spelen daarbij een grote rol. Ik denk constant ‘de klok tikt verder en we zijn er nog lang niet’ dus elke minuut dat we ons niet bezig houden met daaraan bij te dragen moeten we kunnen verantwoorden. Nog beter is om er wel toe bij te dragen op welke manier dan ook. En dat probeer ik met mijn design.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Hey Jute (@hhheyjute)

Alexander focust zich meer en meer op de tools en de technieken die hij gebruikt. Die wil hij graag toepassen op lokalere materialen. ‘Jute is afkomstig uit India en Bangladesh en nu lijkt het een beetje onlogisch om sustainable textile te maken met een vezel die van aan de andere kant van de wereld komt. Dat maakt dat de volgende logische stap is om met lokale materialen te gaan werken en mijn tools verder te ontwikkelen. Is dat dan een nieuw project of het volgende hoofdstuk van dit project? Dat is een beetje een organische evolutie.’

Eerder dit jaar won Alexander de Henry van de Velde design prijs. ‘Dat is een hele fijne herkenning, maar vooral een goed visitekaartje binnen de Belgische designwereld. Het aanvragen van subsidies loopt nu veel makkelijker. Naar de klanten toe is het niet echt een meerwaarde, omdat vele de prijs niet kennen of er niet op de hoogte van zijn.’

The future is bright

At the moment ben ik met twee ingenieursvrienden een naaldviltmachine aan het bouwen. Die bestaan al, maar ik ben er van overtuigd dat we die op een eenvoudigere en dus goedkopere manier kunnen maken. De machines die nu bestaan zijn echte fabrieksmachines, maar ik wil ze kleiner en gebruiksvriendelijker maken. De machine moet op een tafel passen en je moet er volop mee kunnen experimenteren.’

De passie voor film laat Alexander ook niet los. Hij is volop bezig aan een film slash documentaire over de Belgische textielproductie. ‘Enerzijds wil ik de geschiedenis van de textiel in België aan bod laten komen. Textiel was hier echt een booming business in de Middeleeuwen. Anderzijds is veel van de Belgische textielproductie in de voorbije eeuw uitbesteed naar lage loonlanden in Oost-Europa of Azië, waardoor er heel veel expertise uitgestorven is. Ik wil dat overgangspunt in beeld brengen, maar ook vooral voor mezelf in kaart brengen wat er zich allemaal nog in België afspeelt. Mijn focus zal vooral liggen op de overgang van raw material naar textiel, van bij de boer tot wanneer het de fabriek verlaat.’

‘Ik ben er van overtuigd dat wanneer we terug meer in België zouden ontwikkelen, we veel sterker in onze schoenen gaan staan in de toekomst.’

 

Tekst en interview: Louize Tielemans, foto: © Kaatje Verschoren