Illustrator Floor Denil (25) over haar nieuwe boek: ‘Het was een paar maand ‘tekenen, eten, slapen, repeat’, maar het is allemaal in orde gekomen’
Floor Denil is een 25-jarige illustrator. Je kent haar in de eerste plaats van haar herkenbare cartoons op Instagram. Met haar beeldroman ‘Arlo’ zet ze nu ook haar eerste stappen in de wondere wereld van het verhalen. Met ‘Arlo’ brengt ze een autobiografisch verhaal over verlies.
‘’Arlo’ speelt zich af tijdens mijn zesde middelbaar en gaat in de eerste plaats over verlies. Ik ben nu 25 jaar, toen was ik 17. Na een tijdje stop je met in je herinneringen te graven, voor dit boek moest ik dit wel doen. Soms springt er je dan eens iets te binnen: een herinnering. Dat kan best heftig zijn, maar ook heel erg mooi. Die herinneringen die je weer te binnen schieten, zijn vaak heel erg mooie herinneringen en dat is fijn.’
‘Ik schreef dit boek niet met het doel iets los te maken bij de lezer. Neen, dit is gewoon een eerlijk verhaal. Mijn cartoons raken vaak heel herkenbare situaties aan, zonder echt een grotere context of verhaal. Hoewel dat pakkend kan zijn, is het toch anders dan het niveau waarop het boek een indruk nalaat. Dit is van een diepgang die ik nog nooit op mijn Instagram heb gedeeld.’
Stokmannetjes beperken niet
‘Mijn tekenstijl is minimalistisch maar daarin voelde ik me niet beperkt. Uiteindelijk heeft elke tekening evenveel elementen. Als je een man in een bos tekent, dan heb je twee elementen: een man en een bos. Hoe dat eruit ziet, hangt af van de tekenstijl. Dus neen, ik voelde me niet beperkt. Als ik iets moeilijker wil tekenen dan doe ik dat gewoon, maar dan misschien in een eenvoudigere tekenstijl.’
‘Ik heb wel het gevoel dat ik mijn tekenstijl heb uitgebreid voor dit boek. Er zijn close-ups, realistischere tekeningen … Niet enkel stokmannetjes dus. Op het gebied van de stokmannetjes vind ik wel dat ik alles er heb uitgehaald, of toch alles wat er uit stokmannetjes te halen valt.’
Dit bericht bekijken op Instagram
Lange rit
‘Ik werd in februari 2019 gecontacteerd door Uitgeverij Vrijdag, die ook nu mijn boek uitgeven. Zij stelden voor om mijn cartoons te bundelen. Ik had toen nog helemaal geen plannen voor dit boek en een bundeling van mijn cartoons leek me niet echt interessant. Ik wou een echt verhaal uitbrengen. Iets wat blijft nazinderen wanneer je de laatste pagina omslaat en het boek uit hebt. Toen kwam ik met het voorstel voor een graphic novel, een beeldverhaal, en daar gingen ze mee akkoord.’
De eerste keer dat ik het boek vasthield, was enorm spannend
‘Van februari 2019 tot juni 2019 dacht ik het verhaal uit. Nadien ben ik een paar maanden aan het schrijven geweest en van mei 2020 tot september 2020 heb ik me helemaal gestort op het tekenen. Dat laatste had ik niet echt goed gepland. Het was een paar maand ‘tekenen, eten, slapen, repeat’, maar het is allemaal in orde gekomen.’
Plannen en creëren
‘Ik had geen last van een artblock omdat alles op voorhand gepland en uitgeschreven was. Ik moest dus enkel uitvoeren, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen ruimte was voor creativiteit. Ik ben ook best gestructureerd, ik maak veel lijstjes en planningen. Ook dit was allemaal gepland maar gewoon niet haalbaar aangezien ik zo last minute heb gewerkt. Na een tijdje werd dat wel mentaal draining maar tegelijk ook erg leuk. In deze fase zie je alles samenkomen. Wanneer je aan het schrijven bent is het allemaal nog niet zo tastbaar maar wanneer je aan het tekenen bent, zie je echt al resultaat. Dat is wel erg satisfying.
Mijn favoriete pagina uit het boek is de laatste pagina
De eerste keer dat ik het boek vasthield, was enorm spannend. Mijn uitgeverij doet geen proefdrukken dus ik had het boek nog nooit in het echt gezien. Ik wist dus niet of het papier goed zat, hoe de kaft er zou uitzien, maar alles was exact hoe ik het me had voorgesteld. Mijn favoriete pagina uit het boek is de laatste pagina. Die tekening is erg gedetailleerd en je kan er dingen in blijven ontdekken. Deze is omwille van de boodschap en de esthetiek mijn favoriete pagina.
Gewoon doen
‘Het was voor mij de eerste keer dat ik een boek schreef. Het was fijn om zo lang aan een project te werken en alles uit te werken en uit te spitten. Soms, wanneer je aan het tekenen bent, kom je plots in een flow terecht en dan doe je plots veel meer dan enkel uitwerken. Dan krijg je ideeën terwijl je aan het tekenen bent voor die specifieke tekening. Dan ben je echt aan het creëren en dat vond ik fijn.’
Muziek, dat was mijn bestemming in het leven. Dat is totaal anders uitgedraaid
‘Mijn tip is: ‘Gewoon doen en niet bang zijn om het te delen.’ Ik heb geen tekenopleiding gekregen. Ik heb nooit echt getekend, mijn tekeningen voor Plastische Opvoeding in het middelbaar waren, ja, … niet goed. Muziek, dat was mijn bestemming in het leven. Dat is totaal anders uitgedraaid, of toch voor nu, wie weet ga ik ooit terug de muziek in. Ik vind niet dat je moet onderdoen voor andere tekenaars. Denk niet: ‘Die andere is beter dan ik, ik moet mijn werk niet delen.’ Dat is helemaal niet zo. Deel je werk met de wereld. De reacties die je krijgt, geven je zo veel voldoening. Als ik terugkijk op oud werk dan denk ik: ‘Oei neen, dat zou ik nu nooit maken.’ Maar elke tekening heeft bijgedragen aan waar ik nu sta en als ik terug op dat punt in mijn leven zou staan, dan deed ik het gewoon weer opnieuw.’
Tekst: Yoni Delplanque, foto: © Floor Denil