Catherine Kosters, Vlaamse modejournaliste en columniste voor Flair, beschrijft zichzelf als spontaan, geëngageerd en allesbehalve perfect. In haar werk is ze perfectionistisch maar ze aanvaardt ook het falen in het leven. In september kwam haar eerste boek uit samen met Elspeth Jenkins. Persona non Prada is een antwoord op de vraag die hen het vaakst gesteld wordt: hoe maak je het in de modewereld? Vanwaar komt Catherine’s interesse voor mode en hoe ziet haar dag eruit? Een portretinterview. 

Waarom heb je Persona non Prada geschreven? 

‘Het idee voor het boek is gekomen samen met Elspeth Jenkins, een van mijn beste vriendinnen en collega die voor Marie-Claire over mode schrijft. Twee jaar geleden op oudejaarsavond, na een paar drankjes, kwam het idee om samen iets te doen omdat we in dezelfde sector zitten. We hebben zowel samen als apart veel avonturen meegemaakt. Ik krijg zelf ook vaak vragen van stagiaires bij Flair of op Instagram hoe je begint aan een job in de lifestylejournalistiek of modewereld. We hebben een boek geschreven dat we zelf hadden willen lezen, mochten we nu aan het begin staan van onze carrière.’

‘Iedereen lacht graag en zeker in de modewereld valt er veel te lachen’

‘We hadden het gevoel dat er in België nog geen boek was waarin de humoristische behind the scenes kant van de modewereld belicht werd. In de modewereld en modejournalistiek zijn er te veel mensen die zich te serieus nemen. Wij doen dat absoluut niet. We nemen onze job heel serieus maar durven ook te lachen met onszelf en met de modewereld. Mensen denken vaak dat een job in de modewereld onbereikbaar is maar eigenlijk moet je weten dat het ook maar mensen zijn die aan het strugglen zijn. Iedereen lacht graag en zeker in de modewereld valt er veel te lachen. ’

Hoe ziet je dag eruit als modejournaliste? 

‘Mijn dagen zijn heel afwisselend. Ik ben freelancer zoals de meeste journalisten bij magazines. Momenteel werk ik van thuis uit, behalve als ik een interview of fotoshoot op locatie heb. Afhankelijk daarvan, ziet mijn dag er heel anders uit. Als ik thuiswerk, begint mijn dag redelijk laat want ik ben geen ochtendmens. In de voormiddag beantwoord ik mijn mails en in de namiddag begin ik meestal te schrijven. Ik heb vaste rubrieken voor Flair en omdat het een weekblad is, moeten deze elke week ingevuld worden. Mijn column schrijf ik op zondag, waar ik ook ben. Voor mijn andere rubrieken heb ik geen vaste dag. Meestal werk ik op vrijdag tot ’s avonds door omdat dan alles af moet zijn.’

‘Als ik een shoot heb, zijn we om 9u op set. Doorheen de dag maken we beelden binnen een gekozen thema. Zo’n dag duurt meestal tot 17u. Daarna moet ik thuis alsnog mijn mails lezen en inhalen wat ik doorheen de dag niet kon doen. Het is leuk omdat geen enkele dag dezelfde is. Sommige dagen zit ik alleen thuis achter mijn computer en andere dagen sta ik op set met een fotograaf, stylist en visagist. Elk voorjaar gaan we op modereis naar een exotische locatie om in februari of maart alle bikinishoots en zomertrends te kunnen fotograferen wanneer het hier nog slecht weer is. Dit jaar zijn we op modereis naar Cuba geweest. Vlak nadat we thuis kwamen, ging België in lockdown. Het zal van de pandemie afhangen of we volgend jaar nog op modereis kunnen gaan.’

In Flair publiceer je wekelijks een column. Heb je tips om een goede column te schrijven? 

‘Een column is tegelijk een makkelijk en een moeilijk genre. Je kan in een column allerlei onderwerpen belichten en schrijven wat je wilt. Het draait uiteindelijk om je persoonlijke opinie. Maar het is ook moeilijk omdat het een niet afgelijnd genre is. De columns waar ik de meeste reacties op heb gekregen, zijn degene waar ik het meest trots op ben. Ook al zijn reacties  positief of negatief. Je merkt dat ze dingen teweegbrengen of losmaken bij mensen.’

‘Wat er in de actualiteit leeft, is vaak een goed onderwerp, maar ook wat er in je vriendenkring gebeurt’

‘Als ik geen inspiratie heb voor een onderwerp, denk ik eerst aan wat er in de actualiteit leeft. Dat is soms lastig omdat Flair een weekblad is. Zeker nu in coronatijden heb ik vaak het probleem dat als ik iets schrijf, het de week erop al veranderd is. Wat er in de actualiteit leeft, is vaak een goed onderwerp, maar ook wat er in je vriendenkring gebeurt.’

Vanwaar komt je passie voor mode? 

‘De passie heeft er altijd ingezeten maar was vroeger niet zo uitgesproken. Ik was wel geïnteresseerd in mezelf uitdrukken. Ik voelde mij vooral als puber een buitenbeentje. Mode was voor mij een manier op me af te zetten tegen de dorpse mentaliteit en de eenheidsworst. Pas toen ik journalistiek ging studeren, kwam de passie voor mode echt naar boven. Ik deed stage bij een modetijdschrift en kwam in contact met mensen zoals Elspeth. Ik zag eindelijk de groep mensen waar ik naar opkeek.’

‘De liefde voor mode is doorheen de jaren alleen maar sterker geworden’

‘Qua kledingstijl heb ik altijd mijn eigen ding gedaan. In het middelbaar kocht ik al vintage en droeg ik oude, oversized hemden van mijn vader. Op de unief is het naar de achtergrond geraakt omdat ik vooral bezig was met studeren. Zodra ik begon te werken, kon ik me meer uitleven. Ik heb uiteraard geen budget om continu designerkleding te kopen maar ik vind het mooie inspiratie. Ik probeer een mix te dragen van vintage, modeketens, Belgische merken en af en toe een designerhandtas – als ik ze kan betalen. De liefde voor mode is doorheen de jaren alleen maar sterker geworden. Omdat ik in de sector zit, ben ik er continu mee bezig. Je bent steeds omringt door interessante en stijlvolle mensen en dat wakkert je passie voor mode aan.’

Kan je het als muurbloempje maken in de modejournalistiek? 

‘Dat kan, maar je moet jezelf soms pushen. Ik was in het begin heel verlegen maar ik heb mezelf gedwongen om nieuwe mensen te leren kennen door gesprekken aan te knopen. Ik denk wel dat je een eigen stijl moet hebben. Iedereen draagt kleding. Of je het nu wilt of niet, je bent sowieso met mode bezig. Daarom kan je mode beter gebruiken om jezelf uit te drukken. Het ergste vind ik mensen die kopiëren of gewoon de trends volgen. Ik vind trends superleuk en ik schrijf er graag over maar ik zet ze om naar mijn eigen stijl. Als je ze klakkeloos volgt, val je meteen door de mand. Het is ook niet duurzaam. De stukken die ik zelf koop, kan ik lang doordragen. Voor mij is een bloemenkleed een basic, dat blijft altijd goed.’

‘Ik zou het nu anders aanpakken en natuurlijk ook iets minder gretig naar de rosé grijpen’

Wat is je grootste blunder? 

‘Een van mijn grootste professionele blunders gebeurde op een van mijn eerste perstrips. Ik had veel te veel gedronken, me verslapen en daardoor mijn vlucht naar huis gemist. Ik vond het zo beschamend dat ik het niet heb durven opbiechten op de redactie. Ik dacht dat ze me nooit meer op perstrip zouden sturen. Het feit dat ik zoveel geld heb moeten uitgeven om thuis te geraken, was voor mij een financiële kater. Ik zou het nu anders aanpakken en natuurlijk ook iets minder gretig naar de rosé grijpen.’

Tekst en foto: © Jolien Ceulemans