Een heel jaar lang hebben fans van de Britse royals erop moeten wachten, maar op zondag 15 november was het er eindelijk: het vierde seizoen van ‘The Crown’. Ondanks de vaak felle inhoudelijke kritiek vanuit Britse hoek kent de historische dramaserie sinds haar première in 2016 een enorm succes bij oud én jong. ‘Deze reeks kijk je op een groot scherm met een kop thee erbij’, klinkt het.

The Crown verhaalt de regeerperiode van koningin Elizabeth II in het Verenigd Koninkrijk. In de eerste twee seizoenen mocht de Engelse actrice Claire Foy die rol vertolken, in het derde en vierde seizoen kwam die eer de eveneens Britse actrice Olivia Colman toe. Met een budget van maar liefst 110 miljoen euro per seizoen werd het al snel één van de duurste Netflix-reeksen ooit. Al die pracht en praal blijkt succesvol, want vier jaar na de lancering van de serie werd ze al massaal gestreamd. Het vierde seizoen zoomt in op de periode tussen 1977 en 1990 en waagt zich daarmee aan de portrettering van historische figuren als Diana Spencer en Margaret Thatcher.

Feiten versus fictie

Vooral de verfilming van het (misgelopen) huwelijk tussen Lady Di en prins Charles en diens verhouding met Camilla zou bij veel Britten in het verkeerde keelgat schieten. Volgens de Daily Mail beschuldigen vrienden van prins Charles de producers van de serie ervan te ‘trollen met een Hollywood-budget’. Ook de vorige seizoenen van The Crown lokten al negatieve reacties uit vanwege de dunne grens tussen feiten en fictie. Hierbij betrof het wel feiten die bij de meeste Britten minder vers in het geheugen zitten, waardoor de kritiek minder fel was.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door The Crown (@thecrownnetflix)

Vlaamse jongeren, Britse intriges

In ons land, daarentegen, zijn Vlaamse jongeren net geïntrigeerd door de exclusieve inkijk in het Britse koningshuis die The Crown hen biedt. ‘Ik vond het altijd al zo mysterieus, het bijzondere leven van die royals en al de protocollen die daarbij komen kijken’, getuigt studente Journalistiek Stien Schoofs, ‘daarom voelt deze serie nu een beetje aan als binnengluren.’ Ook Elien De Coster, studente Burgerlijk Ingenieur, bevestigt dit: ‘Vooral de verhalen die schuilgaan achter de historische feiten spreken mij enorm aan. Het is alsof je echt een blik achter de schermen krijgt.’ Eline Hadermann, studente Comparative Literary Studies,  linkt de populariteit van de Netflix-reeks ook aan de veelbesproken relatie tussen prins Harry en de Amerikaanse actrice Meghan Markle: ‘Dankzij hun toch wel bijzondere en revolutionaire relatie ontstond er een hele nieuwe vlaag van interesse voor de Britse monarchie, waardoor iedereen dieper in het verleden begon te graven.’

Ondertussen heb ik zo al meer geleerd over de Britse royals dan op school

In tegenstelling tot vele Britten hechten zij dan ook minder belang aan de historische (in)correctheid van de serie. ‘Het is gewoon steengoed gemaakt, waardoor je altijd wil blijven verder kijken’, zegt Elien. ‘Een beetje gedramatiseerd of niet, dat neem ik er graag bij.’ Zowel Eline als Stien benadrukken dat ze er wel nog steeds met een kritische blik naar kijken en dat de serie hen er zelfs toe aanspoort personages en gebeurtenissen uit de verhaallijn te factchecken. ‘Al vanaf de eerste aflevering dacht ik: ‘amai, is dat echt gebeurd?’, waarna ik altijd even ging googelen. Ondertussen heb ik zo al meer geleerd over de Britse royals dan op school (lacht)’, stelt Eline. ‘Ik waardeer het ook dat het politieke aspect nooit de bovenhand neemt, wel hoe de personages zelf de gebeurtenissen ervaren. Dat haal je niet zomaar uit de historische feiten’, vult Stien aan.

De Belgische kroon?

In 2013 verscheen op Eén een gelijkaardige fictiereeks over de Belgische royals, namelijk Albert II. Over de vraag of ze een serie over het Belgische koningshuis evenzeer zouden bingewatchen, blijven de meningen onder de jongeren vandaag verdeeld. ‘Ik zou heel geïnteresseerd zijn’, zegt Elien. ‘Ik denk dat ons koningshuis ook wel wat drama heeft gekend en tot nu toe bestaan die verhalen bijna enkel in documentairevorm.’ Volgens Eline zouden vooral de regeerperiodes van koning Boudewijn en Albert I vertellenswaardig zijn: ‘Toen was de impact van de monarchie op ons land nog veel groter dan nu. Al is de hele affaire Delphine Boël ook best juicy.’ Stien zou dan weer helemaal geen belangstelling hebben ervoor: ‘Onze royals lijken me helemaal niet zo mysterieus of geheimzinnig en ze hebben ook lang niet zo’n interessant parcours achter de rug. Prins Laurent lijkt me nog wel een interessante figuur, maar daarover lees ik dan wel in de roddelblaadjes.’

Tekst en foto: © Rani Guinée