Bernard Armakye (28) kwam op tweejarige leeftijd in een pleeggezin terecht. Hij is zijn pleegouders ontzettend dankbaar voor de warme gezinssituatie waarvan hij al 25 jaar deel uitmaakt. Pleegzorg Vlaanderen zet deze week pleegzorg en alle betrokkenen extra in de kijker. De Week van de Pleegzorg loopt van 13 tot en met 22 november.

Bernard heeft een lichte verstandelijke beperking. Zijn pleegouders Cor en Gaby vingen de afgelopen dertig jaar elf pleegkinderen met een beperking op. Zelf hebben ze nog vijf eigen kinderen. Bernard verblijft samen met zestien andere volwassenen in De Boomgaard, een plaats die mensen met een verstandelijke beperking een thuis biedt. In de weekends logeert hij regelmatig bij zijn pleegouders.

‘Samen met mijn broer in het tehuis’

‘Toen ik drie weken oud was, bracht mijn vader mij naar een tehuis voor kinderen. Mijn biologische ouders konden niet voor mij zorgen. Ook mijn broer die anderhalf jaar jonger is, kwam in dat tehuis terecht.’

‘Cor en Gaby, mijn pleegouders, hebben ons allebei in huis genomen toen ik twee jaar was. Ze kwamen voor de tweede keer langs in het tehuis en ik gaf hen meteen een knuffel.’

‘Ik heb structuur nodig’

‘Ik ben licht autistisch, maar ook ontzettend slim. Mensen hebben vaak een verkeerd beeld van mensen met een beperking. Wij kunnen sterk zijn in ons hoofd, maar op een andere manier. Zo heb ik bijvoorbeeld structuur nodig. Als ik samen met iemand om half twee naar de stad ga, mag dat niet ineens veranderen naar drie uur. Dat veroorzaakt kortsluiting in mijn hoofd.’

‘Mijn pleegvader Cor, ik noem hem papa, beheert mijn geld omdat ik dat zelf niet kan. Als ik te veel geld op doe, zegt hij dat tegen mij. Dan kan ik daar rekening mee houden. Mijn zakgeld is bijna op, dus vraag ik om dat aan te vullen. Als ik iets nodig heb, zorgt hij daar meteen voor. We praten daar goed over en dat is belangrijk.’

Begeleid zelfstandig wonen in woonhuis De Boomgaard

‘Ik stond een tijdje op de wachtlijst voor woonhuis De Boomgaard in Ravels, maar hier verblijf ik ondertussen al bijna twee jaar. Ik leef hier samen met zestien andere volwassenen met een verstandelijke beperking. Elf mensen wonen in het woonhuis en vijf mensen hebben elk een studio zoals ik. Mijn studio was vroeger een fietsenhok en die van mijn buurman stond vol toiletten.’

‘Door de week is hier 24 uur op 24 begeleiding. In het weekend niet, maar dan kunnen we naar het woonhuis gaan. Elk huis wordt gestuurd door een coördinator. Bij problemen kunnen we daar aankloppen. Iedereen heeft ook een individuele contactpersoon. Als ik een vraag heb of een afspraak wil maken bij de dokter regelt die persoon dat voor mij.’

‘Het woonhuis organiseert leuke activiteiten. Als de zon schijnt, springen we op onze fiets om een toertje te maken. We zijn een sportieve bende, want wij fietsen, wandelen, zwemmen en gaan soms zelfs paardrijden.’

‘Af en toe doen we creatieve dingen. In het atelier maken we potten van klei, kaarsen of kerstkaartjes. Deze week heb ik nog een pot gemaakt.’

‘Ik werk zoals alle andere mensen’

‘Ik werk vrijwillig in een woonzorgcentrum, bij een dagopvang en bij een kippenboer. In het woonzorgcentrum haal ik samen met een verzorgster mensen uit bed, zet ze in een rolstoel en breng ze naar activiteiten. Soms ga ik rond met koffie of help ik bij het eten.’

‘Daarnaast help ik in een Collectief Autonome DagOpvang die overdag ouderen en zorgbehoevenden opvangt. Ik bezorg iedereen een leuke dag door samen te koken, koffie te drinken en spelletjes te spelen.’

‘Bij de kippenboer ga ik eieren rapen in de stal en help ik aan de band. Ik werk zoals alle andere mensen, maar verdien er niets mee.’

De drempel van verliefd worden

‘Verliefd worden is voor ons vaak een uitdaging. Vanaf 23 november wordt het programma Cupido Ofzo uitgezonden op VTM. Karen Damen en Ruth Beeckmans gaan dan op zoek naar een date voor acht vrijgezellen met een beperking of stoornis. Ik hoopte dat ik op die manier iemand zou vinden, dus schreef ik me in. Uiteindelijk ben ik niet gekozen.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door VTM (@vtm.be)

‘Het is moeilijk om een leuke vriendin tegen te komen. Wij worden dan verlegen en een beetje bang. Dat is echt een gevoelige snaar.’

‘Ik zou graag een vriendin hebben die dezelfde hobby’s en interesses heeft. Het zou leuk zijn mochten we van dezelfde dingen houden zoals samen gaan fietsen.’

Tekst: Fien Engelen, foto’s: ©Bernard Armakye