Wist je dat de modesector één van de meest vervuilende sector is? Ondanks de vele onderzoeken, documentaires en berichten hierover, wordt er niet voldoende aandacht gehecht aan deze sector. Sommige onder ons recycleren, eten gezonder, verbruiken minder water en energie, kopen zonnepanelen aan, … maar toch is er op vlak van kledij nog onvoldoende verandering. Modeleerlingen exposeren hun zelfgemaakte duurzame kledij in Leietheater.   

De leerlingen van de afdeling Mode en Leiepoort campus Sint-Vincetius willen dit jaar hun focus leggen op eerlijke mode. ‘Er worden grondstoffen gebruikt die met respect voor mens en milieu zijn gemaakt, oude grondstoffen die worden herbruikt in plaats van nieuwe materialen te gebruiken’, deelt technisch adviseur-coördinator Carine Deleersnijder mee.  ‘In normale omstandigheden organiseren ze jaarlijks hun modeshow, maar door het coronavirus is dat in het water gevallen. In het kader van de Fair Trade worden in Deinze heel wat activiteiten georganiseerd, waarvan de filmvertoning van The True Cost in het Leietheater. De modeleerlingen zorgen voor een omkadering van deze filmvertoning. Er werden een 20-tal paspoppen met de creaties van studenten over verschillende graden heen tentoongesteld.’   

The True Cost

“The True Cost” is een filmdocumentaire over de wereld achter onze kledingkast. Het toont de impact van fast fashion. Het opent ogen op de impact die wegwerpmode heeft op de mens, maatschappij en natuur. Het draait rond kleren die we dragen, de mensen die ze maken en de impact die het heeft op onze wereld. 

‘Omdat de “True Cost” toont wat allemaal fout loopt in de fast fashion, vormde onze tentoonstelling voor de bezoekers een mooi contrast om te tonen dat het ook anders kan. Het is ook vanuit die overtuiging dat onze leerlingen aan de slag waren gegaan.’

 

View this post on Instagram

 

A post shared by The True Cost (@truecostmovie)

Recycling en upcycling

De leerlingen hebben, elk op hun niveau, rond recycling en upcycling gewerkt. ‘De eerste graad heeft delen van oude kledingstukken in een nieuwe creatie herbruikt, met name een barbecueschort. Het tweede jaar heeft aan upcyclen gedaan van oude jeansbroeken naar nieuwe, draagbare creaties uit denim.  In de tweede graad kreeg nog een ander project vorm. Daar worden normaal door de leerlingen basic stoffen bewerkt met diverse grafische technieken om tot een nieuw, uniek design te komen. Uit de zelf ontworpen stoffen wordt dan een damesbloes gemaakt. In het kader van het ecologischer maken van onze creaties werd als basis geopteerd voor een “Bio & Fair Trade” weefsel, gecertificeerd door de internationale Fair-Trade organisatie. Het derde graag heeft aan upcyclen gedaan van oude “Burberry”-regenjassen naar nieuwe, unieke modische jassen.’   

Slecht voor het milieu

De productie van nieuwe kleding is erg slecht voor het milieu, het kost een enorme hoeveelheid water om katoenplanten te laten groeien. Toch blijven mensen shoppen bij kledingketens als ZARA, Bershka, H&M, … ‘Gezien de druk die fast fashion op mens en planeet legt, is de huidige manier van werken niet vol te houden. Steeds meer consumenten eisen eerlijke mode, zodat dit het model van de toekomst wordt. De enige reden dat fast fashion vandaag nog de bovenhand haalt, is de veel lagere prijs. Hoe meer mensen evenwel inzien wat de maatschappelijke kostprijs betekent van goedkope kleding, hoe meer dit businessmodel zal afbrokkelen.’

Iedereen kan zijn steentje bijdragen

Iedereen kan in dit verhaal iets bijdragen. Ga eens kijken in je kleerkast welke kleren je niet meer draagt.  Er zijn gelukkig veel manieren om kleding een nieuw leven te geven. Zo kun je kleding ruilen met vrienden, het weggeven, of verkopen. Je kan met de technologie je kleding verkopen of kopen via apps zoals Vinted, Market Place, United Wardrobe, … Daarnaast zijn er ook regelmatig kledingmarkten.

Zoals je kan zien, zijn er veel mogelijkheden die niet veel moeite vragen. Maar we zijn er nog lang niet. Gelukkig groeit de beweging van producenten en consumenten die dit belastende mode-systeem wil veranderen. 

Tekst: Coralie Verplancke, foto: © Carine Deleersnijder