Vroeger stond Nsimba Shaolin Showman Colorado (59) als professionele worstelaar zelf in de boksring. Nu probeert hij jongeren van straat weg te houden met zijn vechtsportclub Brussels Young Wrestling Style. Naast sport biedt hij jongeren een uitlaatklep, want vechten doe je in de ring en niet op straat.

Nsimba Bafuka heeft Congolese roots en groeide op in een buitenwijk van Kinshasa. In 2000 kwam hij naar Brussel waar hij de club Brussels Young Wrestling Style oprichtte. Kinderen vanaf vier jaar leren worstelen, judo en karate in hartje Brussel. Zelfverdediging is een belangrijke factor in het leerproces van de verschillende vechtsporten.

Bafuka is een professionele worstelaar. Deze sport is gekend als een vorm van theater waarbij worsteltechnieken worden gecombineerd met entertainment. Professioneel worstelen focust zich vooral op het showgehalte. Bij traditioneel worstelen daarentegen valt het spektakel weg. Daar is het doel om de tegenstander met beide schouders op de grond te krijgen.

Shaolin Showman Colorado

Op elfjarige leeftijd begon de sportcarrière van Bafuka. Met zijn zwarte gordel judo, karate en ju-jitsu kent hij de kneepjes van het vak. Daarom kennen sportliefhebbers hem vooral als Shaolin Showman Colorado.

Onder deze befaamde ringnaam won hij in de Democratische Republiek Congo de ene worstelwedstrijd na de andere. ‘Shaolin’ verwijst naar de verschillende disciplines die hij beheerst en ‘Showman’ staat voor zijn liefde voor spektakel en entertainment tijdens de wedstrijd. ‘Ik vind het showgedeelte leuk omdat dit deel het publiek echt boeit’, legt Bafuka uit.

Vechtsport als uitlaatklep

Bafuka is niet altijd een fan van films omdat de meeste films die ‘s avonds worden uitgezonden volgens hem geen betekenis hebben. ‘Jongeren zien filmfiguren gekke dingen doen en willen hun gedrag vaak nabootsen’, zegt hij. ‘Dat gedrag is meestal gewelddadig.’

‘Films zouden mensen moeten onderwijzen om te laten zien dat geweld niet oké is’, vindt Bafuka. ‘Het is niet de bedoeling dat mensen leren hoe ze een wapen van een politieagent moeten afpakken. Zij dragen geen wapen om iemand pijn te doen.’

Bafuka volgde een aantal jaar geleden een veiligheidscursus. Zijn leraar vertelde hem dat hij zijn hele leven een pistool bij zich droeg, maar nooit gebruikte. Dat gaf Bafuka een opgelucht gevoel. ‘Ik zei tegen hem dat hij dankbaar moet zijn dat hij nooit zijn wapen nodig had. Hij deed zijn werk goed en dat is juist de rol van een politieagent’, zegt Bafuka.

Als je iets leert, wil je dat toepassen. ‘Dat geldt ook voor mensen die met geweld bezig zijn. Ze leren om mensen te pijnigen, dus willen ze tonen wat ze kunnen. Zo brengen ze zichzelf vaak in moeilijkheden.’ Dat is volgens Bafuka een probleem dat bijdraagt aan criminaliteit.

‘Tegenwoordig halen politieagenten vaker hun wapen tevoorschijn’, concludeert Bafuka. ‘Hierdoor zijn vechtsporten steeds meer nodig in onze samenleving. Sportclubs proberen jongeren te ondersteunen door sport als uitlaatklep aan te bieden.’

Vechten doe je in de ring en niet op straat 

Bafuka keurt geweld af. Enkel zelfverdediging rechtvaardigt hij. ‘Als iemand je aanvalt, moet je jezelf kunnen verdedigen’, zegt hij. ‘Maar ik zou nooit iemand expres pijn doen buiten een officiële wedstrijd.’

‘Ik zou nooit iemand expres pijn doen’

Hij is ervan overtuigd dat een aanval proportioneel moet zijn. Praten met elkaar na een incident verkiest hij boven alles, maar soms kan je niet anders dan in de verdediging gaan. Zijn eigen mening over geweld probeert hij mee te geven aan zijn atleten, want vechten doe je in de ring en niet op straat.

Naast trainer ook opvoeder

Voor jongeren uit Brusselse wijken biedt Bafuka naast sport ook begeleiding. ‘Hier komen jongeren sporten met sociale problemen, maar dat wil niet zeggen dat ze misdadigers zijn’, legt hij uit.

‘De club heeft vaak een negatieve reputatie omdat mensen denken dat hier criminelen rondlopen. Dat klopt niet. Jongeren komen vooral puur voor de sport omdat ze interesse hebben in de kunst van vechtsport.’

Bafuka ziet zichzelf niet alleen als trainer. Ook zijn opvoedkundige rol ligt hem nauw aan het hart. ‘Ik wil mijn atleten helpen waar nodig.’

Les Enfants de Kinshasa

Bafuka blijft actief als trainer en begeleider in de Democratische Republiek Congo. Daar mogen kinderen pas vanaf zeventien jaar de sport catch beoefenen. Hierdoor ontwikkelen ze op jonge leeftijd een brede basis aan vechtsporten zoals worstelen volgens de Grieks-Romeinse stijl. Slagen en schoppen mag niet. Enkel grepen boven de gordel, van heup tot hoofd, zijn toegelaten.

Niet alle kinderen krijgen de kans om te sporten. Daar wil Bafuka iets aan veranderen. Voor zijn project Les Enfants de Kinshasa keert hij regelmatig terug naar zijn thuisland met (sport)materiaal zoals boeken en sportkledij om jonge atleten te ondersteunen.

‘Eén keer dacht ik dat ik voldoende mee had voor een honderdtal kinderen’, zegt hij. Toen hij aankwam stonden er meer dan 100 kinderen ongeduldig te wachten op een boek. ‘Vol schaamte vertelde ik dat ik al mijn materiaal ging houden, want ik wist niet aan wie ik het moest geven. De volgende keer nam ik extra spullen mee zodat ik iedereen iets kon geven.’

Wil je meer weten over Nsimba Bafuka en zijn club? Bekijk dan hieronder de reportage.

Ex-professionele worstelaar Nsimba Bafuka richt Brusselse club op om jongeren te ondersteunen

Tekst: Fien Engelen, reportage en foto’s: © Fien Engelen en Amber Vanneck