Julius Caesar zei ooit: ‘de Belgen zijn de dappersten aller Galliërs.’ Hij had het daar vooral over Ambiorix. Toch schuilt er in de Limburgse stad Tongeren meer cult dan de Gallo-Romeinse periode. Het verhaal van Cercle Tongeren bijvoorbeeld. Ooit tweedeklasser in het Belgisch voetbal, nu rest er van de club enkel nog een verlaten tribune. Het veld waar vroeger spelers als Jos Daerden en Lei Clijsters furore op maakten, is nu een wei geworden waar nog enkel paarden op staan te grazen.

Tongeren telde in de oorlogsjaren twee clubs die in de hogere regionen van het Belgisch voetbal speelden. Eentje daarvan is Cercle Tongeren. Wanneer er in 1944 de derby tegen Hasselt op het programma staat, slaat het noodlot toe.

Wanneer de Duitsers tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog steeds meer verliezen te verwerken krijgen, besluiten ze dat alle Belgische mannen zich voor februari moeten aanbieden bij de Rijksarbeidsambt om er verplicht te werken. Niet iedereen doet dit.

Tijdens de wedstrijd tussen Cercle Tongeren en Hasselt houden de Duitse troepen een razzia om de mannen die zich niet aangeboden hadden, op te pakken. Honderden mannelijke supporters worden opgepakt. De spelers vluchten de kleine catacomben in waar ze zich verschuilen.

Na de Tweede Wereldoorlog geraakt Cercle Tongeren sportief nooit meer aan de top. Na enkele degradaties volgt er in 1969 zelfs een fusie met die andere Tongerse club Patria FC Tongeren. De nieuwe club SK Tongeren speelt nog even in dit stadion waarna het naar De Motten, het stadion van Patria FC, trekt. Sindsdien wordt het voetbalveld als wei gebruikt.

Hoewel er al jaren niet meer gevoetbald is, staat de tribune er nog altijd. Maar de natuur is het stadion stilletjes aan aan het overnemen. Zo staan er geen supporters maar op de tribune, maar enkel nog planten. Het voetbal is weg, maar de herinneringen blijven.

Tekst en foto’s: © Jens Jacobs