03/12/2020

Orthopedagoog Laurens wil extra aandacht voor Internationale dag voor personen met handicap

Op 3 december is het de Internationale dag voor personen met een handicap. Op deze dag zijn we extra attent voor enkele problemen waarmee mensen met een handicap dagelijks te maken krijgen. Laurens Henderieckx, student Orthopedagogie aan Thomas More, legt uit waarom het belangrijk is dat mensen met een beperking genoeg aandacht krijgen, zeker in een jaar vol coronamaatregelen. ‘Mensen met een beperking zullen zelf niet snel aan de alarmbel trekken.’

 

Ongeveer 15 procent van de wereldbevolking heeft een beperking. Vaak wordt vergeten dat deze mensen ook een plaatsje in de maatschappij verdienen. Dat ook zij studeren, werken, sporten en proberen het beste uit hun leven te halen. Kortom, niet elke beperking is dezelfde en ook mensen met een beperking proberen een zelfstandig leven te leiden, net zoals mensen zonder beperking dat doen. Laurens is een student Orthopedagogie aan Thomas More en koos voor deze richting omdat hij mensen wil ondersteunen voor wie de samenleving te zwaar is.

 

Mentale gezondheid

‘Ik wil mensen met een beperking begeleiden in het dagelijkse leven’, zegt Laurens. Hij loopt stage op een afdeling in Borgerstein, een instelling in Sint-Katelijne-Waver voor volwassenen met een verstandelijke beperking die al dan niet bijkomende beperkingen hebben. In Borgerstein wordt er vooral aan de fysieke gezondheid van de bewoners gedacht. ‘Ik doe stage in een instelling waar er alles aan gedaan wordt om een grote coronabesmetting te voorkomen. Dit zorgt er voor dat de bewoners al sinds maart in een soort minilockdown zitten en dat heeft uiteraard effect op de mentale gezondheid’, zegt Laurens.

‘In mijn ogen worden mensen met een beperking door de samenleving in de steek gelaten als het gaat om de warmte en het sociaal contact die ze nodig hebben’

Deze doelgroep leeft anders al voor een stuk gescheiden van de maatschappij en de kloof is nu nog groter geworden. Ze nemen niet meer deel aan de samenleving en zijn al maanden niet meer naar hun gezin thuis geweest. ‘In mijn ogen worden ze door de samenleving in de steek gelaten als het gaat om de warmte en het sociaal contact die ze nodig hebben’, zegt Laurens.

 

Steun en toeverlaat

‘Ik merk dat de bewoners meer aandacht vragen van de begeleiding. We doen wat we kunnen, maar als er een 70-jarige vrouw op je schoot komt wenen, wordt het voor jezelf ook zwaar’, vertelt Laurens. In theorie mogen begeleiders geen lichamelijk contact maken met bewoners van de instelling om besmettingen te voorkomen. Maar in de praktijk is dit onmenselijk. ‘Wij als begeleiding moeten ons sterk houden omdat onze gasten dit niet altijd kunnen. Maar ook wij hebben limieten’, voegt Laurens toe.

Laurens vindt het belangrijk dat er in een jaar zoals 2020, waar eenzaamheid de kop opsteekt, genoeg aandacht wordt geschonken aan mensen met een beperking. ‘Ze zullen zelf niet snel aan de alarmbel trekken. Mensen zonder beperking zullen sneller aangeven dat het voor hen even te veel wordt. Deze mensen niet, het is aan ons om er voor hen te zijn’, zegt Laurens.

2020 is voor iedereen een moeilijk jaar. Praat daarom met elkaar, geef elkaar warmte en heb respect voor begeleiders zoals Laurens die mensen met een beperking ondersteunen.

 

Tekst: Jolien Ceulemans, foto: ©Laurens Henderieckx