Armeense jongeren roepen op aan niet-Armenen om hun oogkleppen af te zetten, hun leesbril eens goed op te zetten en in te zien dat er veel meer gaande is dan een conflict om grond. Liana Davtyan (27) zit al sinds het begin van de oorlog tussen Azerbeidzjan en Armenië in een groepschat samen met andere Armeense jongeren om te kijken wat zij voor hun land kunnen betekenen. Zij organiseren samen onder andere inzamelacties om Armenië te steunen.

De recente oorlog tussen de twee buurlanden brak voor het eerst uit op 12 juli 2020, maar stopte al na enkele dagen. Later werd op 27 september het vuur opnieuw geopend. Beide landen wijzen met de vinger naar elkaar als het aankomt op wie de oorlog startte. Het conflict zou gaan over het gebied Nagorno-Karabach (Artsakh), een vooral door etnische Armeniërs bewoonde enclave in Azerbeidzjan.

Het is niet de eerste keer dat deze twee landen met elkaar in de clinch liggen. Voormalig Sovjet-Unie leider Jozef Stalin kende Nagorno-Karabach in 1923 toe aan Azerbeidzjan terwijl het oorspronkelijk Armeens grondgebied was. Na de val van de Sovjet-Unie barstte het conflict tussen beide landen los, met als inzet het stuk grond. De VRT spreekt van een ‘vergeten conflict’ dat nu weer komt opwaaien, maar dat voelt voor veel Armenen niet zo aan. Zij zijn in al die jaren niets vergeten. Desondanks tekenden op 10 november 2020 Rusland, Armenië en Azerbeidzjan een staakt-het-vuren akkoord.

‘Op de screenshot zag ik een Armeense soldaat aan een staaf gespitst, zoals een varken aan een spit.’

Geschiedenis herhaalt zich

De Armeense bevolking kende in 1915 al een genocide waarbij volgens de Armeense autoriteiten meer dan anderhalf miljoen Armenen het leven lieten. Zij zijn er nu ook van overtuigd dat het huidige conflict niet enkel om grond draait. ‘Er circuleren meerdere filmpjes op het internet van Armenen die worden gefolterd en vermoord. Ik kan er zelf niet meer naar kijken en dat hoeft ook niet. Ik weet wat er gaande is, maar veel mensen hier zien niet in wat er daar gebeurt.’, zegt Davtyan. ‘Iemand stuurde mij een video, maar ik wou het niet bekijken. Ik vroeg waarover de video ging en ik kreeg een screenshot van het einde van dat filmpje als antwoord. Op de screenshot zag ik een Armeense soldaat aan een staaf gespitst, zoals een varken aan een spit.’

Net daarom komen de Armeense jongeren in België op voor hun land. De Armeense bevolking wil niet nog eens een genocide meemaken. Turkije houdt na meer dan 100 jaar nog altijd voet bij stuk dat er nooit een genocide heeft plaatsgevonden. Volgens hen ging het enkel om een burgeroorlog. ‘We kunnen pas verder als Turkije de genocide erkent. Ons volk kan niet aan het helingsproces beginnen als de feiten niet worden toegegeven.’, aldus Davtyan. Inmiddels hebben meerdere Europese landen de genocide daarentegen wel erkend.

Foutje van de firma

Volgens de Armeense jongeren wordt er door de Belgische media te weinig aandacht besteed aan de conflicten in hun thuisland en sluipen er hier en daar ook fouten in de berichtgeving. ‘VRT heeft in hun journaal een reportage getoond over een zogezegd Azerbeidzjaanse dokter die gewonde Azerbeidzjaanse soldaten in het ziekenhuis in Stepanakert (n.v.d.r. hoofdstad van Nagorno-Karabach) verzorgt. De meest simpele factcheck zou al aantonen dat dit niet klopt, aangezien er enkel Armeniërs wonen en werken in Stepanakert’, zegt Davtyan. Samen met enkele anderen heeft Davtyan naar VRT gemaild om het aan te laten passen in hun reportage dat het over Armeense mensen ging. VRT heeft aan hen laten weten dat ze dit ook zouden doen.

Het gebeurt volgens Davtyan wel vaker dat de media dingen verdraait. ‘Op een gegeven moment kwamen we in de media met een van onze protesten, maar niet omdat we opkwamen voor wat er gaande is in Artsakh. Er werd enkel gefocust op het feit dat een aantal mensen geen mondmasker droegen.’, aldus Davtyan. Het artikel van Het Laatste Nieuws (HLN) luidde dan ook: Betoging in Brussel alsof coronavirus niet bestaat.

‘Een week ervoor was er een protest van Vlaams Belang in Brussel waar er ook mensen geen mondmasker droegen en daar sprak HLN over een echt succes.’, zegt Davtyan. Het HLN artikel waar Davtyan naar verwijst is: Protestrit voor Vlaams Belang in Brussel: “Hier zijn 5.000 auto’s, een ongelooflijk succes” Het is weliswaar Tom van Grieken, voorzitter van het Vlaams Belang, die deze uitspraak deed en niet de krant zelf.

Men kan zich wel de vraag stellen waarom de koppen van deze artikels zo verschillen. Beide artikels bevatten foto’s waarop mensen zonder mondmasker te zien zijn. Waarom focust maar één van de twee koppen op het niet dragen van een mondmasker en het niet naleven van de maatregelen?

Kristalhelder

Elk jaar op 24 april herdenkt de Armeense gemeenschap de genocide van 1915. ‘We houden normaal gezien een mars in Brussel die eindigt bij de Turkse ambassade. We vragen daar ieder jaar opnieuw om de erkenning waar we al zo lang op wachten.’, aldus Davtyan. Hoe men het nu draait of keert, de boodschap van de Armeense bevolking is duidelijk: erkenning. Erkenning voor het verleden en erkenning voor het heden.

Tekst: Esmée Beurze, Foto: © Elen Davtyan