Vijf jaar na haar succesvolle debuut met Het Smelt keert Lize Spit terug met een nieuw boek. Ik ben er niet vertelt het verhaal van de Brusselse Leo die al tien jaar lang lief en leed deelt met haar vriend Simon. Tot op een moment alles verandert: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. ‘Het is een heel persoonlijk boek omdat het een onderwerp is dat iets voor mezelf teweeg had gebracht.’ Het boek is een terugblik op hun liefde en op Simons geestelijke ontsporing.

‘Ik ben heel opgelucht nu het boek uit is. Ik voel dat er veel mensen op gewacht hebben en ook op een soort blind vertrouwen het gekocht hebben. Ik had dat heel erg onderschat, aangezien ik vergeten was hoeveel mensen Het Smelt hadden gelezen en uitkeken naar het nieuwe boek.’ Waarom opgelucht? Lize geeft toe dat ze last had van faalangst bij het uitbrengen van dit boek. ‘Ik worstelde met de verwachtingen en wou dat het tweede boek beter was dan het eerste. Dat maakte het schrijven lastig.’ Die angst lijkt onterecht, want haar tweede boek wordt warm onthaald.

Het Smelt was het best verkopende debuut van het afgelopen decennium, maar ook Ik ben er niet lijkt records te breken. ‘Het ging zo snel in het begin, dat die tweede druk al werd aangezet voordat het boek in de winkel lag. De vraag in de boekhandels was zo groot dat ze snel hebben moeten bijdrukken.’ Ondertussen is zelfs de derde druk al begonnen.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Das Mag (@dasmag)

Haar tweede boek heeft vier jaar op zich laten wachten, wat voor de 32-jarige schrijfster niet zo’n probleem is. ‘Ik vind zelf dat vier jaar niet per se heel lang is om een boek te schrijven. Boeken ontstaan altijd op een andere manier. Soms slalom je heel lang om dan uiteindelijk een korte afstand af te leggen. En bij dit boek heb ik ook niet de meest efficiënte werkmethode gebruikt.’ Het moeilijke thema van een manische depressie heeft daar ook mede voor gezorgd. ‘Ik wou de ziekte voelbaar maken voor de lezer en zocht naar de beste manier om dat te vertellen. Omdat het een ziekte is die nooit overgaat, dacht ik eerst het koppel tien jaar lang te volgen. Het verhaal viel pas op zijn plaats toen ik besloot maar een jaar uit hun leven te belichten.’

Ook andere factoren hadden invloed op haar schrijfproces. Zo was er natuurlijk eerst de successtorm van haar debuut. Die ging gepaard met een drukke promotour en tegelijkertijd de voelbare druk voor een tweede boek. ‘Het is niet zo dat ik het boek maanden liet liggen. Ik heb er in die vier jaar elke dag aan zitten werken. Ik was niet snel tevreden, ook uit angst voor reacties van mensen. Het willen groeien als schrijfster en iets beter willen maken dan het vorige, maakten het schrijfproces heel lastig.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Das Mag (@dasmag)

Naast de positieve reacties zijn er ook enkele negatieve recensies verschenen. ‘Ik had wel verwacht dat ik ook kritische recensies ging krijgen, omdat je ook een soort van moet afrekenen met het succes dat je al gehad hebt.’ Lize laat weten dat ze blij is dat ze die kritiek gekregen heeft: ‘Ik denk dat ik met Ik ben er niet nog iets te hard gehoopt had de critici te overtuigen. Ik besef nu dat dat niet lukt en ik daar niet meer naïef in moet zijn. Het is misschien niet leuk om zo’n kritiek te krijgen, maar het is anderzijds een cadeau.’

Met die mindset kijkt ze uit naar haar derde boek. ‘Ik heb het gevoel dat mijn derde boek veel meer een boek gaat zijn voor mezelf en de lezers die mij tot nu toe zo gesteund hebben.’ Lize weet in grote lijnen ook al waarover het nieuwe verhaal zal gaan. ‘Bij mij vormt een boek zich gek genoeg altijd met het plot. Ik ken de personages en het thema van mijn nieuwe boek, maar nu moet ik nog nadenken over wat de lezer te weten wilt komen en waar de spanning in zit.’

Het is nog af te wachten wanneer het nieuwe boek zal verschijnen. Of het opnieuw vier jaar op zich laat wachten, weet Lize nog niet, maar het zal alleszins niet voor binnenkort zijn. ‘Ik moet mijn vorige boek nog uitzweten voor ik opnieuw kan beginnen schrijven. Sinds het uitgeven van Ik ben er niet, heb ik het document niet meer geopend. Maar ik kijk er heel erg naar uit, omdat ik het gevoel heb meer vrijheid te hebben met het derde boek.’

Tekst: Elien Dillen, foto: © Lieve Blancquaert