18/03/2021

Studente Yentl Helpens kampt met angststoornis: ‘Genezen nooit, maar het komt altijd weer goed’

De 20-jarige studente leerkracht lager onderwijs Yentl Helpens worstelt al vijf jaar met een angststoornis. Anxiety of een angststoornis, is een mentale aandoening die het dagelijkse leven bemoeilijkt. ‘Op bepaalde momenten heb ik zo’n grote stress, dat mijn lichaam begint te trillen. Ik kan niets meer zien of horen. Je geeft het op dat ogenblik een beetje op’, vertelt Yentl. Ondanks verschillende tegenslagen, raapt ze de moed bijeen om haar verhaal te delen.

‘In de tweede graad van het middelbaar onderwijs kwam mijn angststoornis voor het eerst op. Ik wist niet wat er mis was, dus begon ik mijn symptomen te googelen. Hoofdpijn, trillingen, zweethandjes, veel stress en niets meer rondom u horen of zien. Ik kwam al snel uit bij anxiety. Uiteindelijk ben ik in het zesde middelbaar gewoon beginnen huilen tijdens een les omdat het me allemaal teveel werd.’

Triggers

‘Ik ben extreem gevoelig aan andermans meningen. Mensen moeten me nog maar een bepaalde blik geven of ik denk al dat er iets mis is met mij. Ook grote groepen mensen waarvan ik maar enkele gezichten ken, bezorgen me veel stress. Ik vraag me meteen af welke mening ze over mij vormen. Al die kleine beetjes stress hopen op tot één grote bol, en dat leidt tot een paniekaanval.’

‘School speelt ook een belangrijke factor. In mijn oude middelbare school waren mijn paniekaanvallen op z’n ergst. Niet dat het middelbaar stom was, maar ik voelde me niet 100% op mijn gemak bij de mensen rondom mij. Als ik nu personen terugzie van mijn vroegere school, krijg ik automatisch een paniekaanval. Daarnaast is mijn thuissituatie ook niet altijd even gemakkelijk geweest. Soms heersen er spanningen in huis, die een paniekaanval kunnen triggeren.’

Behandeling

‘Na mijn huiluitbarsting in het zesde middelbaar, heb ik één leerkracht in vertrouwen genomen. Zij was degene die me de stap heeft doen zetten om hulp te zoeken. Enerzijds was dat de moeilijkste stap die ik heb genomen, anderzijds ook de beste. Ik was enorm opgelucht. Eindelijk ging er iets gebeuren en ging er iets opgelost worden.’

‘Ik kreeg allerlei tips mee naar huis, die me uiteindelijk ook sterker hebben gemaakt als persoon’

‘Mijn ouders wisten op dat moment niet dat ik worstelde met paniekaanvallen, maar mijn docent heeft me aangespoord het hen vertellen. Aanvankelijk begrepen ze het niet. Ik was altijd de vrolijke spring in het huis Yentl, dus waarom zou ik naar een psycholoog willen gaan? Maar na een aantal weken stemden ze toch in.’

‘Om de drie weken ging ik naar de psycholoog. We spraken over hoe het thuis was, hoe het op school ging en hoe het met de vriendengroep ging. Als er op een van die gebieden een probleem was, gingen we op zoek naar de oorzaak en waarom ik daar een paniekaanval van kreeg. Ik kreeg allerlei tips mee naar huis, die me uiteindelijk ook sterker hebben gemaakt als persoon. Als er nu iemand in mijn familie hulp nodig heeft, sporen mijn ouders hen zelfs aan om een psycholoog op te zoeken. Daarnaast ging ik om de twee weken naar de leerlingenbegeleidster op school. Ik kwam altijd buiten met tranen, maar het hielp wel om alles eruit te laten en terug kalm naar de volgende les te gaan.’

Tips en tricks

‘Zorg ervoor dat in elke omgeving iemand weet wat er aan de hand is. Als je dan een paniekaanval krijgt, heb je iemand die je kan ondersteunen mocht je bijvoorbeeld even naar het toilet gaan. Dan hoef je niet lopen stressen over wat anderen over jou denken. Een goede vriendengroep waarbij je je comfortabel voelt, helpt je een pakweg vooruit.’

‘Ik ga altijd aan mijn angststoornis moeten werken, maar ik heb wel al veel vooruitgang geboekt’

‘Daarnaast zijn ademhalingsoefeningen een echte life saver geweest voor mij. Op mijn smartwatch kan ik op een knopje drukken, en dan ademt het met mij mee. Vijf seconden inademen, vier seconden vasthouden en zeven seconden uitademen. Dat is de grootste hulp tot nu toe geweest. Vooral ’s avonds wanneer je in bed ligt te piekeren, is dat een ideaal trucje. Even aan iets anders denken of jezelf een verhaaltje vertellen, zodat die piekergedachten verdwijnen.’

Vooruitgang

‘Genezen van anxiety gebeurt nooit, maar het komt altijd wel goed. Dat is echt mijn levensmotto geworden. Ik ga er altijd aan moeten blijven werken, maar ik heb wel al veel vooruitgang geboekt in vergelijking met vijf jaar geleden. Vroeger begon ik meteen te huilen als iets mis ging, maar nu kan ik mijn emoties beter controleren. ’s Avonds laat ik mezelf nog toe om even alles eruit te laten, maar niet meer in een vol klaslokaal (lacht).’

‘De overschakeling van het middelbaar naar hoger onderwijs heeft hier een grote rol in gespeeld. Die zomer is er een heleboel veranderd voor mij. Zo schreef ik me in als monitor voor een kinderkamp in Zwitserland, met mensen die ik nog nooit had ontmoet. Ik had super veel stress, maar die eerste dag op kamp was de tofste dag dat ik in een lange tijd heb gehad. Daarna was ik ook zeker van mijn keuze om met de studie leerkracht lager onderwijs te starten. Mijn nieuwe klas leren kennen ging ook vlotjes door de gedeelde interesse. Die frisse start heeft me zelfzekerder gemaakt, anders zat ik dit interview zeker niet te doen.’

 

Heb je zelf nood aan een gesprek? Dan kan je terecht op de website van STUVO.

Tekst: Maaike Huegaerts, foto: ©Maaike Huegaerts