GENT – Voor de reeks Reporting the city, waarin boeiende stadswijken worden opgezocht, trekken 21bis-reporters Dries en Rune naar de stadswijk rond de Boekentoren, Sint-Pietersplein en Overpoort. Wanneer je met de trein aankomt in het station van Gent-Sint-Pieters voel je onmiddellijk dat deze stad leeft. Van een zakenman die on the road een broodje opeet, een hippe vader die met een bakfiets de stilstaande auto’s voorbij zigzagt tot een man die dronken geld vraagt aan iedere onverschillige passant. Al snel wordt het voor hen duidelijk: dit wordt geen onopgemerkte trip.

Wij zijn nog niet vaak in Gent geweest. Deze stad was eerder enkel ons doel voor een aantal doelgerichte bezienswaardigheden: van de Gentse Feesten tot het Lam Gods. Met een enorme dosis weetgierigheid stappen we in Mechelen de trein op richting Gent. We hebben onszelf voorgenomen om niet de weg op te zoeken via onze smartphone, maar ons te laten begeleiden door de weg te vragen aan een rasechte Gentenaar. Misschien komen we zo op plekken die we anders niet zouden zien. Een jonge kerel met een slobberbroek, een baggy trui en een sappig Gents accent vertelt ons aan het station dat we altijd rechtdoor moeten blijven wandelen en dat we dan automatisch het Sint-Pietersplein oplopen. Gelijk had hij. Na tien minuten rechtdoor stappen hadden we ons doel bereikt. Wanneer je een zijstraat van het plein ingaat, word je onmiddellijk aangestaard door een ontiegelijk hoog gebouw: de Boekentoren.

Kraainest

We hebben afgesproken met David Divan, eigenaar van café HUIS en zanger van Hermitage. Zijn café ligt in de Blandijnberg, een straat die overschaduwd wordt door de Boekentoren. Wanneer we voor de voordeur van het café staan, worden onze ogen doorprikt door stellingen. Plots horen we een stem die onze namen roept. We zien het hoofd van David geparkeerd door een raam op de tweede verdieping van het café. Hij roept dat hij naar beneden komt. Op het moment we het café binnenstappen, voelen en zien we meteen dat de crisis het café heeft stilgelegd. Het is er donker, tafels en stoelen staan op elkaar gestapeld en het toilet wordt omgeven door vuilnisbakken.

We ploffen ons neer in een stoffige zetel en worden belicht door een lichtkoepel boven ons. David is open, vriendelijk en weet goed wat hij wil. Hij houdt ervan om te praten met mensen. Dit is ook één van de redenen waarom er in HUIS leven werd geblazen. Hij vertelt dat de buurt goed aan elkaar hangt, het meer is dan een studentenbuurt en het café vroeger Kraainest heette omdat het gelegen is op het hoogste punt van Gent. Na ons gesprek stappen we naar de overkant van HUIS. Wanneer we achteromkijken, zien we dat David zich manhaftig stalt in de stellingen, die zijn café een andere dimensie geven. Hij kijkt kleinhartig naar de straat van zijn café. Alsof hij niet weet wat het volgende uur hem gaat brengen.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door HUIS (@naarhuisgent)

Student Kick-Off

Als je de Blandijnberg weer uitloopt, wandel je rechtstreeks het Sint-Pietersplein op. De grootte maar tegelijkertijd ook de leegte van het plein overvalt ons. Met de felle zon die het hele plein verlicht en de Sint-Pietersabdij op de achtergrond lijkt het alsof we op het Piazza Navona in Rome staan, maar dan zonder die fontein. We horen het geluid van spuitende verfbussen. Enkele stadsarbeiders maken bubbelcirkels voor de studenten. Op die manier kan er nooit een grote groep bij elkaar zitten en behoudt iedereen de nodige afstand. We hadden hier normaal gezien afgesproken met Thibaut Van den Hautte, één van de organisatoren van het grootste festival voor studenten in Gent: Student Kick-Off. Door de huidige coronamaatregelen nemen we later het gesprek telefonisch op.

We proberen ons voor te stellen hoe het Sint-Pietersplein er anno 2021 uit zou zien met feestende studenten die geen rekening houden met afstandsregels. Het evenement zou in ieder geval meer avontuur bieden dan de boterhammen etende studenten die nu het plein levend proberen te houden. Toch horen we plots, boven het geluid van de verfbussen van de stadsarbeiders, een ander soort spuitbus. De spuitbus danst op het ritme van reggaemuziek. Wanneer we, het geluid volgend, naar één van de uithoeken van het plein stappen, lopen we recht op een groep straatartiesten die experimenteert met felle kleuren en artistieke vormen. We vragen of we een foto mogen nemen, maar de man antwoordt vriendelijk dat hij dit niet wil, omdat het schilderij nog niet klaar is.

Ondernemende Overpoort

We lopen verder naar de Overpoort. Daar wachten Pieter Toch en Andreas De Vroe ons op. Zij zijn twee rasechte Gentenaars, jonge ondernemers en eigenaars van het danscafé Point Final. In een artikel in de krant lazen we dat zij in volle coronacrisis een nieuw studentencafé Toujours openden. In de inkomhal van hun café zitten de twee ondernemers mondmaskerloos van de zon te genieten. ‘Onze inkomhal is privéterrein dus hier moeten wij geen mondmasker dragen’, lachen de café-eigenaars. Ze nodigen ons uit om binnen te komen zitten. Eens ze beginnen praten, vallen ze niet meer stil. Het wordt al snel duidelijk dat de Overpoort voor hen meer is dan een feeststraat voor studenten. Zij groeiden op in deze buurt en zijn er nu de trotse eigenaars van twee panden. ‘Het is een collectief aan zaken’, legt Pieter uit. ‘We zijn geen concurrenten van elkaar en iedereen bewaart zijn eigen identiteit’, vult Andreas aan. Voor we naar de Overpoort kwamen, dachten we: ‘Als je niet wil feesten en zuipen kom je uit eigen beweging niet naar deze buurt’, maar door hun overload aan passie en enthousiasme trekken de twee jonge zaakvoerders wel onze ogen open. Wanneer we het café verlaten, komen we terug in de realiteit terecht. De Overpoort is een doorloopstraat geworden die snakt naar dronken studenten die de wettelijke decibels overschrijden.

We wandelen terug naar het station. Dit keer zetten we de gps van onze smartphone aan. We worden niet begeleid door een sappig, Gents accent maar door een alledaagse computerstem. Op de terugweg zeggen we tegen elkaar dat we aangenaam verrast zijn door de plekken die we gezien hebben en de personen die we hebben ontmoet in Gent. Omdat de drie buurten gekend staan als een habitat voor studenten, dachten we dat we enkel studentenverhalen gingen horen. Achteraf kunnen we alleen maar concluderen dat de buurten rond de Boekentoren, het Sint-Pietersplein en de Overpoort meer zijn dan alleen maar een studentenbuurt.

Duik dieper in de verhalen van de route die we hebben afgelegd in Gent:

Plan je een citytrip naar Gent na de lockdown? Vergeet dan niet de buurt rond de Boekentoren, het Sint-Pietersplein en de Overpoort te bezoeken. Bekijk hier alvast onze route:

LINK STORYMAP

Tekst en reportage: Dries De Vis en Rune Carremans, muziek: Small Guitar, foto’s: © Dries De Vis en Rune Carremans