Samen met studentes Lynn Detrixhe (22), Moosha Le Noir (19) en voorzitter van Gentse Gidsen Mieke Thienpont nemen wij de omgeving Citadelpark/Bijloke eens onder de loep en tonen wij aan jullie dat deze omgeving van alles te bieden heeft aan studenten: de beste spaghetti van Gent, verborgen parels en meer cultuur dan je neus aankan. Dit artikel maakt deel uit van de reeks Reporting the city, waarin onze 21bis-reporters boeiende stadswijken opzoeken.

Wanneer je een kijkje neemt op Google en je de woorden ‘Citadelpark Gent’ intypt, komen er enkele zoekopties op waarvan je meteen een wenkbrauw omhoog trekt. Moord, gevaar, slechte reputatie,… Een buurt waar je dus best wegblijft, zou je in eerste instantie denken. Volgens Lynn, Moosha en Mieke is dit alles behalve waar.

‘Ik sta naast den Basic Italian’
Het station Gent-Sint-Pieters ruikt naar pasta en koffie wanneer we richting de ontmoetingsplaats stappen. We spraken vandaag af met Lynn en haar vriendin Moosha. Twee studenten journalistiek die het Citadelpark en de Bijloke even goed kennen als een vis in het water. 

Onze telefoon licht op wanneer we een berichtje ontvangen. ‘Ik sta naast den Basic Italian’. Vandaar die sterke pastageur dus. Gewapend met een donkerblauwe paraplu, een waterdichte camera en onze brandende nieuwsgierigheid trotseren we het regenachtige weer dat vandaag over Gent hangt.

De wandeltocht door het ‘moordpark’ van Gent
Een korte wandeling van vijf minuten later, zien we het park al in de verte liggen. We zetten de eerste stappen in de groene omgeving en merken meteen een aantal historische beelden op. Dat het park al een lange geschiedenis achter de rug heeft, is meteen duidelijk. Stadsgids Mieke Thienpont bevestigt onze speculatie meteen.

‘Het Citadelpark is opgericht rond 1815-1830 op een plek waar een fort lag dat Gent moest beschermen tegen mogelijke aanvallen vanuit Frankrijk. Daarom heet het ook het Citadelpark, omdat er een citadel met een fort stond’, legt Mieke enthousiast uit aan de telefoon. ‘Dat is nu afgebroken en men heeft er het Museum voor Schone Kunsten van gemaakt.’

We nemen meteen een afslag naar rechts en lopen richting onze eerste stop. Wanneer we vragen wat de indruk is van het park, geven ze meteen een antwoord.

‘Het park heeft, zoals iedereen weet, een heel slecht imago. De moorden die hier zijn gebeurd, de verkrachtingen, enzovoort’, vertelt Moosha. ‘Daarnaast is het park in de avond en nacht heel slecht verlicht. In combinatie met het imago is dat natuurlijk een recept voor mislukking.’

In 2004 was het lijk van een studente teruggevonden in het park. Dit zorgde voor heel wat schrik bij studenten, om het park door te lopen. In de periode van 2013-2014, werden er verschillende verkrachtingen gemeld in de omgeving.

Mieke vindt het jammer dat het park een slecht imago heeft. ‘Zelf kom ik daar ‘s avonds ook niet, hoewel elk park diezelfde reputatie wel heeft. Je loopt ‘s avonds ook best niet rond in Central Park in New York. Er komt nu wel een herwaarderingsproject. Een heel plan waarin ze het imago van het Citadelpark willen verbeteren en het een park maken waar iedereen zich thuis voelt.’

‘Elk park heeft diezelfde reputatie wel. Je loopt ‘s avonds ook best niet rond in Central Park in New York’

Hoe verder we ons een weg banen door het park, hoe meer we heen en weer moeten springen om verschillende modderplassen te ontwijken. Achteraf gezien hadden we misschien toch niet onze stoffen sneakers moeten aandoen. Het geluid van kwakende eenden doet ons opkijken van onze modderige schoenen. We komen aan bij een klein vijvertje dat omringd is door gras en eenden. 

‘Dit is echt een super toffe plek om te zitten in de zomer’, knikt Lynn enthousiast. ‘De zon zit hier het langst en als het te heet is heb je altijd genoeg schaduw van de bomen. Er wordt doorheen heel het park gepicknickt, maar deze locatie is de topfavoriet.’

We hervatten onze wandeling en komen aan op een druk kruispunt in het park. De weg is nu gevuld met geparkeerde auto’s, terwijl een gids een groep toeristen aan het rondleiden is. Een eindje verder staan er twee kanjers van gebouwen. ‘Dit zijn twee topmusea. Het Museum van Schone Kunsten (MSK) staat meer bekend voor het klassieke stijl, terwijl het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK) eerder modern is.’ Moosha wijst de twee musea aan. ‘Ik denk dat onze favoriet SMAK is. Daar kunnen wij, of ik alleszins, uren rondlopen.’

We draaien ons om en staan meteen oog in oog met onze vierde en laatste hotspot in het Citadelpark. Een kleine waterval die uit een grote rots stroomt. We lopen een aantal trappen op en komen met z’n allen hijgend aan.

‘Amai’, zucht Lynn. ‘Ik moet echt aan mijn conditie werken.’ We lachen en nemen even de tijd om het uitzicht in te nemen. We bevinden ons namelijk bovenop de rots waar de waterval uitloopt. ‘Dit is een redelijk onbekend plekje waar je ook heel leuk kunt picknicken’, vertelt Lynn wanneer ze een beetje bekomen is. ‘Je bent ook afgelegen van andere picknickplekjes, dus je kunt luidop roddelen als je wilt.’

We klimmen terug naar beneden via de glibberige trappen en ademen nog eens de laatste keer het prachtige stukje natuur in. Tijd om de Bijloke te ontdekken.

Bijloke: een onderschatte bom van cultuur
Net buiten het park, lopen we de Kortrijksepoortstraat binnen. Een lange baan met gave graffiti en verlaten cafés. Terwijl we de grijze straat bekijken, stopt Lynn meteen met wandelen. ‘Shit! Ik loop er zelf al voorbij. Zo ‘verborgen’ is de volgende plek die ik jullie wil tonen’, merkt ze op. ‘Dit is echt de definitie van een verborgen parel.’

Ze neemt ons mee naar een geopende poort, tussen twee huizen in. Wanneer we door de poorten kijken, zien we een hoop trappen die naar beneden lopen. Aan het einde is een klein, gezellig, groen pleintje.

‘Hier kom ik echt super graag om even de rust op te zoeken’, zucht Lynn. ‘Wanneer het op de campus te druk is, kom ik hier regelmatig met Moosha mijn lunch opeten. Daarnaast kun je ook altijd naar hier komen om met de kano te gaan varen.’

In Gent mag je overal je kajak op het water, in de Leie, leggen. Nog een leuke manier om Gent te ontdekken: Pirates of The Caribbean style. We beklimmen terug de trappen en banen ons een weg naar de Coupure, een lange weg langs de Leie en een populaire locatie voor studenten om te genieten van het stralende zonnetje.

‘Vooral in de zomer is het hier niet normaal’, lacht Moosha. ‘Je ziet bij wijze van spreken meer studenten dan druppels water in de Leie.’ We lopen langs op de Coupure, richting onze volgende stop, en zien verschillende studenten hun kot verlaten of binnenkomen. Sommige met een zware koffer, sommige met een tas vol boodschappen. Het is ondertussen wel duidelijk: Gent is een echte studentenstad. Zeker als we het hebben over de buurt Bijloke en het Citadelpark. 90% Van de gebouwen hier zijn studentenkoten. 

 

 

‘Vooral in de zomer is het hier niet normaal druk. Bij wijze van spreken zie je meer studenten dan druppels water in de Leie’

De voorzitster van de Gentse Gidsen, Mieke Thienpont, vertelt dat de studenten de stad het imago heeft gegeven die het nu heeft. ‘Gent is een studentenstad en heeft ook die dynamiek die bijvoorbeeld Brugge niet heeft dankzij alle studenten. In normale tijden participeren die ook aan het dagelijks leven en daarom heeft Gent een hele jeugdig karakter.’

Voor we richting de volgende stop lopen, delen de twee studenten mee dat we even letterlijk een stop gaan maken. We zijn namelijk op weg naar de beste spaghetti van Gent: De Kastart. Lynn en Moosha lopen het restaurant binnen. Ze zijn van plan om een pot saus te kopen, zodat ze vanavond zelf spaghetti à la Kastart kunnen maken. ‘Sorry, maar wij verlekkeren ons hier al weken op’, glimlacht Lynn. ‘Ik denk dat elke student uit Gent weet waar ze naartoe moeten voor een goede pot spaghettisaus. En nee, het is niet de Carrefour.’

 

‘Ik denk dat elke student uit Gent weet waar ze naartoe moeten voor een goede pot spaghettisaus. En nee, het is niet de Carrefour’

Voor we terugkeren naar het station, lopen we even langs de Bijlokesite: een pleintje vol cultuur. Terwijl we de site betreden, horen we luid operagezang uit het dichtstbijzijnde gebouw komen. Het doet ons denken aan het zogezegde engelenkoor dat je hoort wanneer je door de poorten van de hemel loopt.

‘De Bijlokesite bestaat uit mega veel organisaties die zich bezighouden met cultuur. Er zit een muziekcentrum, het STAM museum en verschillende scholen’, legt Lynn uit.

Mieke Thienpont raadt ook de omgeving Bijloke aan, aan toeristen die geïnteresseerd zijn in kunst. ‘Ik zou het zeker aanbevelen aan meerwaardezoekers, aan mensen die meer geld te besteden hebben en geïnteresseerd zijn in kunst want die kunnen natuurlijk naar al de musea’, vertelt ze. ‘Ze kunnen ook naar de Boekentoren, de STAM of het muziekcentrum gaan. Eigenlijk heb je er heel veel.’

Zere poten en voldoening
Na onze stop bij de Bijlokesite, komen we terug aan bij onze ontmoetingsplaats: het station, dat er nog steeds even grijs en regenachtig uitziet als enkele uren geleden. Met natte haren, zere poten en heel veel voldoening, nemen we afscheid van Lynn en Moosha. 

We stappen het station binnen, dat ondertussen zo druk is als de vrijdagmarkt in Gent. Een bom van cultuur, lekker eten en oneindig veel hotspots voor studenten, dat is hoe we Bijloke en het Citadelpark kort kunnen omschrijven. Terwijl we op de trein stappen richting het ons meer bekende Mechelen, denken we maar aan één ding: beoordeel een boek nooit op de kaft.

Tekst: Jolien Pollet, Jens Vermeiren, Foto’s: Jolien Pollet