George Floyd (47), Daunte Wright (20), Michael Brown (18), Mawda (2), dit zijn namen waar we allemaal spijtig genoeg al eens van gehoord hebben. Fatal Encounters is een website die bijhoudt hoeveel mensen gestorven zijn door politiegeweld. De laatste cijfers van 3 januari 2021 tonen aan dat er 29.423 mensen gestorven zijn door politiegeweld. Dit zijn cijfers alleen maar uit de VS en in mijn ogen zijn het cijfers om u tegen te zeggen.

Door de cijfers van doden door politiegeweld komen mensen terecht in opstand. Wat helemaal normaal is. Door opstanden te organiseren is er hoop op verbetering. Beter nog, als er deze dagen sprake is van politiegeweld, zullen de aangewezen politiemensen sneller een straf krijgen. Sneller dan vroeger doordat ze dat niet meer in de doofpot kunnen steken dankzij sociale media. Of je daarmee het leven terug krijgt van het slachtoffer? Tuurlijk niet, maar het is een begin.

Alle kaarten liggen op tafel

Het ontstaan van politiegeweld, dat is niet uit het niets. Ik kan begrijpen dat het teveel kan worden voor een politievrouw of man als ze voor de zoveelste keer niet luistert. Is geweld de oplossing? Nee. Is je geweer boven halen en schieten de oplossing? Nee, enkel als je zelf als politieman in gevaar bent.

‘Niet elke politieman gebruikt geweld, niet elke Italiaan heeft in de mijnen gewerkt en niet elke Marokkaan is een terrorist.’

Het spijtige bij politiegeweld is dat je niet de hele situatie kent die zich ervoor afspeelt. Die ken je pas na getuigenissen en filmpjes. Dan nog moet je oppassen, op sociale media duiken er videootjes op over zulke incidenten. Die duren een aantal seconden, maximaal een aantal minuten. In mijn ogen duurt een interventie langer dan een paar minuten. Maar dat wil niet zeggen dat ik politiegeweld altijd uitsluit als er zoiets de ronde doet op sociale media. Nee, in mijn ogen moet je eerst naar het complete plaatje kijken en zoveel mogelijk te weten komen over het accident en dan pas kan je oordelen.

Denk twee keer na

Door al het politiegeweld zijn er mensen die tegen de politie zijn. Terwijl niet elke politieman of -vrouw politiegeweld gebruikt. Toch zijn er mensen die hen allemaal in hetzelfde hokje plaatsen. En daar loopt het dan fout in mijn ogen. Achter elke politievrouw en man schuilt er een persoon met een achtergrond. Al is het de zoon van of de moeder van iemand. Hun omgeving verwacht dat ze thuis komen van het werk. Net als de slachtoffers van politiegeweld. Het komt van twee kanten. ‘Niet elke politieman gebruikt geweld, niet elke Italiaan heeft in de mijnen gewerkt en niet elke Marokkaan is een terrorist.’

Door het politiegeweld is er veel wantrouwen voor de politie. Geweld zal misschien sneller een rol spelen tegen het politiegeweld.  Maar als er op een dag iets ergs gebeurt zoals een overval, dan zal de politie klaarstaan. En jij zal naar hen kunnen bellen voor hulp, die je gaat krijgen. Of je nu gekend bent bij de politie of niet. Moeten we hierbij eens niet stilstaan, vraag ik mij dan af? Geweld gebruiken, werkt dat dan zo goed? Ik zou zeggen, doe mee aan protesten tegen politiegeweld, maar doe het zonder geweld. En ja, er zijn ook verhalen die de ronde doen dat ‘witte’ moordenaars de nodige zorg krijgen. Dat klopt niet. Iedereen moet hetzelfde behandeld zijn, wat de huidskleur ook is of wat de origine ook is.

Tekst: Elèna Amella, foto:© Clay Banks, Gayatri Malhotra en  AJ ColoresUnsplash