Hoe moeilijk de stap van het middelbaar naar het hoger onderwijs ook is, de overgang van het hoger onderwijs naar een vaste job is minstens even moeilijk. De toekomst is een onzeker fenomeen en dat is niet anders voor net afgestudeerde studenten. Ook laatstejaarsstudente beeldende kunst Paulien de Hornois piekert vaak over de toekomst: ‘Met mijn studies kan ik overal terechtkomen, maar dit wil niet zeggen dat ik overal aanbiedingen krijg.’

Paulien studeert dit jaar af als illustrator. Als kunststudent twijfelt ze vaak over hoe haar toekomst eruit zal zien. Of ze een job zal vinden, of ze zal rondkomen op financieel vlak en of ze niet beter nog iets extra bijstudeert in een richting waar meer vraag naar is. ‘Ik surf regelmatig op de website cultuurjobs.be. Ik kijk gewoon graag naar de mogelijkheden, zodat ik een beeld kan vormen van waar ik eventueel terecht kan komen. Als illustrator moet je uiteindelijk gewoon geluk hebben dat iemand je opmerkt en je op die manier kan beginnen. Begrijp me niet verkeerd. Ik maak geen werken om geld te verdienen, eerder vanuit een innerlijke drang om kunst te maken. Maar ik moet wel realistisch blijven dat de kans bestaat dat ze mij niet opmerken en dan moet ik nadenken over andere opties. Ik wil later een chill leven lijden, maar ik zal kunst enkel en alleen blijven maken omdat ik het graag doe en niet omdat het moet.’

De kunststudente focust zich vandaag vooral op houtsneden, een zware techniek die veel energie en brute kracht vergt. Eerst moet je verschillende onderdelen uit het hout snijden. De niet weggesneden delen worden daarna ingeïnkt en gedrukt op een papier. Het hout vormt zo een soort grote stempel. ‘De houtsneden waar ik nu aan bezig ben, zijn gebaseerd op het boek van Delphine Lecompte. Haar gedichten zijn een vertrekpunt voor mijn verdere inspiratie. De beelden die ik maak hebben een mysterieuze representatie, zodanig dat er ruimte is voor interpretatie.’

Houtsneden vragen veel moeite en tijd. Het academiejaar loopt op z’n einde, waardoor ook de laatste loodjes beginnen door te wegen. ‘Na enkele dagen intensief aan een houtsnede te werken, heb ik even nood aan rust. De lessen gaan wel nog steeds door. De deadline van mijn scriptie is in zicht en er is nog wat theorie dat ik moet inhalen. Momenteel is het redelijk druk, dus leg ik de houtsneden even aan de kant. Wanneer ik bezig ben met theorie, teken ik tussendoor een beetje in mijn schetsboek. Dat vraagt iets minder energie, maar ik haal er nog steeds voldoening uit.’

‘Nog een reden waarom ik zoveel twijfel over de toekomst, is omdat ik denk dat ik niet voldoende ga opvallen. In de kunstwereld moet je het goed kunnen uitleggen, maar dat is niet mijn sterkste kant. Op dat vlak ben ik niet zelfzeker genoeg en ik merk dat dit mij toch benadeeld. Ik denk dat kunstenaars die uitbundiger zijn en sociaal sterk in hun schoenen staan, meer kans hebben. Je moet zelf je contacten leggen en initiatief nemen. Dat doe ik niet zo graag.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Paulien (@p_dehornois)

‘Ik worstel heel erg met verschillende angsten. Angst om mijn mening te uiten bijvoorbeeld of angst om mij luid te laten horen in een groep. Ik werk eraan, maar langs de andere kant ben ik gewoon wie ik ben en dat is ook goed. Neem nu mijn kat Florreke: die neemt mij ook gewoon voor wie ik ben. Hij zou een uitbundige Paulien misschien vervelend vinden en dat kan ik hem niet aandoen hé.’

Tekst: Akyna Peeters, foto’s: © Akyna Peeters