De afvalhoop van textiel zo veel mogelijk verkleinen, dat is de focus van het Brusselse bedrijf Resortecs. Het jonge en diverse team ontwikkelde een smeltbare draad die het recyclageproces van kledij veel efficiënter maakt. Hierdoor kan textielverwerking een circulair proces worden. ‘Minder dan één procent van alle kledingstukken wordt momenteel op een hoogwaardige manier gerecycled’, zegt oprichter Cédric Vanhoeck. Daar willen ze bij Resortecs dus verandering in brengen. 

Cédric Vanhoeck is zaakvoerder en oprichter van Resortecs, dat hij in 2017 zelf opstartte. Het bedrijf maakt garen die op een lage temperatuur smelten. Op die manier kan de kledij in een speciale oven gedemonteerd of uit elkaar gehaald worden, zodat deze daarna terug kan worden hergebruikt. Dit maakt de keten van textiel circulair. In een circulaire keten worden materialen zo veel mogelijk beschermd zodat ze hun waarde niet verliezen en kunnen blijven gebruikt worden. Dit is baanbrekend voor een modeindustrie, één van de meest vervuilende industrieën ter wereld.

Hoe ben je ooit op het idee gekomen om smeltende garen te produceren?

‘Tijdens mijn studies heb ik veel rond het concept van een circulaire economie gewerkt. Dat concept heb ik nadien dan ook continu meegenomen in de rest van het verhaal. Ook wanneer ik op de modeacademie van Antwerpen terechtkwam, bleef dat gedachtegoed nog in mijn achterhoofd zitten. Voor mij werd steeds duidelijker dat er een mismatch was tussen de opleiding van modeontwerper en de mogelijkheid om duurzaam te werken. Topontwerpers studeren af, maar hebben totaal geen skillset, tijd of training om circulair te gaan nadenken. Ik had die mogelijkheid door mijn voorgaande opleiding wel en ben daarom op zoek ben gegaan naar een oplossing. Ontwerpers hebben hier geen tijd of zin voor, dus moest het proces volledig automatisch gebeuren. Op die manier valt de plicht van hun schouders af.’

‘Als je kijkt naar de modeindustrie, dan zie je dat we elke seconde een vrachtwagen aan textiel weggooien. Per jaar is dat 84 miljoen ton aan textiel dat wordt afgedankt. Minder dan 1 procent van kledingstukken wordt effectief op een hoogwaardige manier gerecycled. Al de rest eindigt op een of andere manier op de afvalberg als trash or ash, verbrand of licht gedowncycled. Eén van de hoofdredenen dat we die één procent niet omhoog krijgen is omdat we wel recyclageprocessen hebben, maar geen proces dat textiel, én de knopen, én de ritsen tegelijk kan verwerken. Deze moeten eerst uit de kledij gehaald worden voordat er gerecycleerd kan worden.’

‘Elke seconde wordt er in de kledingindustrie een vrachtwagen vol textiel weggegooid’

Hoe werkt jullie systeem precies?

‘Momenteel zijn er twee grote methodes om kledingstukken te recycleren. Ofwel neem je een schaar en ga je manueel alles uit elkaar halen, ofwel gebruik je een grote shredder die de kledingstukken aan flarden scheurt. Manuele demontage is zeer kostelijk, traag en is eigenlijk niet bol te werken. De shredder daarentegen werkt heel snel en goedkoop, maar vernietigt de textielvezels en creëert een massa die moeilijk uit elkaar te halen is.’

‘Bij de methode die wij hebben ontwikkeld, gebruikt men een soort draad die smelt vanaf een bepaalde temperatuur. Deze temperatuur ligt laag genoeg, zodat de stof zelf niet beschadigd raakt. Hierdoor kan je ritsen en knopen op een efficiënte manier van tussen textielsoorten halen. Doordat het systeem enkel warmte nodig heeft, kan dit op zeer grote schaal en op een goedkope manier gebeuren. Een grote oven zou meer dan zeven ton per dag kunnen verwerken. Dat is de schaal waarop de recyclageprocessen van vandaag op draaien.’

‘Als je de impact van de modeindustrie gaat berekenen, dan val je soms wel van je stoel’

Jullie team is heel divers op heel wat vlakken, is dit belangrijk voor jullie?

‘We hebben zowel seniorenprofielen en jongerenprofielen. Het is belangrijk voor ons om een mix te hebben in leeftijden, zodat we kunnen rekenen op verschillende soorten expertises. Ook op vlak van studies vinden we dit een must. We hebben hier een mechanische ingenieur, commercieel ingenieur, invironmental scientist enzovoort. Maar ook verschillende culturen samenbrengen is voor ons belangrijk. We blijven ervoor pushen om een brede waaier aan backgrounds te hebben, op zoveel mogelijk vlakken. Dit kan alleen maar in ons voordeel spelen.’

Wordt de draad momenteel al ergens gebruikt?

‘Ons grootste deel van onze activiteit zit in pilots met grote merken. Dat zijn een soort testcases om het proces te valideren. Deze partners kunnen wij momenteel nog niet vrijgeven, maar komen zowel uit fast-fashion als luxe branches van over de hele wereld. We hebben ook enkele kleinere partners die al producten op de markt hebben. Eén van deze partners is Unspun. Met hen hebben we de allereerste naaigaren gelanceerd in een jeansbroek. Deze jeansbroeken zijn ook traceerbaar. Aan de hand van een tracker in het kledingstuk weet de klant waar die naartoe moet eens de jeans versleten is of niet meer gedragen wordt en hij gerecycleerd mag worden.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door RESORTECS (@resortecs)

Waar zouden jullie uiteindelijk graag geraken met Resortecs?

‘De bedoeling is om de benchmark of norm te worden en de polyester naaigaren te vervangen binnen de multi-materiaalproducten. Het heeft voor ons geen nut om een sweater te proberen demonteren, want dat bestaat uit één enkel materiaal. Dus geen sweaters, wel polo’s. Geen T-shirt of sweatpants, maar wel broeken. Binnen de stukken die uit verschillende stoffen bestaan willen wij het nieuwe normaal worden. Hierdoor zullen producten waarvan we weten dat ze niet recycleerbaar zijn, automatisch recycleerbaar worden. Dat is een revolutionaire evolutie.’

Tekst: Fee Dubois, Foto’s: © Resortecs